Doctor in Leuven en regenboogkleuren.

Ik ben weer eens enkele uurtjes in het proefschrift voor de graad van doctor van Eduard van Ermen gedoken. Van de Katholieke universiteit Leuven. Twee archiefdozen vol over ‘Feodaal-heerlijke verhoudingen en territoriale patronen in het middeleeuwse hertogdom Brabant’ uit 1989 met bijzondere aandacht voor de regio Leuven., zo heet dat goed doorwrochte werk. Het is nergens verschenen en ook niet digitaal, maar ik heb kopieën van een bevriende onderzoeker te leen gekregen. Heerlijke informatie in uiterst redelijk normaal taalgebruik. Het heeft tot nu toe mijn achtergrondkennis en ook zelfs hier en daar feitenkennis verhoogd. Jammergenoeg is prof. Ermen al weer geruime tijd geleden veel te jong overleden. Zijn gedachtengoed en de kennis neem ik nog steeds graag tot mij. Hij schrijft vanaf de merovingische tijd aan de hand van vele bronnen uiterst minutieus. En toch was dit afgelopen week niet het belangrijkste.

Ander hoogtepunt was wéér een kunstwerk van José. Zelf bedacht en uitgevoerd. Het is een man afgebeeld met de door haar gekozen paraplu in de regenboogkleuren. Weer zo’n mooie blijk van haar creativiteit en vakmanschap. Ze is onuitputtelijk, zo lijkt het en schroomt ook niet om bekend werk als voorbeeld te nemen. Wel wordt er dan met de kleuren of zelfs de compositie een loopje genomen. Ik geniet er telkens weer van.

Kleintjes

Ik kan het met recht zeggen. Het gaat goed met onze kleintjes, zowel met Luuk als met Sven, die ons zo langzamerhand ook lijkt te gaan herkennen. Robyn is zelfs al met haar kleine broertje in de wagen gaan wandelen. Een echte trotse ‘grote zus’ dus. En Sven brabbelt en lacht en zwaait zelfs bij videobelcontact naar ons.

Griep

Typisch iets voor mij. Een griepspuit gaan halen en meteen griep krijgen. Dat overkwam natuurlijk mij weer. De huisarts kwam en constateerde dat het in elk geval gelukkig geen corona was. Ook niet bij José. Maar ik heb wel een aantal dagen op bed gelegen en iets tegen de hoest gekregen. Wat ik ook kreeg was een uitnodiging voor het introductiegesprek voor een ICD. Ik ben al welkom op vrijdag 3 december om één uur in het Amphia. Hopelijk kan ondanks het afschalen in de ziekenhuizen, dat ICD nog worden ingebracht dit jaar. Er is kennelijk toch wel haast bij. Als ik daarbij stil sta, dan kan ik me toch maar amper voorstellen, hoe akelig en onacceptabel een telefoontje voor een kanker- of ernstig hartpatiënt is, dat zijn of haar operatie weer maar eens uitgesteld wordt. Dat er nog zo’n 1,8 miljoen mensen in ons land zijn, die een prik zo maar niks vinden, of niet nodig vinden; zo lang ze na een testje toch nog uit kunnen. Maar velen van hen maken er totaal geen probleem van, om een bed op de ic in te nemen, dat een mens met een dringende kanker- of hartoperatie zo keihard nodig heeft. Dan zijn vermeende vaccin-bijwerkingen ineens niet belangrijk meer. Ik kan niet anders, dan vinden dat het a-sociaal denken is. Dat men zich niet laat vaccineren als volwaardig maatschappijlid met oog voor een ander, maar zich wel met gif vol laat stoppen als ze zelf -niet eens toevallig-, ziek worden en zorg nodig hebben op de IC. Voor alle duidelijkheid: uiteraard denk ik niet zo over mensen die om medische redenen zich niet kunnen of mogen laten vaccineren, maar mijn aversie geldt wél bij voorbeeld die 19^e eeuws denkende godsdienstfanaten, die wekelijks op de eerste banken in de kerk psalmen zitten te bléren en het begrip naastenliefde enkel zien zitten als het om henzelf gaat. En voor alle wappies die corona nog steeds ontkennen, heb ik helemaal geen goed woord over. Moet je eens bij de zorg gaan kijken…… Genoeg. Ze zijn niet wijzer, net als die hooligans die politie en zorgverleners aanvallen tijdens de bewuste rellen onder het mom van demonstratie. Wanneer pakt die lanterfantende Haagse politiciclub nu eindelijk eens echt door? Ik heb in ‘arren moede’ maar een selfie gemaakt. Met kin- en lipbegroeiing. Vrijdag mag ik komenn luisteren wat een ICD precies voor mij betekent.

(bron: familiearchief f.van son; doctoraalscriptie prof. dr. Eduard van Ermen, Feodaal-heerlijke verhoudingen en territoriale patronen in het middeleeuwse hertogdom Brabant’ uit 1989 met bijzondere aandacht voor de regio Leuven); De landelijke bezittingen van de Heren van Wezemaal in de Middeleeuwen, Dl. I Eduard van Ermen, Leuven,1982).