Niet helemaal onverwacht zijn we toch nog hard op de werkelijkheid gewezen door een telefoontje deze week over de gezondheidssituatie van mijn broer. Zijn behandelingen zijn gestaakt. Alles is gedaan; niets hielp. Hij krijgt nog zuurstof, maar de prognose is erg slecht. Weken tot hooguit enkele maanden. Ga daar maar eens mee om. Ik hoop dat hij geen pijn heeft en nog enige kwaliteit van leven. Het doet pijn en geeft mij een gevoel van machteloosheid. Zeker, als mijn hart besluit om te stoppen, dan is het ook voor mij afgelopen. En wanneer dat is, dat weet ik niet. Maar we gaan nog graag bij mijn jongere broer langs. Ik wil zo lang mogelijk doorgaan, het liefst samen met hem.
Fotoshoot
Ik hoor het je als het ware denken; begin je er nu al weer over. Het antwoord is ja. De foto’s van de fotoshoot van ons uitgebreide gezin zijn er. Wat zijn ze mooi. De fotograaf heeft zijn best gedaan om er iets moois van te maken. Vooral de foto van ons hele gezin, alle 23, is geworden wat José ervan gehoopt had. Niemand staat of zit half verscholen achter de ander; niemand trekt een raar gezicht of heeft de ogen halfdicht en iedereen, inclusief onze allerkleinsten kijken recht in de camera. De fotograaf werd te elfder ure gevraagd op een zondag, ’s morgens vroeg. José en ik zijn er blij mee. Dat was precies wat José nog graag wilde. Een fotoshoot met iedereen, nu ook ik nog op de foto kan. Uitstellen was niet meer verantwoord.
Sint en Piet
Cas en Sem gingen vorige zaterdag naar Gorkum om Sint en Piet in levende lijve Nederland te zien binnenkomen. Verkleumd door kou en regen kropen ze eenmaal thuis onmiddellijk in een warm bad. Ze hadden het voor geen goud willen missen. Ook Sven bekeek de Sint en zijn pieten. Lekker achter het raam van het werk van papa. En Luuk? Die keek vol verbazing met ‘sint’ in zijn handjes op televisie. Op 2 december komen de kleinkinderen weer voor pakjesavond naar oma José. Dat is vaste prik elk jaar. Natuurlijk werd er ook in de eigen woonplaats naar de Sint gekeken én de schoen gezet. Want de Sint had gezegd, dat je dat mocht doen. Daarom gingen de kinderen bij Pieter en Tara ook aan de slag om te kleuren voor de Sint. Joël, Daan en Robyn kleurden er lustig op los voor in de schoen. Luuk is er zelfs gewoon even bij gaan staan. Bij Cas en Sem in de buurt konden ze nog eens met de Sint op de foto ook. De pleintjestocht kwam ook bij hun buurt. Spannend hoor.
‘Kiske’
We noemden hem Kiske, zo’n halve eeuw geleden. Ik heb het over Kees den Exter, toen collega-journalist van mij bij dagblad De Stem, rayon Oosterhout, toen nog ‘regionale krant bij overtuiging’. Met zijn vrouw Mariëtte Mulkens, ook van De Stem, zou hij gisteren bij ons een hapje eten. José haar kookkunst wist Kiske zich nog te herinneren. En José zag weer een gelegenheid om lekker haar best te doen. Helaas. Hij belde af en moest vanwege ziekte de afspraak afzeggen. Jammer.
Familieonderzoek
Deze week even geen informatie over familieonderzoek deze week, al heb ik niet stilgezeten, wat dat betreft. Ik kom er nog op terug.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten