Laat ik beginnen bij de eerste klas van de lagere school. Nu groep drie van de basisschool, maar ik kom nog uit een tijd waarin de bewaarschool of kleuterschool nog bestonden en daarna de lagere school die uit zes klassen was opgebouwd. Vanuit de zesde kon je naar de middelbare school. Voor mij (want dat paste bij ons) werd dat de mulo en daarna de havo-top en verder. Je had ook een HBS, maar dat was, het woord zegt het zelf al 'Hogere burgers school'. Niks voor ons. Want "als niet komt tot iet, kent iet zichzelve niet'. Je moest niet naast je schoenen willen lopen.
Ik zat bij de kleuters bij juffrouw Toos en juffrouw Ad. Daarvan kan ik me niet zo heel veel herinneren, maar die eerste klas van “de grote school” was ook voor mij iets apart. Daar moest je echt leren lezen, schrijven, taal en rekenen. En dan de nadruk op schrijven, want dat was toch wel heel erg. Want ik schreef links. Dat kon niet en mocht niet. Niet alleen omdat je steeds vlekken maakte als je hand over de inkt ging tijdens het schrijven. Nee. Links schrijven was uit den boze. Dat was tegennatuurlijk, niet goed voor je ontwikkeling. Zo vond men toen tenminste. Dus werd er alle mogelijke moeite gedaan om mij rechts te leren schrijven. Na maanden nog steeds tevergeefs. Ik kon het echt niet, maar –eigenwijs als ik toen ook al was- wilde ik het ook niet anders. Met rechts schrijven was veel moeilijker en ging veel langzamer. Nee dus!
Die eigenwijsheid zou me nog wel parten spelen, maar daarvoor moeten we wachten tot de derde klas.
Hoe dan ook, in de eerste klas bij meneer Van Alphen op de O.L.V. van Lourdesschool aan de dr. Struyckenstraat in Breda, deed ik uitzonderlijk goed mijn best.
Mijn vader en moeder kon ik een groot plezier doen, als ik door mijn gedrag en vlijt zo hoog mogelijke cijfers op mijn rapport kon laten verschijnen. Dat deed ik dan ook.
Dat ik van oma een dubbeltje (ongeveer 5 eurocent) of kwartje (ongeveer 20 eurocent) kreeg, voor 7 of meer was meegenomen, maar zeker niet de hoofdzaak. Wat moest je immers met geld. Snoepen deed ik nauwelijks en alles ging in de spaarpot. Ik had alles wat ijn hartje begeerde.
Gelukkig is mijn rapport van de eerste klas bewaard gebleven in ons familiearchief. Kan ik er nu nog even mee pronken! Mijn vader en moeder zullen tevreden zijn geweest!
(bron: klassenfoto 1e klas Frans en rapport 1e klas lagere school Frans: familiearchief f.v.son)
