Geen oppaskleinkinderen deze week; vakantie dus ook voor José. We konden op de digitale media gelukkig wél genieten van de foto’s van de kleintjes hier en daar, zoals die van Robyn, die haar kleine broertje Luuk geduldig mee liet likken aan haar ijsje. Dat zinde hem wel natuurlijk. Ze is heel erg lief en zorgzaam voor haar kleine broertje…
Tja, het is ook voor ons nog echt vakantie. We hebben weer een paar leuke dingen gedaan deze week. Eerst zaterdag op de fiets naar ons favoriete Biesboschplekje en zaterdagavond was er de straatbarbecue. Erg gezellig, maar wel later op de avond een ambulance nodig. Een van de buurtjes was gestruikeld en had een flinke hoofdwond opgelopen. José heeft geholpen om de wond dicht te houden en merkte pas later dat haar broek onder de bloedvlekken zat. Het bleek nodig om de wond te hechten. De man had ook een hersenschudding opgelopen. Dat was minder…. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Maar het was wel gezellig zaterdagavond in de straat. We hebben de laatste jaren echt een hele gezellige en ook rustige straat met enkele buurtjes die activiteiten goed willen en kunnen organiseren. De vervelende mensen zijn gelukkig al een tijdje geleden vertrokken.
Vuelta kijken
Het weekend stond verder vanzelfsprekend in het teken van de Vuelta, de Ronde van Spanje, die drie etappes had in ons land. Tommy ging met Nienke en onze kleinzoon Sven naar de rit in Utrecht kijken en José en ik hadden er een en ander voor over om hier in de omgeving te kijken. Lang lopen zit er voor mij nog steeds niet in, dus we moesten een plekje zoeken, waar de auto dichtbij kon staan. Makkelijk gezegd, maar om twaalf uur zou alles al afgesloten worden. Er zat dus niks anders op dan vroeg weg te gaan thuis en naar de westkant van Made te rijden; in het buitengebied. Daar stonden we al om half twaalf, terwijl de renners pas rond kwart over twee zouden komen. Gekkenwerk eigenlijk hé, maar het gaat mij dan om de sfeer. De reclamekaravaan was wel heel armoedig. Een handjevol voorbijrijdende auto’s. Geen gebruikelijke petjes en andere prullaria voor de vooral jongere toeschouwers. Die dingen mochten niet, zo hadden de milieufanaten bedacht en met de organisatie afgesproken. Het gaat steeds verder met die idioten. De hele wereld moet naar hun pijpen dansen. Jammer voor de jonge kinderen, die zonder twijfel ook op wielerpetjes waren afgekomen. Vergeefs dus. Toch was er nog wel wat te zien om de tijd te doden. Er kwam een speciaal team van de gemeente Drimmelen. Die maakten teksten die op de weg gekalkt waren, onzichtbaar. Er stond onder meer EPO en ook HOMO op de weg. De gemeentewerkers maakten er mooie bloemetjes van, zodat er niets leesbaars meer stond. De speciale vrijwilliger om het langbouwweggetje af te sluiten, waar onze auto stond, had er per telefoon op gewezen. Op diverse plekken waar wij langsreden en ook enkele honderden meters verder stonden ook landbouwvoertuigen en andere agrarische attributen. Ze hielden zich prima aan de afspraken, dat het niet de bedoeling was om de Vuelta te laten stagneren. Dat was niet zo met de milieufreaks in Utrecht, zo begreep ik van wat omstanders. Die gasten werden door echte wielersupporters kennelijk behoorlijk hardhandig over de hekken heen gedonderd. Veel te hard rijdende politiemotormuizen kwamen ook zo nu en dan voorbij stuiven en ploegleiderswagens en auto’s van de organisatie, Er reed zelfs een auto mee van de Spaanse guardia civil. En toen de renners eindelijk toch nog plotseling kwamen, waren ze onder luid applaus ook weer zo voorbij. Er was een kopgroepje van 7 met landgenoot Julius van den Berg, die de bergtrui droeg. Het peloton lag ruim een minuut achter en zoefde ook voorbij, met de rode truidrager namens Jumbo voorin, omringd door ploeggenoten, gevolgd door de hele rits met auto’s van alle deelnemende ploegen met volop reservefietsen bovenop. We waren niet de enigen die kwamen kijken, zo vernam ik op het internet. Ruim een miljoen toeschouwers langs de wegen tijdens de etappes van de Vuelta in ons land. Leuk dat ik het ook kon zien. Het heeft toch wel iets.
Effe weg…
Donderdag en vrijdag maakten José en ik samen een fijne en gezellige tweedaagse trip naar Monschau en omgeving en Luxemburg en terug via de Ardennen. Een hotelletje geboekt in Monschau en uiteraard heb ik een mooie weg ernaartoe en weer terug naar huis uitgezocht en uitgetekend. Alleen op de terugweg vanaf Luik de autoweg. Het weer was toen zwaarbewolkt en regen. Het hotel in Monschau was prima. Monschau zelf voor mij wat problematisch met die ongelijke steentjes, trapjes en klimmen en dalen. Daar is mijn gestel niet meer voor gemaakt. Het water in het kleine riviertje stond ook daar erg laag. Op de terugweg een terrasje gepikt in Clervaux in Luxemburg. Prima gegeten en natuurlijk getankt voor 1,65 per liter. Veel mooie toeristische routes en prachtige natuur. Twee dagen echt genoten.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten