Maar eerlijk gezegd; het meeste heb ik
genoten van het Nederlandse damesvoetbalteam. De Oranje Leeuwinnen. Dat zie ik
graag. Een en al passie en de wil om tot het uiterste te gaan. Geen gekerm om
niks als er op je voet wordt gestaan, geen misbaar en geen vedette-neigingen
die ik teveel zie bij Nederlandse voetbalmannen. Ik heb het al lang verleerd om
te kijken naar wedstrijden van het Nederlandse mannenteam. Zoals ze lopen op
weg naar de training alleen al. Ik noemde dat soort lieden vroeger “showpik”.
Walgelijk, alsof ze alles al bereikt hebben wat ze kunnen bereiken en mijlenver
boven anderen verheven zijn. Die pseudo-vedette-neigingen ook tijdens de
wedstrijden kan ik missen als kiespijn. Wat een verademing die voetbalvrouwen. Ze blijven 90 minuten gaan, Zijn bereid om
constant voor elkaar te werken. Het mag dan misschien technisch wat minder
lijken dan bij de mannen, maar dat compenseren de vrouwen voor meer dan honderd
procent met hun inzet. Daaraan alleen al kan het mannenteam nog een puntje zuigen.....
Ik vond de finalewedstrijd spannend. Na de vroege 0-1 door die penalty zakte
het team niet in, integendeel. Het werd een vechtshow tot het laatste
fluitsignaal. Wij zaten naar die finale te kijken op de bank. José en ik, Elke
en Wouter. We hadden zelfs het eten aangepast. Zelfgemaakte heerlijke tapa’s
tijdens het voetbal leek ons wel iets. Een goede keuze. En 4-2 en de titel op
het toernooi in eigen land. Wat konden we meer wensen? En de toekomst lijkt ook
verzekerd: het damesteam tot 19 jaar heeft zich deze week geplaatst voor de
finale van het EK. Ook als groepswinnaar.
Ik zat ook alleen toen de huldiging
maandag was. Lekker kunnen kijken, terwijl de rest in het nieuwe huis aan het
werk was. Ik wil je deze keer –gewoon omdat het zo uniek was- nog wel een paar
foto’s laten zien deze week. Niet dat het zo extra belangrijk is. Maar ik heb
genoten. En verder? Nou ja. Donderdag controle bij de cardioloog. De hartecho
was stabiel, mijn hart heeft twee zwakke plekken, een aan de achterkant, de
tweede bovenin als gevolg van de twee infarcten in 2004. De medicijnen blijven
zoals nu, dus een halve bêtablokker minder en over een jaar pas weer
terugkomen. Nou ik heb er onmiddellijk maar voor getekend. Over tekenen
gesproken; vanavond speelt NAC met een
aantal nieuwe spelers die getekend hebben voor de 'Parel van het Zuiden'. Ze openen -niet gemakkelijk- tegen Vitesse, maar zijn gelukkig terug in de eredivisie. Gisteren
was het maar behelpen met de wedstrijd tussen Ado en Utrecht. Op tv was
speciaal voor mij deze week de Binckbanktour, de vroegere Eneco-tour en over een week begint de
ronde van Spanje al weer. Zo blijven we toch lekker bezig. En dan is het nog
maar vakantie... Wat moet dat worden als over een paar weken het ‘normale’ jaar
weer begint?
(Bron:
familiearchief f.van son. EK-dames in eigen land 2017).
