zaterdag 9 oktober 2021

Mooi feest en zieke geesten...

Het zag er vorige zondag treurig uit. Nadat het de hele nacht had geregend, regende het ’s morgens nog. Met angst en beven keken we uit naar de viering van mijn zeventigste verjaardag, ’s middags vanaf half twee met ons uitgebreide gezin. Iedereen was in de afgelopen maanden op vakantie geweest en zondag 3 oktober was de dag waarop iedereen kon. Alle (schoon)kinderen en kleinkinderen dus. José en ik hadden, met de organisatietalenten van Elke, Polderevents in Wagenberg vastgelegd. Een creatief en actief feestje dus!

Regen

Het regende nog, toen we er naar toe reden. Ook nog na het kopje koffie of thee, of iets fris voor de liefhebbers met appelflap of worstenbroodje. Ondanks het weer was iedereen dolenthousiast. Dat bleek al bij het eerste spel, nadat er twee teams waren gemaakt onder leiding van een al even enthousiaste medewerkster van Polderevents in Wagenberg. Ronald probeerde nog om na een spel de VAR in te zetten, maar dat werd weggewuifd. Zo speelden we negen leuke spelletjes, waaraan meestal ook de meeste kleinkinderen konden meedoen. Sven nog niet, die was echt nog te klein en werd door mama Nienke en papa Tommy in de kinderwagen van spel naar spel, onder het grote tentzeil gereden. Wat hebben we gelachen met al die leuke activiteiten.

Inwendig

De inwendige mens kwam daarna weer aan de beurt. Iedereen kon bestellen aan het barretje, wat hij of zij wilde. Zelfs tot warme chocolademelk met slagroom toe. Gezellig praten en foto’s maken natuurlijk. Oma José zag een prima gelegenheid om het hele uitgebreide gezin, waarvan zij de spil is, op diverse manieren op de foto te laten zetten. Inge, Meike, Elke en ik fotografeerden ook. Ook het verzoek van een paar kleinkinderen op de foto te kunnen met Opa, werd gehonoreerd. En Sven, nu nog onze jongste, vond het allemaal prima. Op schoot bij vrijwel alle kleinkinderen, al kreeg hij zo natuurlijk wel heel veel indrukken binnen. En Oma zorgde dat hij zijn flesje kreeg. Intussen werd buiten onder een speciaal afdak de barbecue aangestoken, geïnteresseerd gadegeslagen door Cas, die de barbecueman toevertrouwde, dat hij maar moest roepen, als hij hem nodig had. Gezellig was het, de hele middag door. Geen enkele wanklank, blije gezichten en genietende kleinkinderen, stuk voor stuk.

Verdorven geesten

Een kleine greep uit de vele prentjes van ons feest wil ik je niet onthouden. Die zie je bij dit weekendbericht. Maar de leukste en warmste foto’s die houden we vanaf nu voortaan voor onszelf. Je moet in de huidige steeds meer verdorven maatschappij, waarin alles lijkt te moeten kunnen, rekening houden met idioten, geesteszieken en verdorven geesten, die in foto’s van kinderen altijd meer willen zien dan de hartelijkheid, de warmte en de onbevangenheid, die bij een normaal kind hoort. Ik walg daarvan, maar zal in deze blog noodgedwongen extra alert zijn op foto’s. Ter bescherming van onze kleinkinderen. Te gek voor woorden dat het tegenwoordig kennelijk moet.  

Familiedag

Nog even terug naar ons heerlijke feest. De uitgebreide barbecue tot slot ging erin als koek en iedereen liet weten, meer dan tevreden te zijn, toen we om half zeven een einde aan het feest breiden. De allerkleinsten waren op. Meike wist al in het begin van de middag, zonder veel moeite, iedereen te overtuigen om eens per jaar een ‘familiedag’ te houden, zoiets zoals dit. Allemaal gezellig samen. Volgend jaar in juni komt de volgende. Zij gaat het vastleggen en ik hoop dat het weer dan warmer is dan 13 graden en droog! Ondanks het weer was het zondag een verjaardagsfeestje om nooit meer te vergeten. Wat hebben wij toch een heerlijk enthousiast en gezellig gezin. Bedankt ook Polderevents in Wagenberg. Het was fantastisch geregeld. We komen zeker terug! Ik ben, denk ik, nog nooit zo gezellig jarig geweest ook al was het drie maanden na dato.

Druk

Donderdagavond was het Raad. Druk dus en laat en dan vrijdag aan de slag om de artikelen af te werken voor mijn wekelijkse pagina in De Langstraat. Terwijl ook Sem de aandacht vroeg en uiteraard kreeg. Vanavond komen Cas en Sem bij oma en opa eten een nachtje logeren. Papa en mama moeten weg. Natuurlijk kan dat. We zorgen graag voor de kleinkinderen als het nodig is.

(Bron: familiearchief f.van son)








 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten