Ik begin deze week met Sem. Onze kleinzoon van 6 heeft gisteren laten zien en horen, dat hij terecht ‘een zonnetje’ heeft in de klas. Hij las voor het eerst aan mij voor uit een kinderboekje en ik mag zeggen, dat het hem wel erg goed af ging. Binnenkort gaat ook de wereld voor onze leergierige kleinzoon verder open. Hij doet dan ook erg goed zijn best op school en gaat elke dag graag om weer verder te leren.
Oude akte
Deze week in mijn weekendbericht ook weer even aandacht voor het onderzoek naar mijn voorouderfamilie. Natuurlijk ook andere informatie over de afgelopen week. Maar eerst even familieonderzoek. Zo’n onderzoek kan erg interessant zijn. Ik heb er veel plezier en voldoening aan beleefd om mijn vooroudergeneraties op te sporen. Soms heb je een geluksmoment en vind je na even zoeken een erg goed leesbare akte terug, die ook nog eens over je voorouders gaat. Zo’n akte over onze voorouders vond ik ook. Daarbij is het zoeken naar een ‘vertaling’ van een akte niet zo’n groot probleem. Het gaat om een akte van 13 maart 1685 van onze voorvader Gerit Jansen van Son. Belangrijke informatie die we uit die akte kunnen halen, is het bewijs, dat Gerit oud genoeg is op 13 maart 1685 om te handelen. De akte kan je met een beetje moeite lezen. Kijk maar op de foto. Het enige probleem zijn volgens mij vooral de oude woorden, niet het schrift. We kunnen heel veel informatie halen uit deze akte. Zo weten we dat onze voorouder op die datum in elk geval oud genoeg is om handelingen te mogen verrichten. Ook komen we in de akte zijn broers tegen en de namen van zijn vader en moeder. We lezen ook over zijn zussen en met wie die getrouwd zijn; en we zien waarover het gaat; een stuk land van 1 lopensaet. Dat is een oppervlaktemaat. 1 lopensaet is een lapje grond dat met één mand met zaad ingezaaid kon worden…. Ik kon het in elk geval goed gebruiken en heb alles uiteraard in mijn pro-gen programma gestopt. Weer wat extra informatie over voorouders, van zo’n dikke 330 jaar geleden.
Voorbereiding
Bloedprikken stond deze week weer op het programma. Dat komt omdat op 10 oktober mijn controlebezoek bij de cardioloog op het programma staat. De vorige keren waren José en ik aangenaam verrast, dat de conditie van mijn hart ‘broos maar stabiel’ was. Ik teken uiteraard ook deze keer weer voor zo’n constatering, al moet ik zegen, dat alles wat ik dagelijks doe, veel moeite en energie kost. Maar met positivisme van José en ook een beetje van mijzelf, de goede zorgen, het uitermate gezonde eten en het vele dagelijkse fruit, hebben daaraan misschien wel bijgedragen. Regelmaat en niet te laat naar bed; al jarenlang geen alcohol en goed luisteren naar wat mijn lichaam me laat weten. Uiteraard blijf ik ook trouw de fysio bezoeken. Het blijft even afwachten tot de controledag maar er was me op 23 juni 2023 nog ‘maximaal een jaar’ in het vooruitzicht gesteld. Dat betekent, dat ik nu toch al een kwartaal in de extra tijd zit. Van mij mag er best nog een flinke tijd aangekoppeld worden. Ik heb het naar mijn zin, al gaat de ene dag gemakkelijker dan de andere en bij alles, het minste of geringste wat ik doe, voel ik mijn energie achteruit hollen. Het duurt ook langer voor ik weer heb bijgetankt en mijn vermoeide gevoel kwijt ben. Ik kan ermee leven, al valt het niet altijd mee, om alles slow motion te moeten doen, omdat het niet anders kan.
‘Oma-jus’
Afgelopen maandag hadden Cas en Sem tosti’s ham-kaas gekozen en Youri een tosti met enkel kaas. Anouk kwam tussen de middag ook bij ons eten. Komende maandag is het de beurt weer aan Youri om te kiezen. Hij wist het wel “gehaktballetjes met oma-jus”. Oma zorgt er zonder twijfel weer voor. En de jongens? Die zijn elke keer tevreden en dankbaar en het is steeds gezellig.
Onze Krokus
Kroky, onze kat, liefkozend Krokus genoemd, had gisteren uiteraard feest. Het was immers dierendag. En ook het feest ter ere van Franciscus. Maar voor mij geen cadeautje… Krokus kreeg ’s morgens al een paar van zijn lievelingssnoepjes uiteraard. Het beestje slaapt heel erg veel. Hij is dan ook al twintig geworden in juni. We hebben hem dan ook maar rustig laten slapen en zijn lekker in het zonnetje op een bankje gaan zitten in de Biesbosch bij Werkendam. Uiteraard een thermosfles thee mee en extra gezonde koekjes en ‘peperkoek’. Heerlijk rustig is het daar. Het enige dat je hoort zijn kwetterende eenden in diverse soorten en in een andere poel zien we wel honderd statig dobberende zwanen. In het zonnetje was het heerlijk met de jas aan. ’s Avonds kwam Elke met haar gezin frietjes eten. Uiteraard zelfgebakken én met een visje erbij. Smullen! Cas liet mij vanochtend vroeg met een appje al even weten dat het lekker was gisteravond. Een mooie week!
(Bron: familiearchief f. van son).
