Wat een week zeg! Nog iets meer dan een handvol werkweken te gaan tot de vakantie, maar het leek alvast wel zo ver deze week. Ik geef geen les meer aan vierdeklassers dit schooljaar, gewoon omdat ze na het examen nu vakantie hebben. Toch had ik een volle week.
Maandagavond was het gemeenteraadsvergadering over opvang
van vluchtelingen; dinsdag was kleindochter Anouk jarig en uiteraard moesten
opa en oma komen eten. We troffen het.’Eten van de plaat’. Goed gezorgd hoor! Uiteraard
blijf je dan tot Anouk voldaan naar bed gaat. Woensdagavond deden José en ik de maandelijkse
boodschappen. Het salaris was immers binnen!
Donderdagochtend haalden we onze kleindochter Robyn op.
Papa Pieter en Mama Tara gingen het huis schilderen en daar kun je zo’n
handenbindertje niet bij hebben. Logeerpartijtje dus. ’s Middags gingen we met
haar naar de speeltuin. Het was heerlijk weer. En ’s avonds? Nou ja, voor de
verandering voor mij weer raadsvergadering. Nu over de opknapbeurt van de
Bergse Markt, over het accommodatiebeleid met als heet hangijzer buurthuis De
Haven en enkele andere onderwerpen.
Met name de Haven hield de gemoederen bezig. Voor een
volle publieke tribune maakte de coalitie er een circus van, met als middelpunt
een zwalkende wethouder-zonder-antwoorden en boordevol algemeenheden, in de
wetenschap dat hij de meerderheid in de
Raad immers toch zou hebben. Kortom: veel discussie en een publieke tribune
zonder enig begrip. Duidelijk géén avondje klantenbinding democratie voor de
bevolking.
Vrijdag tot slot een dag met les tot half drie. Net op
tijd om die fantastische Giro d’Italia te zien, waar Steven Kruiswijk wél echt
aan klantenbinding doet. Na het prima rijden vorig jaar van Dumoulin in De Vuelta,
de ronde van Spanje, nu weer een landgenoot dit het een feest maakt om naar een
wielerwedstrijd te kijken. Uiteraard voor het merendeel op een buitenlandse
zender. Nederlandse TV zendt alleen de laatste twee bergetappes uit en voor het
overige soms een korte halve samenvatting als het peloton al een uur of wat
binnen is!
Maar gisteren….. Je verzint het toch niet; door een
stuurfout tegen de sneeuwwand klappen en de Giro verliezen. Op het moment dat
ik dit schrijf, is nog niet zeker of hij met zijn pijnlijke voet en scheurtje
in een rib vandaag nog rijdt. Zo ja dan hoop ik dat hij zondag in Turijn geloof ik verdiend
nog op het podium staat. Een puike prestatie zou dat zijn. Als het niet bij het
voetballen kan, dan maar bij een andere sport. Sorry, niet bij formule 1. Die
sport en Verstappen, dat is absoluut niks voor mij…………. Robyn ging met Oma nog
even langs bij neefje Cas en bij neefje Youri. Vandaag brengen we haar weer
terug naar huis. Oh ja. Ik zou het haast nog vergeten. Ik heb de poepluier van
Robyn verschoond. Heerlijk werkje als het om diarree gaat……… ook echt niks voor
mij!
(Bron:
familiearchief f.van son: Robyn logeert mei 2016, Monkey town, bij Youri).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten