José werkte in Breda en dat betekende, dat ik haar vanaf de lente in 1973 op zaterdagmiddag ging ophalen bij haar werk. Dat was toen bij ‘De Bakkerij’ aanvankelijk in het winkelcentrum de Hoge Vught, later in De Burcht, waar zij brood verkocht.
José mocht na een paar maanden van haar moeder bij ons blijven slapen. Uiteraard… op de kamer van de meisjes. Op zondagmorgen zo tegen een uur of elf togen we dan naar Zundert. We waren dan –….. al weer uiteraard- al naar de kerk geweest.
José en ik aten dan weer bij haar thuis en op de zondagavond reed ik met de auto weer naar Breda.
Gewoon allemaal dus, voor tijd in elk geval.
Er leek er steeds meer op, dat José en ik samen een leven zouden opbouwen. De eerste stap werd gezet op Tweede Kerstdag 1973. José en ik zouden ons verloven.
We trotseerden de volkswijsheid “Samen op een prentje brengt de liefde tot een endje” en lieten een fotoreportage maken. Die is natuurlijk bewaard gebleven. Je kan een paar foto’s uit die tijd bij dit bericht bekijken.
Verloven betekende ook flink sparen. Voor de uitzet en dergelijke. Wat dat betreft heb ik het erg goed getroffen. Moeder Mathijssen zorgde voor de linnenuitzet en de trouwjurk en als klap op de vuurpijl ook nog eens voor de kosten van het trouwfeest. Dat was een meevaller, want ik was niet zo bijster goed in sparen. We maakten samen natuurlijk een wensboekje met foto’s en beschrijving van de huishoudelijke artikelen. Wie een cadeautje wilde uitzoeken om aan ons te geven, kon uit dat boekje putten. Heel simpel. Als je het cadeau van je keuze vond, dan scheurde je er gewoon die bladzijde uit. Zo kregen wij niet vier peper- en zoutstellen maar wel juist die mixer, koffiezetter en kruimeldief die wij het leukste vonden.
We gingen zo nu en dan ons licht eens opsteken naar meubels en vloerbedekking. Een woning was geen probleem. Ik werkte bij Dagblad de Stem als journalist en had als standplaats Oosterhout. De directeur van de woningstichting, Goof van Geloof wist wel een mooie flat voor ons, aan de Palestrinalaan, drie hoog met trappen! We keken uit op de Sporthal Oosterheide.
Een prachtige flat. Grote woonkamer, een grote slaapkamer en twee kleine slaapkamers die aan een apart gangetje lagen, een badkamer en een keuken. Balkon bij zowel de grote slaapkamer als bij de keuken. We waren in ons nopjes. Laat nu het huwelijk maar komen. Op 24 mei 1974 was het zo ver. Het waaide behoorlijk, dat weet ik nog. Over de rest vertel ik later.
(Bronnen: familiearchief f.van son, foto’s verloving José en Frans 26-12-1976).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten