Over een 'houten kont'...

Kerstavond, eerste Kerstdag en tweede kerstdag. Gezellig, maar je bent het zitten na die dagen eigenlijk wel wat beu. Je krijgt er een ‘houten kont’ van, om het maar eens plastisch uit te drukken. We hadden het druk met de Kerst. Op kerstavond waren we bij Inge en Bram en de meiden Emma en Renée uitgenodigd. Zij hadden pakjes onder kerstboom en koude en warme hapjes en ook drankjes op de tafel. Uiteraard had José ook wat kleinigheidjes meegenomen. Het was erg gezellig bij de open haard en de inwendige mens werd goed verzorgd.

Op eerste kerstdag natuurlijk zelf eerst ontbijt met José en ’s middags waren we uitgenodigd door Meike en Elke voor een kersteten bij Meike thuis. Samen met Anouk en Youri, Cas en Sem, Wouter en Ronald. Een huis vol. De beide dochters hadden zich echt uitgesloofd. Het was prima in orde en smaakte heerlijk. Zoiets is voor herhaling vatbaar haar, al zeg ik het zelf. Vis en vlees en zelfgemaakte sausjes zorgden voor de finishing touch. Ze hebben prima gezorgd…

Pieter ging met zijn gezin naar de schoonouders in Rotterdam en Tommy zat met Nienke en Sven een paar dagen in Solden in Oostenrijk met zijn werk. Ik had ook zo’n baas willen hebben, al lijkt sneeuw en ijs in Oostenrijk mij nu niet direct bij mij passen.

Een dagje voor ons.

Op Tweede Kerstdag gingen we er nog een paar uurtjes samen tussenuit met vrienden en aten ’s avonds samen nog gezellig bij onszelf thuis. Niet te veel. De hele kerst niet. Dan voel je je immers het lekkerste. We moesten natuurlijk eerst de gourmetborden en ons gourmetstel weer even ophalen bij Meike. Dat was geen probleem.

En door…..

Dinsdag was het weer fysio geblazen en woensdagochtend kon ik nog even langs bij de pedicure omdat een kleiner teentje opspeelt. En dan lukt het proberen te lopen al helemaal niet natuurlijk. Dan moest ik natuurlijk ook nog even controleren, hoe mijn pagina in het weekblad eruit zag en een stukje werken aan het familieboek.

Oppassen

En donderdag komt normaal Luuk, maar deze keer had papa Pieter vrij en kwam onze Luuk dus niet bij oma en opa. Donderdag was ook Renée jarig. Natuurlijk even digitaal gefeliciteerd. Dan de vrijdagochtend. Om half acht zaten Cas en Sem al aan onze ontbijttafel voor een dagje bij oma spelen. Dat doen ze toch zo graag en wij genieten er ook van. Volgende week komen ze ook weer. Het is immers nog vakantie in de eerste week van het nieuwe jaar.

Lopen

Ik ben begonnen om dagelijks een paar kleine stukjes te lopen met mijn krukken. Voorlopig blijft het nog echt bij strompelen. Ik hoop, dat het lopen, al is het dan slechts met krukken, toch weer terug komt. Elke dag 150 stappen in de brandgang achter het huis en donderdag kwam ik tot 200. Maar toen was ik echt ‘op’. Gek toch, dat je conditie zo snel achteruit gaat na een griep en wat andere gezondheidsellende. Vrijdagochtend moest ik er nog even tussenuit voor de fysio, de laatste keer in 2022. Het ging niet om over naar huis te schrijven. Volgend jaar gaan we gewoon weer twee keer per week door.

De laatste

Vandaag is het de laatste dag van het jaar en ook het laatste weekendbericht van 2022. Vanavond worden we weer geacht op te blijven tot na twaalven. Proberen maar weer. We zijn gezellig thuis met tweetjes. Vanochtend nog even op corona getest. Ik voel me maar steeds niet beter. En weer geen corona. Nasleep van de griep zullen we maar zeggen, of weer griep of hopeloos verkouden…. Beu ben ik het wel. Morgen zien we wel weer….. Ik hoop dat 2023 u en ons nu eens alleen maar vreugde, gezondheid en gezelligheid brengt. Dat zou fijn zijn..

(Bron: familiearchief f. van son).