Emma, onze oudste kleindochter was met de pinksterdagen eindelijk aan de beurt. In haar eentje logeren bij oma en opa. Dat was een van haar grootste wensen. Ze heeft al meer gelogeerd, maar dat was samen met zus Renée, als wij oppasten omdat hun pa en ma iets op het programma hadden. Dat is niet echt logeren. Logeren betekent kiezen wat we eten en ‘iets leuks’ doen. Zo weten al onze kleinkinderen te vertellen.
Nou gaan Emma en Renée vaak naar een museum. Dat maakt
het wat moeilijk om voor een museum te kiezen. Dan doen we het anders!
De vraag ‘Wat eten we’ was snel beantwoord: ‘pannenkoeken
en morgen nasi’. Dat pannenkoeken bakken moest natuurlijk samen en na afloop
waren er ook nog aardbeien voor Emma.
Oma’s nasi is niet te versmaden. Iets voor de tweede dag
dus. Maar ‘iets leuks’ doen was een tikkeltje moeilijker, maar ook daar kwamen
we wel uit. Met een ietwat angstige blik naar buiten kozen we op tweede
pinksterdag voor een stukje historie en picknicken, een van de lievelingsactiviteiten
van Emma. Want dat had ze ‘nog maar twee keer gedaan’.
Zo gezegd, zo gedaan. Samen brood en beleg bij elkaar
gepakt en gewapend met een tas met een thermoskan warm water voor soep en een
pak drinken en zo, werd de auto gepakt. Richting Heusden-Vesting.
Dat was Emma wel naar de zin. Ze liep op de vestingwallen
en beklom schijnbaar onvermoeibaar diverse trappen. Ze mocht zelf foto’s maken
met het fototoestel van oma en de kasteelruïne van de waterburcht werd ook met
een bezoek vereerd. Het klein speeltuintje op de ruime binnenplaats van de oude
waterburcht van Heusden bleek -ook een voltreffer. Zo kon ze nog wat extra
uitwaaien en overtollige energie kwijt. We gingen uiteraard met het Bernse
veerpontje overvaren en tussen de bedrijven door werd achter in de auto
getekend en gekleurd, op weg naar de picknick.
En als wij een idee hebben…….. jawel hoor. De lucht
betrok steeds verder en eer we bij de Drunense Duinen in Udenhout waren, begon
het te regenen. Weg picknick? Nee! We kunnen ook in de auto picknicken, vond
Emma. Zo gezegd, zo gedaan. Autonicken, was het nieuwe woord dat ze verzon.
Het was gezellig, maar uiteraard wel behelpen. Daarna
gingen oma en Emma nog even de Duinen in, boompje klimmen, waarna het bij
terugkomst richting huiswaarts naar Oma en Opa’s huis ging.
Voor Opa tijd om naar de opgenomen wedstrijd van NAC
tegen Eindhoven te kijken, want het was al half vijf. Ik kende de uitslag nog
niet. Intussen maakte Oma de nasi klaar en werd het eitje gebakken voor over de
nasi. Nee. Emma heeft haar nasi niet helemaal op. Ze was toch te moe, maar wel
voldaan. Dat merkten we, toen ze weer thuis bij pa, ma en zus honderduit wilde
vertellen. Oma en Opa konden vermoeid terug naar huis. Bijkomen van de
logeerpartij. Want die kost ook ons de nodige energie. En de jongste twee
kleinkinderen? Die kunnen oma en opa bijna geen dag missen. Youri en Cas vereerden
ons tijdens het Pinksterweekend ook nog even met een bezoekje. Die hebben elk
een ‘100-rittenkaart’ denk ik….maar die stempelt Oma volgens mij nooit af!
Vanavond hebben we een personeelsfeestje, morgen, op de zaterdag ga ik meepraten en meedenken over
de opvang van statushouders in onze gemeente. Vandaar dat ik het weekendbericht
vandaag al geplaatst heb. Hoop niet dat je dat erg vindt, maar het begint
zaterdag al om kwart voor negen; ’s ochtends wel te verstaan…….
(Bron: familiearchief f.van son: Emma komt autonicken,
boompje klimmen en een stukje historie; Cas en Youri, Pinksteren 2016).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten