Ja, dat heb je....

Tijdens de vakantie loopt alles allemaal een beetje anders. De een komt nog even op visite omdat de vakantie voor de deur staat; met de verzending van de broeken en shirtjes vanuit Thailand loopt het niet direct voorspoedig en een kapot onderdeel van onze oude koelkast lijkt niet te krijgen. Maar erg leuk is wel, dat onze dochter is aangenomen op het Dongemond college om er te gaan werken als onderwijsassistent. Tel daar de kapper bij op en je begrijpt dat de week weer voorbij is. Wij hebben oo een paar weekjes vakantie. Dus geen oppaskleinkinderen. Luuk, onze jongste vermaakt zich met papa, mama, broer en zus bij voorbeeld in de apenheul en Bobbejaanland.

Die broeken

Broeken maken voor mij, dat wordt hem niet meer. Mijn knie is zo vergroeit door mijn aangeboren afwijking en ontbreken van kracht, dat er een vakkundige professionele kleermaker aan te pas moest komen. Dat gebeurde. Het werd allemaal zo’n zes weken geleden opgemeten en via UPS kwamen ze via omwegen bij mij. Eerst zou het maandag komen, maar er was een probleem opgedoken in Keulen. Toen klopte het adres niet. Vond men. Het pakket zou opnieuw worden verzonden. Uiteindelijk vond men het juiste adres en donderdag kwamen de drie broeken en vier shirts thuis. Ik moet zeggen: geslaagd. Ze passen prima en het ziet er zelfs nog goed uit ook.

Koelkast

Die onderdelen van de koelkast, om precies te zijn ‘deurvak’ voor onze ignis koelkast  was er niet. Diverse zaken voor bezocht in Breda en Oosterhout naar nog geen resultaat. Zal wel weer via internet moeten.  We wachten nog even op een telefoontje. Maar onze koelkast is al oud…..

Knippen

Bij de kapper zijn José en ik weer gefatsoeneerd. Misschien verklaar je ons voor gek, maar we rijden nog steeds naar de kapper in Oosterwijk. Het is namelijk een vriend van ons uit onze Oisterwijkse tijd. We zijn erg tevreden bij hem en het is dus eigenlijk meer op visite gaan, dan naar de kapper.

Medisch

Er gaat bij ons zoals je weet geen week voorbij zonder dat er iets medisch op de agenda staat. Maandagochtend met José naar de huisarts geweest voor haar knie. Een dag later ook nog op controle geweest bij onze cardioloog. Een aantal belangrijke dingen doorgesproken en ook weer een dilemma mee naar huis gekregen. Dat houd ik nog even voor mij. Het zijn gekke tijden, neem dat maar van me aan. Begin september mag ik al weer bij haar terug komen. Hier laat ik het bij deze week, vandaag hoop ik nog even de bergetappe in de Tour de France femmes te kunnen volgen en dan kan de nieuwe week weer beginnen.

(Bron: familiearchief f. van son) 

 

Hij genoot...en ik ook!

Youri staat dit keer in het middelpunt. Maandag en dinsdag was het dan zo ver. Kleinzoon Youri ging –eigenlijk speciaal voor opa- meedoen aan NAC Breda Soccer Camp. Een tweedaags voetbalfeest op het complex van De Contreie in Oosterhout. En natuurlijk kwamen oma en opa kijken naar de inzet en het plezier van Youri. We moesten eerst even bloed laten prikken en naar de huisarts. Hij had ons ook al snel in de gaten en zwaaide uitbundig. Hij is ook meteen zo hartelijk en toont uiteraard ook zijn nieuwe tenuetje, compleet met broek en sokken van het NAC Soccer Camp. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik geniet, als ik hem zo zijn best zie doen. Moeder Meike was er uiteraard ook en maandag was het eigenlijk heerlijk voetbalweer. De zon scheen dinsdag wat al te uitbundig, dus was het die dag dorstig weer voor de zwetende voetballertjes. Voor mij ook dorstig, maar anderhalve liter per 24 uur is voor mij het maximum. Opvallend was, dat er nauwelijks ouders of grootouders waren. De trainers bevestigden mijn vermoeden: Kind dumpen en zelf weer snel weg. Zij zeiden het wat diplomatieker. ‘Ze zien het als kinderopvang’.  Jammer. Ook die kinderen hebben behoefte aan dit soort aandacht. Gelukkig was het de tweede dag aan het slot iets beter. Toen waren er wat meer ouders. Toen kwamen ook twee voetballers van NAC 1 en dat betekende op de foto, handtekeningen zetten en natuurlijk vragen stellen aan de voetballers. Aan het slot kreeg elk voetballertje een medaille en een certificaat van deelname. Dat kan weer op zijn kamer. Youri weer gelukkig. Hij is immers een en al voetbal.

Nog meer

Er is nog meer sport. Zoon Pieter kwam dit keer gezellig samen met mij de moeilijke  touretappe kijken op woensdag en gelijk lekker mee eten natuurlijk. Spinazie schafte de pot en alles ging schoon op. Laat dat maar aan Pieter over. Hij eet nog net zo veel als toen hij nog thuis woonde en looft nog altijd zijn moeders kookkunst. Woensdagavond kwam mijn broer Marco met zijn vrouw Dineke op visite. Bijgepraat en een afspraak gemaakt om elkaar weer periodiek te zien. Ook dat was de moeite waard. We steken alleen nog maar tijd in leuke dingen. Een drukke dag al met al.

Dus ook tijd genomen voor een kersenhofke met kersensap of koffie op de kersenboerderij en nog maar 'even' gaan lunchen bij de Abdij van Postel. Dat is heerlijk rustig onder het groen, mooi plekje om even met elkaar te praten. Een ijsje bij Enzo is erbij ingeschoten deze week. 

Onderzoek

Van familieonderzoek komt nu niet veel. Dat is gebruikelijk in de zomer. Ik lees zo nu en dan wel weer iets nieuws op mijn mail of in de lectuur. Dat sla ik uiteraard op, maar ik hoop dat ik het verderop in het jaar nog wel kan uitwerken. Mijn familieboek is nog niet verder afgewerkt. Ik ben nu bij het gezin van zoon Tommy. Ook dat moet nog komen. Ik moet er de tijd voor vinden en nemen.

(Bron: familiearchief f. van son)

 

Het is even over...

We hebben nu in een paar dagen tijd een hele stapel verjaardagvieringen achter de rug. Nu is het gelukkig even wat rustiger, want de vakantie is aangebroken.

Feestjes

Cas en Sem vierden afgelopen zaterdag hun feestje. Gezellig en heerlijk eten aan het slot. Zondag deden we dat nog eens dunnetjes over. De verjaardag, de 16e, van Emma. De weergoden werkten niet zo goed mee als zaterdag, maar het was desondanks gezellig en ook daar hadden we heerlijk gegeten. Niet zo heel erg die verjaardagen dus. Gezellig om weer eens zowat iedereen bij elkaar te zien.

Volle week

Maandag kreeg de auto een grote beurt en dinsdag kwamen Pieter en Tara met hun gezin bij ons eten. Heerlijk gegeten weer en uiteraard ook dit keer weer gezond. Robyn ging op mijn laptop en tekende in een mum met pixels een poes. Vraag me niet hoe ze dat doet. Een van onze kleinkinderen, Daan dus, liet ook weer zien dat hij uit het goede hout gesneden is. Hij gaat aan de slag bij de MAC om wat centjes bij te verdienen en om te laten zien, dat hij graag de handen uit de mouwen steekt.

Verder

Donderdag kwam Luuk en was het ’s avonds voor mij de laatste gemeenteraad voor de vakantie. Vrijdags snel even de artikeltjes maken voor mijn wekelijkse pagina. We gingen ook deze week een ijsje eten en we reden door de bossen naar Meerseldreef om daar samen lekker op ons gemak te lunchen. Vanavond komen onze vrienden. Het lijkt een week zoals vele anderen, was dat maar zo.  Een kort weekendbericht. Ik heb even andere dingen aan mijn hoofd.

(bron: familiearchief f. van son)

Wat ben ik trots….

Zondag was ik jarig. 72 werd ik. Het werd een fijne dag. Wat ben ik trots op het grote gezin dat van José en mij afstamt. Iedereen was er; kinderen, schoon- en kleinkinderen. Twee dochters kwamen José al vroeg helpen met het zorgen voor het gebruikelijke natje en droogje op die dag. Aan mooie cadeaus ook geen gebrek maar één stak er wel bovenuit. Een schilderij van kleine fotootjes, waarop ik met kinderen en kleinkinderen sta en met José. In alle mogelijke situaties. Mooi gedrapeerd tegen een achtergrond van sterren. Ik ben er erg blij mee. Aan het eind was ik hondsmoe maar tegelijk ook voldaan. Een warme dag met iedereen uit onze ‘club’. Een paar foto's van die dag en een foto van Renée, die op haar gemak een vestje haakte, kan natuurlijk niet ontbreken.

Jongens

De jongens, Sem en Youri kwamen maandag tussen de middag eten. Cas niet. Die was ziek. Hij was al een paar dagen niet lekker. Gelukkig is hij inmiddels weer helemaal opgeknapt. Deze keer mocht Sem kiezen wat wij bij de boterhammetjes zouden eten. Hij koos voor knakworstjes. De week eerder koos Youri voor gehaktballetjes. Nu is het de beurt voor Cas. Die koos al eerder voor bitterballetjes. Wanneer dat gebeurt, is nog niet bekend. Het is immers bijna vakantie en dan gaat alles niet op uur en tijd. Dan gaan Cas en Sem ook op vakantie. Youri gaat eerst meedoen met de speciale voetbaldagen van NAC. Wij gaan zeker kijken.

Jarig

Ik was niet de enige jarige deze week. Woensdag werd Youri 9. Voor hem zijn de cadeautjes voor het merendeel ‘geld’ voor tenuetjes en tenuetjes. Hij is helemaal van het voetbal. Elk vrij moment heeft hij een bal.

Luuk

Donderdag kwam Luuk. Hij zou aanvankelijk niet komen, maar bij papa en mama thuis wordt een nieuwe keuken gezet. En daar kunnen ze natuurlijk ons zwerfmonster niet bij gebruiken. Leuk, want dan konden wij er weer een dagje voor zorgen.

Een jonge master

We hebben wel een heel jonge master in de familie. Ik heb het diploma gezien. Cas hield deze week zijn kinderfeestje bij het legocentrum. Hij is gek van lego. Hij kreeg daar de titel ‘master van lego’. Dik verdiend, want wat hij allemaal bouwt…. Vandaag viert hij met zijn broertje hun verjaardag. Een tropische verrassing mag je zeggen. Natuurlijk zijn oma en opa ook van de partij en de andere oma en opa zonder twijfel ook. En morgen… gewoon weer een verjaarsfeestje. Nu bij onze oudste kleindochter Emma. Iets minder warm, maar even gezellig. Een druk weekend dus.

Goedkoper

Donderdag was het weer Raadsvergadering. Dat betekende werk aan de winkel. Vrijdag moest ik mijn artikelen maken. We zijn dus deze week niet weg geweest. Op maandag na dan. Even tanken in België. Liefst ruim drie dubbeltjes goedkoper per liter. Dat is pas de moeite waard. Een leuk ritje en natuurlijk vergaten we ook deze week onze ijscotoer naar ENZO niet. Heerlijk, die hoorntjes met citroen en mango ijs. Lekker onder de bomen even zitten en uitrusten van de vermoeienissen. We zijn ook nog even een keertje een kersenhofke gaan eten bij de Kersenboerderij met een glas kersensap. Niet te veel, want ik mag maar anderhalve liter drinken. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.

Familieboek

Het familieboek vordert. De ruwe opmaak is nu tot aan onze tweede dochter Meike met haar gezin. Nog drie kinderen met de nodige kleinkinderen te gaan en dan nog een hoofdstuk over de corona en het familiewapen en het slot. Het schiet dus al op.

