De herfstvakantie is ook al weer voorbij. Wat vliegt de tijd. We gaan al op naar de donkere dagen voor Kerstmis. De coronabesmettingen lopen uiteraard weer op en dat belooft weinig goeds, als we ook de griep nog tegoed hebben. Ik zal niet al te veel woorden vuil maken aan die weinig sociale vaccinweigeraars. Daar reken ik uiteraard de medische gevallen niet bij. Wel al die anderen, die nu om welke reden dan ook, nu geen vaccin willen. Dat zou veranderen, als straks de café’s alleen maar voor gevaccineerden toegankelijk zouden zijn, of dat ze zelf hun test zouden moeten betalen. Nou, vergeet het maar. Dat doet het laffe kabinet niet. Non-vaxers zijn die mensen die, als ze straks onverhoopt in het ziekenhuis of op de intensiv care terechtkomen, zich wel met alle soorten gif laten inspuiten en laten verzorgen door de al maanden overbelaste zorg, om weer beter te worden. Het zal hun een zorg zijn dat ze onnodig bedden bezet houden, waardoor operaties en zorg aan anderen moeten worden uitgesteld. En de ruim tachtig procent gevaccineerden? Die mogen boeten voor die eigengereide biblebelters en andere niet-prikkers, die zich wat mij betreft weinig sociaal opstellen in onze maatschappij. Want uiteraard grijpt de regering weer niet in, zo zullen we dinsdag horen. Liever pappen en nathouden. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Genealogie
Weer wat meer tijd gehad deze week voor mijn genealogisch onderzoek. Ik heb weer een stuk geschreven in mijn nieuwe boek. Ben nu bij de familie Rumigny-Florennes, ook onze voorouders aan het einde van het eerste millenium en de eerste eeuw van het tweede. Over het kasteel van Ham-sur-Heure bij voorbeeld en Alpais de Rumigny-Morialmé en haar echtgenoten Godschalk en Everelme. Haar broer "Arnulphus de Morelmeis" schonk in een oorkonde van 1113 "dimidiam partem alodii Floriensis" (de helft van het allodium Florennes) na aan zijn zus ("Alpaidi sorori mee"), onder de voorwaarde dat het bezit, nadat zij en haar kinderen en kleinkinderen zijn overleden ("heredibus suis, id est... filiis et filiabus et filiorum filiis"), weer zou terugvallen aan Saint Nicaise in Reims, toen hij daar monnik werd. Zo nu en dan kom ik bij mijn lees- en onderzoekswerk nieuwe gegevens tegen. Nog steeds. Het blijft voor mij een interessante hobby. De hoofdstukken liggen in concept al zo goed als klaar. Ik neem ze nog eens extra door en blijf intussen controleren. Dat hoort zo! Bronnen lezen en herlezen en gegevens checken.
Kleinkinderen
Cas en Sem waren er deze week niet. Hun papa en mama benutten de herfstvakantie om in eigen land een paar dagjes uit te rusten, uiteraard samen met een genietende Cas en Sem. Emma kwam donderdagavond op haar verzoek een nachtje en een dag logeren bij ons. Woensdagavond waren we bij Inge en Bram uitgenodigd om rode kool te komen eten. We namen daarna Renée mee naar ons. Uiteraard voor een nachtje slapen en het uitje dat zij nog met oma en opa tegoed had van dit jaar. Voor Anouk betekende dat een extraatje. Renée mocht iemand meenemen en koos voor haar. Dat jaarlijkse uitje ging naar het Museon. Dat had Renée zelf gekozen. Donderdagavond ging Emma mee voor een logeernachtje en vrijdag was het Noord-Brabants museum in Den Bosch het volgende doel. Het was de moeite waard met werk van Dali, Picasso, Van Gogh in de tijdelijke -, en werken uit de tijd van de Oude en Jonge Breughel en Jeroen Bosch in de vaste collectie. De Bossche bol kon natuurlijk niet ontbreken. Die zorgde gelukkig voor de broodnodige energie. Want het was wel weer urenlang en veel lopen voor mij. Ik voel na twee dagen musea mijn benen niet meer. Zelfs José had donderdag last van het vele heen en weer lopen en slenteren. En ook de QR-code werd gevraagd, in tegenstelling tot donderdag in het Museon. Dat schijnt in het ‘wilde westen’ niet nodig te zijn. Daar denken ze misschien imuun te zijn voor corona. Donderdagavond uitsmijter of tosti gegeten, (voor degene die niet wist dat een uitsmijter met ei was….), bij oma thuis en gisteravond José’s nasi. Daar is Emma gek op. Gelukkig is het vandaag een rustige dag, zodat zowel José als ik kunnen bijkomen. Om kort te gaan; onze vakantie was ontzettend druk en kostte heel veel energie. We worden oud, hoop ik….
(Bron: familiearchief f.van son ; Gourjault O. en Wauters A., Chartes inédites extraites du Cartulaire de Saint-Nicaise de Reims, II, blz.173).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten