Wat is er van de Kerst van toen overgebleven? Nu is ‘De Kerst’ voor velen verworden tot een echt commercieel en vooral vreetfeest met als thema véél! En op Tweede Kerstdag in de file op weg naar de woonboulevard of Ikea. Dat was in mijn jeugd toch een tikje anders.
Op school werd al weken tevoren heel hard geoefend om het kerstspel zo goed mogelijk na te kunnen spelen. De eerste klassers moesten al in touw. Ik moet maar wat trots zijn geweest, en mijn pa en ma niet minder, toen ik op school Jozef mocht spelen in het Kerstspel. Samen met Corrie Stofmeel, die Maria was. De foto’s zijn bewaard gebleven. Je kan ze bij dit bericht bekijken.
En thuis? De nachtmis was voor de oudste kinderen een bijzonder hoogtepunt, dan het warme worstenbroodje –uiteraard zelf gebakken door mijn ouders- voor na de nachtmis en ’s morgens met het hele gezin kerstontbijt: cadetjes met vlees of kaas, een krentenbrood op tafel en als enige licht de kaarsjes aan op tafel en de lichtjes in de kerstboom. Een heerlijke sfeer. Op de pick-up lag een langspeelplaat met kerstliedjes.
Natuurlijk ook een kerststal, met waxinelichtje voor het kribbetje en beelden van os en ezel, lammetjes en de herders en een enkel die boven in de kerststal hing. Maar vooral ook -voor ons kinderen extra interessant- de chocoladekransjes, de fondantkransjes en kransjes van koekjes die in de Kerstboom hingen.
Dat was het begin van de Eerste Kerstdag bij ons. Maar dan waren we er nog niet. Nog lang niet. Onze ‘zondagse kleren’ aan en op de fiets met zijn allen naar oma en opa, de ouders van mijn moeder. Mijn andere oma en opa waren immers al overleden.
Daar was het elke Eerste Kerstdag hetzelfde ritueel. De mannen gingen kaarten samen met opa en de vrouwen namen alle mogelijke onderwerpen door, onder het genot van een kop koffie met een stukje overheerlijke banketstaaf. De kinderen konden genieten van de kerststal en de versierde boom. In die boom hingen grote chocolade bollen die schitterden in het schijnsel van de lampjes. Bijzondere bollen, want onder zo’n bal was een gulden geplakt. Ieder kind kreeg zo’n bal met gulden, als er tenminste een kerstliedje werd gezongen. Als het dan tegen twaalven liep, dan moest de tv aan. Paus kijken; de zegen Urbi et Orbi. Opa had iets speciaals met de kerk. Hij had van de paus de onderscheiding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’ gekregen. Voor het werk dat hij verrichtte voor de jaarlijkse bedevaart van Breda naar Hoogstraten. Zijn vader was een van de oprichters van die broederschap geweest. Maar dat is een ander verhaal. Terug naar die Eerste Kerstdag van toen. De jaren zestig.
In het begin van de middag fietsten we weer naar huis. Daar maakte mama op haar gemak het Kerst-eten klaar. Wij, de kinderen, keken op de televisie naar het kerstcircus van Billy Smart. Dat was een klassieker op die Eerste Kerstdag. Daarna was het tijd voor het kerstdiner. Elk jaar een echte verrassing. Er was elk jaar iets anders. Maar wel kaarsjes aan op tafel, het electrische licht uit en de lampjes in de boom schitterden nog steeds. En op tafel? Ik kan me nog de stoofpeertjes herinneren, de rollade, de erwtjes en boontjes en worteltjes bij voorbeeld. Dat heette dan ‘groentenkrans’. Ook het toetjes was elk jaar weer speciaal. Kerstmis was het feest van het gezin.
Op tweede kerstdag bleef het bij een ontbijt met zijn allen, met weer krentenbrood en een worstenbroodje. Voor wie wilde. Verder bleven we gezellig thuis die dag. Dat was Kerstmis voor ons toen ik jong was als oudste van de vier kinderen. Ik krijg nog een warm gevoel van binnen als ik daaraan terugdenk.
(Bronnen: familiearchief f.v.son; Frans als Jozef in het Kerstspel; kerststal 1967; Oma en opa Hollanders).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten