Op zoek naar de zon....

Nee, we hebben nog geen vakantie gepland. Maar deze week waren we wel nadrukkelijk op zoek naar de zon. Maandag niet. Toen was ik blij, dat het tussen de middag droog was. Dan kon ik zoals gebruikelijk Sem van school halen en brengen met de scootmobiel. Het was wel guur, zo kan ik me herinneren. Maar geen nat pak dus. De rest van de week zochten we de zon.

Zuidwest en Zuidoost

Je weet dat wij iets hebben met de zee. De rust en het machtige gezicht en gebulder van beukende golven op de uiterste westkaap van ons land zie je het beste op de panoramaroute in Westkapelle. We hebben er zeker een uur zitten kijken in de auto, op een steenworp afstand van de vloedlijn. Heerlijk genieten van de zeevissers en de kitesurfers. En de vuurtoren.En er was inderdaad een klein zonnetje, zoals zo vaak aan de kust. Alleen de kop koffie of een lunch zaten er niet in. Buiten het seizoen is de Zeeuwse kust en horeca kennelijk op rust, wachtend op een druk seizoen met veel mogelijkheden om je Duits weer eens op te halen. De horeca liet verstek gaan. 

Woensdag was het wat anders. We zochten weer de zon en dat betekende, dat we naar het oosten moesten. Aan het eind van de ochtend zou de regen vanaf het westen ons land binnen druppelen. Wij dus richting Zuid Limburg. De heenweg via België, de terugweg via Maastricht-Eindhoven. In Zuid Limburg wist ik van de vorige keer nog een gezellige horeca-gelegenheid in Berg en Terblijt om een bakje koffie te drinken. Dat werd uiteindelijk een smakelijke lunch en gezellig babbeltje met de nieuwe eigenaar. Een aarzelend zonnetje dat in de loop van de middag verdween en plaats maakte voor dichter wordende bewolking en regen. Gelukt dus.

Je snapt dat ik moe was, beide dagen, maar voldaan. Het was gezellig samen. Donderdag kwam Luuk een dagje spelen. Wat kan die al lekker praten. Maar hij vraagt wel alle aandacht. Dat betekende, dat wij beiden ’s avonds moe waren. Ik had die donderdag de artikelen voor mijn pagina gemaakt in De Langstraat. Dat hoefde ik vrijdag dus niet meer te doen. Gisteren gingen we nóg een dag erop uit. Naar het Kröller-Müllermuseum in nationaal park de Hooge Veluwe. Met rolstoel. Dat betekent overwerk voor José. Ik probeerde in het museum zelf wel wat te rijden en te manoevreren door met de wielranden te draaien, maar dat kostte me duidelijk teveel energie en lopen gaat nauwelijks meer. Dus we moeten wel. Gezellig een paar uurtjes in het museum doorgebracht en koffie mét en daarna nog even in het park gereden, maar geen dier liet zich zien. Aan het eind van de middag waren we weer thuis, maar ik moet eerlijk zeggen, ik denk dat het eigenlijk teveel was alle uitstapjes bij elkaar opgeteld. Maar wel o zo gezellig, dus dat houden we er dus desondanks in, zo lang het kan.

Trainen

Sem had zijn eerste voetbaltraining en poseerde uiteraard enthousiast. We zullen vast wel bij hem gaan kijken, net zoals bij Youri.Het plaatje van onze enthousiaste kleinzoon wil ik je niet onthouden.

Oude bekende

Jazeker. Nog eens onze amaryllusbol. Je kent hem nog van vorige posts. Die bol liet een derde nieuwe bloem ontspuiten. Daar zit pas energie in, in zo’n bol. Waar haalt hij het vandaan.

Oh ja, volgende week over ons eigen familiewapen!

(Bron: familiearchief f. van son).