(familiearchief f. van son)

 

 

Er kwam er eentje bij…..

Elke dinsdag halen we dit jaar tot nu toe tussen de middag Sem en Cas van school en brengen ze om één uur ook weer terug. Ze eten dan bij ons en dat vinden ze een stuk prettiger. Youri wilde dat ook wel graag, want op school eten ziet hij niet zo zitten. Hij vindt het bij oma aan tafel een stuk gezelliger. Maar jammer; op dinsdag tussen de middag heeft Youri altijd een afspraak. Nu is het toch geregeld. Elke stelde voor om de jongens dan op maandag tussen de middag op te halen. Dat werd door Youri thuis met gejuich ontvangen.  We gingen dus afgelopen maandag voor het eerst tussen de middag naar drie kleinkinderen halen van school om 12 uur en ze een uur later daar weer af te leveren. En oma zou oma niet zijn, als ze er nog iets aankoppelde. Om de beurt mogen ze kiezen wat we naast gebruikelijke zoet beslag, vlees en kaas bij de boterham hebben. Youri mocht het eerst kiezen als de nieuwkomer. Hij koos kleine gehaktballetjes en zo gebeurde. Er is maar één voorwaarde: oma moet het van tevoren kunnen klaarmaken, anders is de tijd tekort. Sem koos voor volgende keer alvast koude knakworstjes en Cas koos voor bitterballen. Dat voor dus weer smullen voor de kleintjes. Het was dubbel feest. Ook ’s avonds aten Sem, Cas en Youri bij ons; samen met Elke.

Het werden gebakken aardappeltjes met sla en kip en natuurlijk een toetje.  Tussen de middag was er nauwelijks tijd om een foto te maken, ’s avonds wel. En Youri zorgde er uiteraard voor, dat hij op tijd bij oma op de stoep stond…

Het bleef niet beperkt tot die maandagmiddag. Cas bouwde elders met de lego dat het een lieve lust is. Hij is bijna jarig en vraagt uiteraard ook speciale lego. Donderdag kwam onze Luuk weer spelen. Muziek is zijn favoriet. Af en toe moeten oma of ik ook even op de trommel slaan met de stokjes. Hij heeft echt ritmegevoel

NAC

Bij NAC zijn er ‘soccercamps’. Youri mocht zich ook inschrijven. Hij heeft dat samen met een vriendje gedaan. Hij krijgt in elk geval een NAC-tenue. Stel dat hij wordt gescout en bij NAC kan spelen. Dan gaat hij mijn vader achterna. Die speelde ook bij NAC. En uiteraard kan je na een paar jaar weer gescout worden door Feyenoord, want de jeugdopleiding van NAC staat daar goed bekend. Dat zou voor Youri helemaal fantastisch zijn natuurlijk. Goed je best doen dus en vooral met plezier voetballen. Natuurlijk komen opa en oma kijken!

Afzuigkap

Schoonzoon Bram hing bij José in de keuken een nieuwe afzuigkap op. Hij is er zo een van, -om met Pippi Langkous  te spreken-: “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”. En dat helpt zeker bij hem. Met de andere kookplaat kan José al uit de voeten. En de nieuwe oven gaat haar uiteraard ook lukken. José lijkt wat dat betreft ook een familielid van die Pippi.

Nee hoor

Zondag ben ik jarig. Dan wordt ik 72. Ik moet dan weer in het middelpunt van de belangstelling staan, iets waar ik eigenlijk liever voor wegloop. Maar diverse kleinkinderen hebben mij al laten weten dat ik over “zoveel daagjes jarig ben”. Ik zal er dus toch aan moeten geloven. Gezellig zal het zeker weer worden en als ik me niet vergis, is bijna iedereen van ons grote gezin erbij. Dat wordt dus voor José weer zorgen voor een natje en een droogje. Dat is haar wel toevertrouwd. Twee dochters hebben al toegezegd eerder te komen om een handje te helpen. Fijn.

(Bron: familiearchief f. van Son).