Nou ik mag wel zeggen, dat de Sint zich dit jaar voor de kleinkinderen van zijn beste kant heeft laten zien. Ik kan er graag nog even op terugkijken, al komt inmiddels de Kerst steeds dichterbij. Wat was het een feest. Eerst bij opa Frans en oma José vorige wee vrijdagavond en daarna nog eens thuis, op school en tijdens een ontbijt van de Sint. Cas en Sem mochten ontbijten met de Sint. Cas had een kleurplaatwedstrijd gewonnen en Sem mocht mee. De kleine Luuk had geluk op het kinderdagverblijf. Sint kwam en hij kroop ernaast. Er mocht geen ander kindje bij zitten van ons kleine baasje. Ook op de scholen kwam de goedheiligman natuurlijk en Sem liet thuis weten, dat het een andere sinterklaas was…… Laat ik me beperken tot de pakjesavond bij oma José. Eerst soep, tomaten op kippen-. En de verschillende hapjes. Iedereen liet het zich goed smaken. Eindelijk kwam dan het telefoontje bij opa binnen. De pakjes lagen op de grote slaapkamer; een pakjes bungelde nog uit het raam. Robyn ging ook mee kijken. De kinderen waren toen ineens niet bang meer om naar boven te gaan. Vol verwachting klopten de hartjes. Oudste kleindochter Emma verdeelde de cadeautjes. Kind voor kind en natuurlijk eerst wachten tot het pakjes uitgepakt was. De Ahhh’s ;'Yes' en 'Ja die had ik gevraagd', waren niet van de lucht en bovenal, iedereen was er en was na afloop tevreden. De sfeer was geweldig leuk. Genieten voor iedereen en zeker ook voor oma en opa. Sindsdien eet ik veel van de overgebleven pepernoten. Geluk dat Youri een keer langs kwam om voetbalplaatjes te halen. We hebben hem meteen een zakje met pepernoten meegegeven, natuurlijk ook voor zijn grote zus Anouk. Oma had wel veel werk aan de voorbereiding, maar dochters Meike en Elke kwamen ’s middags de helpende hand bieden. Dat was erg fijn.
Gedoe
Het lopen is nog een crime. Er zit weinig verbetering in, mag ik wel zeggen. De pijn is door de medicatie een stuk minder, maar de spieren willen nog niet zo meewerken. De fysio is twee keer met mijn benen bezig per week en thuis zit ik elke ochtend op de hometrainer. Ik probeer tussendoor te lopen, als José naar een winkel moet. Maar om nou te zeggen dat ik veel verbetering zie of voel; nee hoor. Desondanks gingen José en ik woensdag samen uit lunchen in Oosterhout. Het was Bere-gezellig.
Luuk
Kleinzoon Luuk bleek weer aardig opgeknapt. Hij mocht dus donderdag komen spelen bij oma en opa. Cas kwam in de loop van de middag na schooltijd zijn nieuwe horloge laten zien. Hij moest ook gelijk wat waxinelichtjes me naar huis nemen en hij maakte van de gelegenheid gebruik om te spelen met zijn kleine neefje Luuk. Daar heb ik natuurlijk ook een foto van.
Tot slot
Het familieonderzoek is bijna klaar en mijn boek vordert snel. Nog enkele hobbeltjes wegwerken en ik kan het afronden hoop ik. Ik zag in mijn archief nog een mooie foto van mij als journalist bij Dagblad De Stem, redactie Oosterhout. Ik ben op de foto een verslag per telex aan het doorsturen na een raadsvergadering in 1975. Je weet wel, zo’n gele papiersliert met gaatjes erin, die je dan in een apparaat stopte, dat vervolgens aan het ratelen ging en het artikel doorstuurde naar de eindredactie. Dat waren nog eens tijden…
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten