M'n oude stiel weer opgepakt....

In heb eigenlijk –en misschien ook wel eindelijk- weer de kans gekregen om mijn oude stiel weer op te pakken. Die van journalist en verslaggever enerzijds en die van communicatie-adviseur en gemeentevoorlichter anderzijds. Sinds 1 november dit jaar schrijf ik over het gemeentebestuur en de gemeentepolitiek in onze gemeente Geertruidenberg in ons onvolprezen plaatselijke blad ‘De Langstraat’. Ik versla daarvoor de raadsvergaderingen, zoals je misschien weet 2 keer per maand, maar deze maand zijn er vier! De behandeling van de begroting voor 2019 staat op het programma. Stond moet ik zeggen, want woensdagavond was de vergadering waarop de besluiten werden genomen. Nu is de zaak rond. Ik houd het niet enkel bij het maken van verslagen in ‘gewone mensentaal’. Ik probeer ook uitleg te geven. Mensen betrekken bij het werk van Raad en College, zoals ik tijdens mijn kwarteeuw communicatiewerk voor gemeenten, ook elke week deed in het plaatselijke blad op de gemeentepagina. Uitleg over hoe het werkt bij een gemeente; over de taken van Gemeenteraad en van het College van Burgemeester en wethouders, het dagelijks bestuur.  Ik kijk vanaf de zijlijn, letterlijk vanaf de publieke tribune, naar wat het bestuur en de raadsleden zeggen en doen en probeer duidelijk te maken waarom dat gebeurt. Dat doe ik uiteraard zonder een bepaalde partij voor te trekken. Ik ben gelukkig onafhankelijk en werk los van het gemeentebestuur of welke politieke partij dan ook. Dat denk ik, dat ik dat na jaren journalistieke ervaring en ervaring in overheidscommunicatie, ook best kan. En als de politiek daar anders over denkt, dan zal ik dat ongetwijfeld horen.

Ik ga al jaren altijd naar de raadsvergadering in Geertruidenberg, waar ik ook een paar jaar als voorlichter werkte.

Maar nu heb ik de dag na de vergadering extra werk; de verslaglegging. Alsof ik weer journalist ben, alleen anders. Ik schrijf nu op een andere, meer gemakkelijke manier. Ik geniet ervan en hoop er nog lang mee door te mogen gaan.

Ik heb er wat aardige foto’s bijgezocht in ons familiearchief: als communicatieadviseur in 1982 in Apeldoorn; als journalist aan het werk op het Oosterhoutse redactiekantoor aan de telex, met de nieuwsgaring bezig en artikelen typen samen met Peter Schouten en Ton Roks aan het einde van de jaren zeventig. De laatste foto is van 1 november jl. Tijdens de begrotingsraad. Ik zit met de roze trui op de publieke tribune. De pen in de aanslag. Daarnaast nog een foto van mijn werk voor de Langstraat van vorige week en deze week.

Dat wilde ik even met je delen deze keer.  

We hebben het namelijk niet zo druk deze week. We hoeven niet op Cas en Sem te passen. Soms brengt José Youri ’s ochtends naar school of zij en ik halen Youri en Anouk ’s midddags weer op met de scootmobiel en de fiets. Mama Meike komt bij van een flinke hersenschudding, opgelopen bij een val. Het gaat gelukkig weer wat beter. Zij verraste ons samen met Ronald met een uitnodiging om in december een paar dagen samen met hen naar een huisje te gaan in Drenthe. Een echte verrassing. We zien ernaar uit....

Ik heb deze week wel een beetje moeten wennen aan het wat kouder en klammer weer. Dat voel ik in mijn benen. Maar het wennen gaat gelukkig nog steeds best snel. Ik voel me sinds een paar weken kwakkelen nu eindelijk weer wat lekkerder.Tot dlot nog een mooie vondst melden van mijn schoondochter Tara. Zij vond een foto van haar overgrootmoeder, geboren in 1898. Ook met het genealogie-virus besmet?

(Bron: familiearchief f.van son, journalist, gemeentevoorlichter en communicatie-adviseur toen en nu).