Dicht…..en Luukie!

 Eindelijk. De Eerste Kamer heeft de gaswinning in Groningen de nek omgedraaid en terecht. Het werd tijd. Er is al veel te lang gesold met de mensen uit Groningen en hun problemen. In 1959, ik was acht jaar, werd in de omgeving van het Groningse dorp Slochteren ongeveer 3 kilometer onder de grond een aardgasveld ontdekt. Met een wat later bleek een geschatte voorraad van 2.740 miljard kubieke meter aan winbaar aardgas. Daarmee hoorde het tot de grootste aardgasvelden van Europa. Nu decennia en vele aardbevingen verder, komt er beton in de boorputten. Dat wilde ik aan het begin van dit weekendbericht toch even kwijt. Verder moet ik het wel -in elk geval even- over mijn gezondheid hebben. Die is deze week niet om over naar huis te schrijven. Integendeel. Beter zelfs maar helemaal niet over praten, want het is bar en boos soms. Je zou er neerslachtig van worden. Maar dan is er altijd nog Luuk, onze jongste kleinzoon. José en ik konden weer een dagje op hem passen deze week. Dat was weer even genieten, al was het wel druk zo’n hele dag en een uurtje opruimen na afloop. Maar hij heeft heerlijk gespeeld.

Onderzoek

Ik ben nu ruim over 500 pagina’s met de eindredactie van mijn boek over mijn familiegeschiedenis tot heden en natuurlijk ook daarin aandacht voor mijn eigen familiewapen, bedoeld voor mij, José en al onze nakomelingen. Zo nu en dan vervang ik bij het nalezen van de tekst in het boek hier en daar nog eens een foto, maar voor het merendeel blijft alles, zoals ik het in de loop van de tijd heb opgetekend met natuurlijk ook mijn eigen mening over bepaalde zaken. Ik hoop echt, dat ik de tijd krijg om het boek, -dat ik toch als een soort levenswerk zie-, af te krijgen. Mede door het slechte weer heb ik de afgelopen week een flinke slag kunnen slaan in het boek. Al lieten we ons door het slechte weer niet weerhouden van een ritje met de auto. Maar fijn, als je zo af en toe ook nog even rustig kan werken. Ik heb de door monniken overgeschreven akte van 27 mei 1244, die je op de foto ziet in het boek van de Abdij van Tongerlo, uiteraard ook in mijn boek opgenomen en besproken.

Ik heb deze week ook de genealogie-vragen behandeld van vriend Alex. Helaas kon ik niet op alles een antwoord geven. Hij gaat nu zijn werk afronden. Ik vraag me wel eens af of nog iemand in ons grote gezin, na mijn tijd, zich geroepen voelt om de stamboom tenminste bij te houden. Het leven gaat door. Ik beschik over te veel privé gegevens en dito foto’s om heel het zootje aan een of ander archief te geven. Daar zie ik dus van af.

Binnen blijven

Moet je binnen blijven als het regent en hagelt. Nee. Dat doen we niet. De muren komen anders op ons af. Wij snakken naar groen en zon. Woensdag gingen we tussen de buien door naar de Biesbosch in Hank en Werkendam. Daar kan je ver kijken. Kunnen we gezellig de buien aan zien komen.. We aten zelfs een ijsje bij Enzo na afloop. Nee, dan de zomer. Al moet ik heel eerlijk zeggen, dat ik nu al met enige zorg vooruit kijk naar een warme zomer. Niet dat ik dat onprettig zou vinden, maar ik vraag me af of mijn gestel temperaturen van boven 30 nog aan kan. Ik droom wel eens van een koude body-”warmer”, zoals de wielrenners die voor een tijdrit gebruiken om hun lichaam koel te houden. Anderen doen dat met waterijsjes, maar ik moet rekening houden met een maximum van slechts anderhalve liter vocht per 24 uur. Da’s niet bijster veel als het zo warm is. Ik ga er dan nog steeds van uit, dat ik de zomer mag halen. Ik blijf positief samen met José. Vorig jaar op 22 juni kreeg ik van de cardioloog dat verlammende bericht, dat ik nog maximaal een jaar heb vanwege mijn eindfase hartfalen. Ik ben eigenwijs, heb vertrouwen en ben daarom hoopvol, dus zal er samen met José alles aan doen om langer hier te blijven. Helaas heb ik het niet zelf in de hand.

Ik kan het niet laten. Nog even tot slot over de formatie. Die vier partijen vinden het belangrijker om weer 130 te kunnen gaan rijden. Er verandert dan weinig. Nu houden de meesten zich al niet aan de maximum snelheid van 100. Het lijkt bij de formatie alsof er geen andere belangrijkere zaken zijn, zoals de groter wordende groep mensen die de eindjes niet meer aan elkaar kan knopen; net alsof er geen problemen zijn met de bouw van veel te weinig woningen, waardoor zoveel jongeren gewoon niet aan de bak kunnen komen en wat dacht je van de afwerking van de toeslagenaffaire en het oplossen van de rotzooi in Groningen. Er zijn meer dan genoeg problemen, die om een oplossing schreeuwen. Nog één aanklacht dan. Dat past echt niet in deze tijd: twee miljard voor het renoveren van een gebouw op het binnenhof vind ik veel te gortig. Er was gerekend op bijna een half miljard. Hoezo gerekend? Heeft wat mij betreft meer weg van nattevingerwerk. Maar ach. We kennen de Haagse politiek al jaren als een rasechte hobbyclub van broddelaars, die enkel van circus en toneelstukjes opvoeren houdt.

(Bron: familiearchief f. van son).