Het was met het weekje wel. Vorige week vrijdagmiddag nog een belafspraak gehad met de hartfalenpoli van het Amphia. Ik voel me al geruime tijd niet fit, lusteloos en krachteloos, opgejaagd zo nu en dan. Ik had een nieuw medicijn gekregen en de resultaten van het bloedonderzoek werden doorgesproken. ’s Avonds kwamen Meike, Ronald, Anouk en Youri alvast voor moederdag. Je weet het.. Twee volwassenen per keer op visite dankzij Corona. Ik had de hele avond maagpijn. ’s Nachts niet goed geslapen en ook in de nachten van het weekend hield het niet over. Maandagochtend voel ik me beroerd. Huisarts gebeld en om half tien zat ik er al. Er werd een hartfilmpje gemaakt en mijn huisarts sprak de resultaten door met de cardioloog. Die wilde mij zien op de Eerste Hart Hulp in het Amphia. Per ambulance dus daar naartoe.
Het werd weer een cardioversie. Dat is een behandeling bij boezemfibrilleren of -flutter. Het te snelle hartritme wordt omgezet in een normaal ritme. Bij mij is daar altijd een electrische schok onder narcose voor nodig. Ik kan niet zeggen, dat ik daarna echt opgeknapt was, zoals ik me van vorige keren kon herinneren. Dinsdag ging het ronduit slecht en bleef ik op de bank liggen, maar op woensdagochtend voelde ik me niet meer zo opgejaagd en licht in mijn hoofd, ik had goed geslapen en had geen maagpijn meer. Die maagpijn zou heel goed mijn reactie kunnen zijn geweest op dat fibrilleren en flutter, zo liet de cardioloog weten.
Mijn voorgenomen Holter-onderzoek werd afgezegd. Bij dat onderzoek krijg je een kastje, dat een of twee etmalen achter elkaar onder meer het hartritme controleert en in kaart brengt. Ik kreeg meteen een nieuwe bloedverdunner voorgeschreven, die voorkomt dat mijn bloed klontert. Nu is het weer wachten op controle begin juni bij mijn cardioloog. Zou er toch op termijn een ICD nodig zijn? Zo’n ding geeft een schok om het normale hartritme te herstellen. Hiermee voorkom je een hartstilstand. De afkorting ICD staat voor Implanteerbare Cardioverter Defibrillator. Een ICD kan alles wat een pacemaker ook kan, maar kan ook ingrijpen bij levensbedreigende hartritmestoornissen. Door elektrische pulsen of een elektrische schok (defibrilleren) te geven.
Kaartje
Intussen trekt Sven zich daar gelukkig niets van aan. Het gaat prima met onze kleinzoon. Hij groeit gewoon door en is al buiten geweest. We kregen deze week ook het geboortekaartje thuis. Dat wil ik toch even laten zien bij dit weekendbericht.
Vage beloften
Nu het in Israel behoorlijk uit de hand loopt, deed mij dat denken aan een boek over het Midden-Oostenconflict, dat ik in 1978 schreef. Nog op mijn oude typemachine, dus geen drukwerk, maar wel keurig ingebonden door mijn tante Joke, benedictines, een kloosterzuster dus. Dat boek gaf ik de titel mee ‘Vage beloften’ . Het gaat over dat conflict en de rol van de grote mogendheden en de VN. Inclusief de Balfour-declaration. Ik maakte er zelf tekeningen bij. Als ik het zo zie, is er sinds 1978 niks veranderd. De vraag wie de schuld is, beantwoordde ik toen ook al.
En NAC?
Woensdagavond speelde NAC tegen kampioen Cambuur een uur lang naar mijn zin, het was 0-2. Maar je zag dat het minder werd. Toen er ook nog gewisseld werd achterin en Schouten vond het nodig om ‘rood’ te pakken, verloor NAC nog met 3-2. Dat betekende dus nacompetitie en die begint vanmiddag om half 5 tegen Volendam. Stel, stel dat NAC 3 wedstrijden zóu winnen, dan zou het alsnog promoveren. Maar ik vraag me af of ze met dit elftal iets te zoeken hebben in de Eredivisie. Gelukkig is er in de komende maanden nog sport genoeg op tv voor als het weer eens regent.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten