De afgelopen week gedroeg zich als een springveer, die alle kanten uit sprong. Het begon met onze kleinkinderen. Dat is het belangrijkste en dat komt dus eerst. Fijne en minder prettige dingen. Robyn is terecht trots op haar zwemdiploma. De volhouder wint. Aan het begin van de week was het de verjaardag van onze oudste kleinzoon Joël. Hij nam kleine broertje Luuk op schoot. Allemaal positief. Maar de minder leuke dingen passeerden ook de revue. Gelukkig zijn Cas en Sem ook weer beter. Tenminste.. Cas was gisteravond toch ook weer ziek. Kleinzoon Sven kreeg van de GGD te horen dat hij inderdaad corona heeft, zoals een zelftest al aangaf en onze kleinzoon Luuk liet duidelijk merken, dat worteltjes niet zijn favoriet zijn. Ja, zo’n week was het.
Maar zielig hoor, die zieke kleintjes al hoestend en snotterend. Geen zin om te spelen; liever zitten en liggen. Het was voor ons even oppassen. Wij konden gelukkig ook in deze week in Waalwijk onze tweede coronabooster halen. Pijnlijke arm voor José en ik heb behoorlijk last van een stijve nek, maar ik moet eerlijk zijn, ik weet niet zeker dat die nek van de prik is. Daarnaast hebben we in ons hoofd toch wat vraagtekens, nu een leeftijdgenoot, die dichtbij bij ons staat, ondanks zijn tweede booster, nauwelijks een paar weekjes geleden, nu tóch corona kreeg…… Gisteravond rond half negen begon ik zonder enige aanleiding onbedaarlijk te trillen en te rillen. Ik ging maar naar bed en bleef rillen, zonder koorts en wel diep hoesten. José vond het toch beter om de huisartsenpost te bellen. Paracetamol en in de gaten houden en over anderhalf uur terugbellen. Dat kan echt alleen maar van de booster zijn, denk ik. Enfin trilling en hoesten verdwenen na een uurtje.
Zondag, gaan we –als het kan- toch natuurlijk naar de verjaardag van een andere kleinzoon. Dan begint de nieuwe week positief.
Positief
Heel positief was ook de controle van mijn ICD/Pacemaker in het Amphia afgelopen week. Alles goed, geen ritmestoornissen… en de batterij kan nog negen jaar mee. Geruststellend. De fysio ging weer wat beter en als nu die stijve nek ook nog eens tot het verleden hoort en de zomerzon weer terugkomt, kan ik er hopelijk weer even tegen.
Voorouderonderzoek
Ik ben weer een stukje dieper in mijn voorouderonderzoek kunnen duiken. Dit keer speur ik in het gerenommeerde Liber Aureus Epternacensis, ofwel het gouden boek van Echternach. Dat werd al in 1191 geschreven in de abdij van Echternach in Luxemburg. Het ligt nu in de ‘Landesbibliothek’ van Gotha in Duitsland. Dat boek is voor de Brabantse geschiedenis van belang. Het bevat afschriften van akten uit de achtste eeuw, die gaan over plaatsen en goederen in het huidige Noord-Brabant, maar waarvan het origineel verloren is gegaan. In dit handschrift staan dus enkele van de oudste geschreven bronnen van de Brabantse geschiedenis. De akten gaan over schenkingen van domeinen en andere bezittingen in Texandrië, het latere Noord-Brabant, tussen 698 en 721 door mensen uit de frankische bovenklasse, - onder wie mijn voorouders-. Ze werden gedaan aan bisschop Willibrord van Utrecht. Die al dan niet toevallig ook de benedictijnerabdij van Echternach stichtte. Willibrord schonk in 726 al zijn bezittingen in Texandrië weer aan deze abdij. Zo zijn de teksten van de oorspronkelijke schenkingsakten in het gouden boek terechtgekomen. Moeilijk, maar wél zeer de moeite waard.
Werk
Ja, ik mag best zeggen, dat ik nog steeds werk. Deze week twee avondvergaderingen volgen, een vroeg interview, de nasleep van een integriteitsonderzoek en uiteraard de afloop van de verkiezingen en het uitwerken van dat alles in artikelen en foto’s. Het kon allemaal niet op één pagina in ons weekblad de Langstraat, maar dat was geen probleem, zo liet men mij weten. Gelukkig maar.
(bron: familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten