Sorry. Dit weekendbericht is wat later dan je gewend bent. Wij moesten eerst voetballen gaan kijken bij Youri, onze kleinzoon. Kwart voor negen zelfs al en dat op zaterdag tegen ASWH uit Hardinxveld. Maar het was heerlijk in het zonnetje. 5-1 winst en een lekker overspelend team met een fanatieke Youri, die 2 keer scoorde en voor de nodige assists zorgde. Leuk weer hoor.
Luuk
Onze jongste kleinzoon Luuk weet het ook al. De Efteling doet wonderen. Hij is nu met papa, mama en grote zus Robyn al een paar keer naar het pretpark gereden. Ze hebben namelijk een abonnement. Hij keek zijn ogen uit in de attracties naar de vele lichtjes en mooie kleuren en genoot van de gezellige muziek, zo jong als hij is. Ook in het donker genoot hij, uiteraard gadegeslagen door zijn grote zus. Bij papa Pieter mocht hij op schoot genieten van de carrousel. Elke keer een belevenis. Ik kan me dat nog goed herinneren, toen we met onze kleinkinderen en kinderen naar de Efteling trokken en zelfs van toen ik nog kind was. Ik vond een foto in ns familiearchief, onlangs gekregen van een toenmalig buurmeisje. Het is een foto van toen ik met mijn vader en moeder jongere zusje en met anderen met de buurtvereniging van de Ginnekenweg naar de Efteling ging. Ik zit op de foto links vooraan bij mijn moeder en mijn veel te jong overleden zus Lieke zit bij mijn vader op schoot, midden op de foto. Ook op de fiets gingen we vanuit ons thuis in mijn jeugd een keer per jaar naar de Efteling vanuit Breda. We woonden er immers niet zo heel ver van af en een auto hadden we niet.…… Dus ook de vakantie naar het zilverstrand in Mol, -totdat mijn vader stierf in 1972-, werd per fiets gedaan. We draaiden ons hand niet om voor 65 kilometer!
Pamflet drukken
Robyn was deze week bij het museum Oud Oosterhout. Ze mocht er zelf een pamflet drukken met de drukpers. Dat was niet aan dovemansoren gezegd uiteraard. Onze haaibaai zag dat wel zitten. Het was trouwens schitterend weer deze week. Heerlijk zonnig en achter glas leek het wel zomer. Er was nog wel een koude wind soms en nog te koud om stil te zitten op de scootmobiel, maar zeer binnenkort gaan we er toch weer met fiets en scoorcabrio op uit, de natuur in. Brood en drinken mee en weer naar onze favoriete plekjes, of dat nu in de Biesbosch is of langs de Donge, of in de polders tussen Raamsdonksveer en Oosterhout of in het Raamsdonkse buitengebied. De lente komt er echt aan, ook wat de temperaturen betreft. Nu ik weer auto mag rijden, zijn we er weer op uit gegaan. Lekker langs het water zitten bij Willemstad. Naar de toch wel grote boten kijken en genieten van het zonnetje. Goed voor de vitamientjes. Ik ben snel bruin in de zon, soms tot –gespeelde- ergernis van José. We waren ook in Waalwijk en bij de Ikea. Handig omdat ik toch probeer om zo veel mogelijk te lopen. Lopen gaat wel, maar ik erger me aan het feit, dat ik zo snel door mijn energievoorraad heen ben steeds. Ook wat dat betreft, mag het voor mij nog een paar graadjes warmer.
Uitgenodigd
José en ik zijn uitgenodigd om samen met Elke, Wouter, Cas en Sem in het weekend mee uit eten te gaan. Gezellig zo’n verrassing. Het wordt vast gezellig. Het wordt een drukke week. Twee keer fysio, de uitslagenavond van de verkiezingen en Luuk komt donderdag weer bij ons. Vrijdag is het dan de beurt aan Cas en Sem en zaterdag is het 19 maart en zou mijn moeder 98 worden. Maar zij is al op 22 mei 2015 op 91 jarige leeftijd overleden. Uit de gevoel en je herinnering gaat ook zij natuurlijk nooit. Dat doet me eraan denken, dat ik afgelopen week weer erg weinig bezig ben geweest met mijn familieonderzoek en mijn nieuwe boek. Ik lijk het gewoon te druk te hebben. Hoezo rust, als je gepensioneerd bent?
(Bron:
familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten