Je kan ook wel eens teveel van het goede of kwade krijgen. Dat vond ik nou precies deze week met zijn regen, regen, regen. Alsof we in de afgelopen weken al niet genoeg nat hebben gekregen. Gelukkig klaarde het in het tweede deel van de week wat op.
Maandag was ondanks het ‘pokkenweer’ een feestelijke dag. Onze jongste, Luuk, werd twee. We gaan dat nog vieren maar ja, oma zou oma niet zijn, of er moest een speciale kaart in de brievenbus liggen van oma en opa. Je weet wel, zo’n muziekkaart. Als je hem open doet zingt zo’n vervelende, schrille, mechanische stem hieperdepiep hieperdepiep hoera, er is er eentje jarig….. Alleen stonden we voor het probleem, dat de post op maandag niet komt. Dus moesten we wel zondagavond de kaart zelf in de brievenbus gaan doen. Elke kleinzoon of dochter krijgt zo’n kaart. En ja hoor. Succes verzekerd. Luuk en muziek is een twee-eenheid. Hij deed ’s morgens op zijn verjaardag de kaart telkens open en rende door de kamer, zo is ons verteld. Ik zat ’s avonds in de Raadsvergadering toen Luuk met de videobel contact zocht. De vergadering was nog niet begonnen, dus kon ik even met hem praten. Gezellig hoor. Op zijn tweede verjaardag werd een fot van hem vergeleken met zijn vader als peuter. Zo vader zo zoon, zou je kunnen zeggen.
Ongeduldig
Uiteraard was ik weer even bezig met het familieonderzoek en keek ik of ik nog iets in het archief heb van precies twee jaar geleden. Dat had ik. Een allerliefst plaatje. Zus Robyn kon twee jaar geleden bij ons niet wachten tot haar broertje was geboren. Ze wilde precies weten of hij er al was. Maar mama en papa waren in het ziekenhuis en zij was bij oma en opa. Natuurlijk losten we dat op. Robyn mocht met de mobiele telefoon videobellen en kon zo horen, dat haar broertje nog even op zich liet wachten. Gelukkig was hij daarna geboren. Tot grote vreugde van ‘grote zus’ Robyn. Die gedraagt zich overigens ook echt als grote zus. Ze zeult haar broertje overal naar toe en dat weet de kleine maar al te goed. Genoeg over Luuk, maar het is ten slotte de kleinste van het stel…
Dinsdag zijn José en ik verjaardagcadeautjes voor Luuk gaan kopen. Dat betekende flink wat loopwerk, want ik wilde persé mee winkelen, zo lang dat nog kan, terwijl ik weet dat ik ’s middags afgebrand ben. Dat is dan maar zo.
Foto’s
Je hebt al kunnen lezen, dat de geplande fotoshoot van ons uitgebreide gezin uiteindelijk gelukt is. Meer dan dat. De allereerste foto’s van de fotoshoot beloven heel erg veel. Op een foto staan we erg goed op. Ik wil je hem niet onthouden.
Gevarieerd
Een heerlijk etentje met vrienden op woensdag en donderdag na de fysio naar mijn broer. Ik had voor hem een volle doos en bestanden op een usb-stick met foto’s en gegevens uit mijn archief bij elkaar gezocht. Zijn dochter Linda had daarom gevraagd. Doen we meteen, want uitstellen is niet verstandig. Als ze dan vragen mocht hebben, dan zie ik haar wel verschijnen. Dan is de week weer voorbij, want op vrijdag moet ik de artikelen voor mijn wekelijkse pagina weer afwerken en doorsturen.
Daar houd ik het deze week bij. Druk, maar gezellig en soms kreeg ik er zelfs energie van en die heb ik nu juist te weinig.
Sint
Oh ja. Vandaag komt de Sint aan in Gorkum. Jammer dat er weer regen gepland is. Jammer ook dat die kinderfeestverpesters van kick out zwarte piet en extinction rebellion geen andere hobby zoeken. Laat die kinderen met rust. Misselijk stelletje.
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten