Een moeilijke keuze....

Veel ouders en kinderen staan in deze tijd weer voor een belangrijke keuze.  Hun kind staat op de drempel tussen basisschool en middelbare school. Zo ook onze oudste kleindochter Emma. Er moet dus gekozen worden. Lang niet alle ouders maken daar een echt onderwerp van bespreking, ofwel een serieuze zaak van. Er zijn er gelukkig meer dan voldoende die zeggen ‘Jij gaat naar de school die voor jou het beste is’. Maar jammer genoeg zijn er nog meer die zeggen dat hun kind koste wat het kost naar het VWO moet onder het motto ‘Dan bereik je tenminste iets’. Dat in dat laatste geval wordt vaak voorbij gegaan aan het feit dat je kind zich dan misschien doodongelukkig voelt, omdat ze constant op zijn of haar tenen moet lopen, omdat ze het niveau (nog) niet aankan, speelt niet mee bij die keuze. Bij aardig wat ouders telt dat niet. “Dan helpen we onze zoon of dochter wel”. Dat wordt Nee dus! En dan is er ook nog die groep die zonder dralen voor de dichtstbijzijnde school kiest. “dan hoeven ze niet te fietsen tenminste”.

Gelukkig horen de ouders van ons oudste kleindochter Emma tot de ouders die graag samen met hun kind een echt bewuste keuze maken in het belang van –in dit geval- hun dochter.

Dat was deze week de reden voor ons om in Made een avond te gaan oppassen. Op de middelbare school was die avond een presentatie van een aantal middelbare scholen. Op die manier konden Inge als Bram daar samen naar toe. Dat is wel zo gemakkelijk als je je bewust met de schoolkeuze wil bezighouden. Vorig jaar waren ze ook al met Emma naar open dagen geweest om alvast wat te ‘voorproeven’. Maar nu komt die overstap steeds dichterbij.

Wij dus oppassen. Nou ja  oppassen..... Eigenlijk zijn Emma en Renée al best op een leeftijd gekomen waarop ze best een paar uurtjes alleen kunnen blijven. Maar oppassen is altijd leuk. Dus togen oma José en ik naar Made, opgehaald door Inge. Dat de kleindochters dat leuk vonden, spreekt voor zich. Terwijl Renée op de tablet onverstoorbaar doorging met haar ding, heb ik samen met Emma op een tablet gepuzzeld. Daarna hebben we samen nog even ‘kinderen voor kinderen’ gekeken op TV en daarna was het tandenpoetsen en naar bed. 

Na een paar uurtjes kwamen de ouders terug. Nog gezellig even doorgepraat en Bram bracht ons daarna thuis. Nuttige avond!

Nu nog even wachten voor welke school een bewuste keuze wordt gemaakt. Dat het ‘bewust’ wordt, dat staat als een paal boven water.

Woensdag was het weer vroeg dag. Cas en Sem zouden komen. Oma José haalt ze op terwijl ik naar de fysio ga. Dat laatste ging niet naar mijn zin. Ik heb de dokter gebeld, want mijn energie is minimaal en ik blijf maar verkouden. Alles gecheckt, maar niets ernstigs. Goed dan wachten we maar tot de verkoudheid over is. Cas mocht woensdag weer kiezen wat we zouden eten. Dat betekent dat oma nog even nasikruiden moest halen. Ik gaf Sem weer de fles en die lachte dat het een lieve lust was.

Toen ’s morgens ook Youri nog even kwam om te spelen, was het al snel weer een echte kleuter- en peuterspeelzaal. Youri wilde koste wat het kost ook bij oma boterhammen eten tussen de middag. “boterhammenworst en grote hagel”, zo liet hij weten welk beleg erop moet. Na het eten werd Youri weer thuisgebracht en konden Sem en Cas “een uurtje gaan slapen”.

Donderdag mocht Oma José met onze meiden samen uit eten en was het voor mij weer raadsvergadering. Dat betekende gisterochtend weer artikelen schrijven voor de Langstraat en zo was de week weer vol. Een prettige week! En dat was de zoveelste in de rij met eigenlijk allemaal weer hoogtepunten, te beginnen met de oranje-leeuwinnen die zich plaatsten voor het WK in Frankrijk volgend jaar juni. Ondanks een domme rode kaart in de 7^e minuut. Het fijne aan dat vrouwenvoetbal vind ik, dat een speelster zich niet bij elke geringste aanraking, kermend van pijn als een stervende zwaan ter aarde stort, zoals de mannelijke collega’s. Een verademing! Na de mooie wedstrijd van de Oranjemannen op vrijdag is het vandaag vroeg uit de veren om hockeywedstrijd van kleindochter Renée te volgen. Brrrr. Best fris zo vroeg op de zaterdagochtend.

(Bron: familiearchief f.van son; Baby Emma in 2007, Emma en Renée in 2018; oranje-leeuwinnen vieren plaatsing).