Deze week was het nog één keer erg druk. Op woensdag, donderdag en vrijdag hadden we de zorg voor kleinkinderen. Vooral woensdag en donderdag was het aanpoten. Tropische temperaturen, dus geen speeltuin of buitenactiviteit behalve in onze tuin onder de grote parasol en uiteraard met water erbij. Dan krijg je elk kind aan het spelen. Sem voelde er niets voor en speelde aanvankelijk liever binnen met play mobiel, maar toen hij had zwembadje eenmaal gezien had, was ook hij niet meer te houden.
Cas mocht eerst met een vriendje mee gaan zwemmen in de Ganzewiel, maar toen ook hij bij oma kwam, ging onmiddellijk de zwembroek toch weer aan. Hij zag het wel zitten. Donderdag kwamen Luuk en Robyn een dagje en ook Robyn begon met binnen spelen met kleine Luuk met het keukentje en later met playmobiel-circus. Zij had ook haar zwemspullen bij zich. Dat gold ook voor kleine Luuk. Ze genoten in het water nadat er binnen gespeeld was onder de ventilatoren.
Onze kinderen zijn al op vakantie geweest, of gaan dezer dagen. Wij houden het bij wat dagtripjes denk ik en ook vooral uitrusten. Tussen de bedrijven door passen we nog op kleinkinderen die nog thuis zijn. Want dat blijft. José heeft het zwembadje opgezet in de tuin voor de liefhebbers en een waterspeelfontein. Dat is het beste medicijn bij tropische temperaturen, zo is gebleken.
In de komende weken zijn er vrijwel geen kleinkinderen die om oppas vragen. Ook vakantie voor José dus. Best ook wel eens fijn, want zo’n oppasdag vergt toch wel de nodige energie en we zijn geen 40 meer. Na de vakantie stopt de wekelijkse oppasochtend voor Sem, die naar de basisschool mag. Hij heeft er nu al zin in. Dan blijft voorlopig Luuk wekelijks nog over. Gisteren kwamen Sem en Cas weer. Dit keer gingen we met hen naar Madurodam voor het jaarlijkse uitstapje voor de kleintjes met oma en opa. Ze genoten en keken hun ogen uit. De brandblusboot was favoriet bij Cas en Sem rende zich doodmoe en ook de speeltuinen waren favoriet. Het was een fijne dag. En zoals gebruikelijk sjouwde Oma José zich weer voor de kleintjes uit de naad. De andere jongere kleinkinderen komen nog aan de beurt. Anouk en Youri waren al geweest. Zij waren de eersten dit jaar.
Doe het zelf
Het zou zo maar kunnen, dat mijn lichaam zelf zich heeft aangepast aan mijn slechtere gezondheid. Ik zal het uitleggen. Ik bezocht voor het eerste de internist-nefroloog in het ziekenhuis. Ik heb behoorlijk teveel rode bloedcellen en eigenlijk te weinig ‘plaatjes’. De cardioloog wilde daarvan de oorzaak kennen, ofschoon het bloedbeeld in de afgelopen jaren nauwelijks is veranderd en mijn medicatie in balans lijkt. Alle waarden zijn min of meer stabiel en aanvaardbaar, cholesterol heb ik mede dankzij de levensmiddelenkeuze en kookinspanningen van José nauwelijks. Zo weinig, dat de huisarts onlangs liet weten, dat zij zo laag nog nooit gezien heeft. Maar die bloedcellen, die zijn veel te groot in aantal.
Onderzoek
Inmiddels heb ik een uitgebreid bloedonderzoek gehad. Er werden geen opmerkelijke zaken gevonden. Dus maandag weer maar bloed laten prikken om verder te zoeken. Er is nu een vervolgonderzoek aan de gang en daarin wordt vooral gelet op mijn epo-beeld. Epo is een hormoon dat door de nieren geproduceerd wordt. Het stimuleert aanmaak van extra rode bloedlichaampjes. Het hebben van extra rode bloedlichaampjes betekent, dat je meer zuurstof in je bloed hebt. Dit verbetert weer het uithoudingsvermogen. Het zou zo maar kunnen, dat mijn eigen lichaam zich heeft ingesteld op het feit dat ik door diverse oorzaken vrijwel geen energie heb; ook nauwelijks uithoudingsvermogen, en snel moe ben. Vaak heb ik ook het gevoel –zeker bij hogere temperaturen-, dat ik te weinig lucht of ‘zuurstof’ krijg. Omdat ik door mijn handicaps extra veel energie nodig heb, heeft mijn lichaam daar mogelijk zelf op ingespeeld door meer transporteurs voor de zuurstof aan te laten maken. Ook de internist ziet dat als een reële mogelijkheid. Over 6 weken weten we na een belafspraak misschien meer. Hij vraagt intussen ook de gegevens op van mijn longarts in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten