Een gekke week....

Mijn weekbericht is vandaag uren later dan je gewend bent. Niet altijd lopen de dingen zoals je dat zelf voor ogen hebt. Maar hier is het alsnog: wat een vreemde week was het. Helemaal niet voor de kleinkinderen gezorgd, geen oppas oma en opa dus. Gekker nog, we hebben de kleintjes niet gezien. Ik tenminste niet, al zag ik kleindochter Anouk oversteken, toen ik gisterochtend naar de fysio ging. Maar dat was dan ook alles. Niet zo gek, want ik sukkel enorm met mijn gezondheid. Van mij mag het jaar 2022 in de prullenbak. Ik bezocht tot nu toe 21 keer het ziekenhuis dit jaar voor controle of onderzoek. Dat kan ongeveer wel dacht ik. Begin dit jaar kreeg ik een icd/pacemaker geïmplanteerd en in de herfst  kwamen we er achter, dat ik  nog maar één nier heb, die nog voor een derde werkt.. En na een griep enkele weken geleden, vlak na de vaccinatie met de griepprik, denderde mijn ‘goede’ been achteruit. Ik had aan het einde van de zomer al ellende gehad met mijn heup, waardoor het lopen moeilijk ging, maar nu is het pas echt ellende. De kracht is zo goed als weg in het goede been. Lopen is dus slechts enkele meters strompelen. Ik ging ook onbedaarlijk hoesten , waarschijnlijk voor een deel door de zenuwen, en mijn onderbeen ging erg veel pijn doen. De huisarts schreef me een middeltje voor, maar dat hielp niet voldoende; dus een ander medicijn erbij. Fout. Toen ik het ’s avonds voor het eerst nam, kreeg ik de hele nacht door last van hallucinaties. Die heb ik eerder ook al eens gehad met morfine oxycodon, maar nu ook met dit medicijn. Daar kan ik dus gewoon niet tegen. De volgende dag meteen  de huisarts teruggebeld en contact gelegd met de cardioloog over dat medicijn. De huisarts kwam tot de conclusie dat er geen adekwaat vervangend middel was. Na enig zoeken vonden we toch iets. Dat gebruik ik er nu bij. Hopelijk niet te lang, want het kan mijn reactievermogen aantasten, zo staat er op de verpakking. Er staat ook nog bij dat ik moet oppassen met alcohol, maar dat gebruik ik al geruime tijd niet meer, al heb ik soms best nog eens zin in een borrel…

Niet druk, dus…

Als ik het niet druk heb, kan ik weer door met mijn familieonderzoek. Nu over de relatie tussen de Van Tilburgs en de Bac’s die kunnen worden gezien als de opvolgers van de Van Tilburgs. Het gaat de familie niet naar wens. Giselbert (III) moet zelfs in 1244 “om dwingende redenen” het derde deel van de novale tienden van Tilburg (toen al Hertogsleen) verkopen. Die ‘dwingende redenen’ worden zelfs verder verduidelijkt: “scilicet defectum victialium” (gebrek aan levensmiddelen dus...). Je zou kunnen denken, dat de familie langzaam maar zeker aan de ’bedelstaf’ is geraakt.  Die Giselbert trekt daarop naar het zuiden, waar oorspronkelijk ook zijn familie vandaan kwam. Een paar jaar later, in 1257, wordt ‘Giselbertus de Landene’ gemeld als voogd voor de Abdis van Boneffe in een geschil met Abdij van Sint Truiden over Borlo bij het dorpje Gingelom. Ach en toe kwamen de Bacs. Ik puzzel verder.

Nog meer.

José heeft de kerstboom opgezet en de vaas met lichtgevende ballen op de vensterbank gezet. Soms gaat de verwarming aan en kruipt onze bejaarde kater Kroky, (geboren op 1-6-2005, wordt dus in juni 19) op de vensterbank, die warm is geworden door de radiator. Maar vaak ook slaat de verwarming niet aan. ’s Avonds op de bank trekken we dan twee speciale pluizige wollen dekens over ons heen. Lekker warm en kost niets. Tot slot nog dit. Gisteren was speciaal, want ik kreeg mijn nieuwe, speciaal gemaakte orthopedische schoenen. Nico van ‘Voet en Zorg’ in Drunen heeft er weer heel zijn ziel en zaligheid in gelegd. Vakwerk! Zit als gegoten...

(Bron: familiearchief f. van son; Pirenne, Le livre de l'abbé Guillaume de Ryckel, 1896, 306).(Broer Wouter houdt het wat langer vol in het noorden. In 1251 getuigt hij nog als "dominus Walterus de Tilborg" voor Jan, heer van Heusden (Camps, Oorkondenboek Noord-Brabant I, 241); Landen en Tilburg-Oisterwijk. Dynastieke banden en wederzijdse motte-burchten' in Ons Landen erfdeel, 89, 2015, Bas Aarts.)