Hoezo niet betrokken?

Er wordt teveel gezegd dat de jeugd van nu weinig betrokkenheid voelt met wat er rondom hen heen gebeurt. Ze zitten enkel op de telefoon, hoor je zo vaak. Dat ze veel op telefoon zitten, met onder meer tiktok en insta, is waar. Dat merk ik zowel aan onze kleinkinderen Emma en Renée, maar ook met Anouk. Dat het lang en vaak op telefoon zitten betekent, dat ze niet betrokken zijn bij andere dingen, is niet waar.

Wij reden met Anouk en twee klasgenootjes Meredith en Tess naar Nationaal monument Kamp Vught. José en ik gingen mee om als chauffeur de schooltrip mogelijk te maken. Uitgelaten waren ze op de heenweg. Maar terug was het een emotioneel clubje. Het ging vooral over dat verhaal van dat babytje, dat verteld wordt bij de rondleiding en meteen ook maar over de oorlog in Oekraïne. Ze blijken bijzonder goed op de hoogte van het wel en wee en de oorlog in de Oekraïne. Wat mij betreft verdienen de dames voor hun betrokkenheid en interesse een dikke tien. Ik vond het fijn om zo chauffeur te zijn.

Ook onze kleindochter Robyn is erg betrokken. Dat bleek vorige week al uit het meezingen uit volle borst met het schoollied over Oekraïne. Ik ben blij dat wij zulke fijne kleinkinderen hebben. Met dank aan hun ouders uiteraard. Opvoeding bestaat echt nog wel, al merken we daar bij heel wat mensen weinig meer van.  Oh ja. Speciale dag was het op 24 maart voor Anouk. Ze ging zich inschrijven op het Dongemond college. De middelbare school. Einde aan de basisschool. Kleintjes worden groot.

Dubbeldik

Ik zou vanochtend de tweede booster gaan halen. Daarvoor moet ik naar Waalwijk, waar wij ook onze twee eerste prikken kregen.  Ik kreeg een brief thuis omdat ik boven 70 ben. José kreeg hem niet, maar vrijdagmiddag kreeg zij van Inge een berichtje, dat ze ook een booster mocht halen. Zij belde dus meteen en vroeg om met mij mee te kunnen. Dat ging niet. Waalwijk was helaas vol…. De kranten staan vol dat er nauwelijks animo is voor die 2^e booster, maar ach. Ik  heb even geglimlacht. Ze kon mijn afspraak wel verzetten en dan konden we samen woensdag 30 maart ’s middags de tweede booster halen. Mooi. Gaan we woensdag dus. Wij zijn tot nu toe mede dankzij José’s oplettendheid en het niet opzoeken van mogelijke besmettingshaarden én niet te vergeten de aandacht en zorg van onze kinderen en kleinkinderen, gelukkig tot nu toe buiten schot gebleven bij de corona. Ik hoop dat het zo blijft, daarom maar weer een prik.

Ziek

Het was en is wel een ziekenboeg in onze familie deze week. Ik ben donderdag al om zes uur naar bed gegaan en heb de klok rondgeslapen. Hoesten en niet lekker voelen. De kleintjes waren ook niet allemaal lekker. Kleinzoon Sven heeft corona. Zielig zo’n manneke van nog net geen jaar. Cas en Sem bij waren ook ziek thuis. Sem kwam desondanks gisterochtend bij ons, zoals normaal, maar veel gespeeld, zoals anders, heeft hij niet. Wat liggen op de bank en televisie kijken en af en toe iets eten en uiteraard een ijsje. Dat is immers goed voor je keel. Luuk ging voor het eerste met mama met de trein mee. Hij geniet steeds van al die nieuwe ervaringen. En uiteraard stonden wij deze week weer verdrietig even stil bij ons kleinkind Juna Elynn. Maar dat kan je zonder twijfel begrijpen.

Geen moment

Ik heb deze week geen moment met genealogisch onderzoek bezig kunnen zijn. Gewoon geen tijd. Het weer was te mooi om binnen te blijven. Het is lente. Straks komt het allemaal wel weer dat onderzoek. Ik moet nog wat pagina’s van mijn boek door de mangel halen om up to date te kunnen blijven. Het wachten is ook nog op het antwoord op de vraag waar de Giselberten vandaan komen. Ik ben er heel dichtbij. Nodebais en de ‘ferme d’Agbiermont daar, vulden weer wat puzzelstukjes aan. Als de vragen beantwoord zijn, is dat ook meteen de laatste schakel die nog niet helemaal met bronnen bewezen is, in mijn overzicht van tientallen voorouders. Van wie Giselbert I de zoon is, heb ik nog niet helemaal. Maar de mogelijkheden zijn teruggebracht naar twee mensen. Het heeft veel onderzoek gevergd sinds 1982, maar dan heb je binnenkort ook wat…

(familiearchief f.van son)