Drie generaties, melktandje en stukje eraf….

Het zou een gewone week worden. Dat is maar ten dele gelukt. Cas raakte trots zijn eerste ‘melktandje’ kwijt.  Hij moet nog een doosje halen om de tandjes te bewaren. Wat wel zoals gebruikelijk was, was de komst van ons eeuwige lachebekje Luuk. En ook Cas en Sem kwamen vrijdag ontbijten en Sem mocht een ochtendje gezellig weer bij oma spelen. Heerlijk, als er kleinkinderen zijn. Luuk, zijn papa en ik zijn samen nog even op de foto gegaan tijdens de verjaardag van Anouk, vorige week zaterdag. Die foto van drie generaties wil ik je niet onthouden.

Onderzoek

Gelukkig heb ik zowat elke dag een flink stuk aan het werk kunnen gaan in mijn familieonderzoek. Het blijft pittig om die mensen van de tiende, elfde en twaalfde eeuw uit elkaar te houden. Echte achternamen bestonden nauwelijks. Vaak werden ze zoals gebruikelijk naar hun bezit genoemd, of naar de abdij waarvan ze ‘avoué’, ‘advocatus’ of voogd  of zelfs lekenabt  waren. Hun naam was niet zo vast als de onze. Hij veranderde soms ook tussentijds, als ze door huwelijk nieuw gebied in hun bezit kregen. Ik moet alles wat ik vind, steeds weer nazoeken, erover lezen en de bronnen vergelijken. Vaak blijken gegevens jammer genoeg niet overeen te komen en kan de kandidaat als het ware voorlopig de prullenbak in. Maar ik blijf stug doorgaan om van mijn nieuwe familieboek een echt levenswerk te maken. Voor mij blijft genealogisch onderzoek naar mijn voorouders, hun tijd en manier van leven, mateloos interessant en het leuke is, dat het vaak stukje bij beetje nieuwe dingen oplevert. Je kan ze soms door verhalen tot leven brengen, evenals hun familie.  Zoals dat over die ene broer van een voorouder: kort na zijn huwelijk wil hij met zijn vrouw Helvide ('Heluidem uxurem suam") in 1015 een reis naar Rome maken. Hij vermaakt per testament – voor het geval hij of zijn vrouw niet zouden terugkomen- zijn bezit in Givry aan het klooster Johannes de Doper in Florennes. Enkele dagen later worden beide, -je kan het toch niet verzinnen-,  inderdaad overvallen en om het leven gebracht. Zij vrouw overlijdt 5 dagen na hem ('post quinque dies uxore defuncta'). In het necrologium van St.Johannes de Doper zijn zij ingeschreven op respectievelijk 12 en 17 september. 

Kapper

Een stukje eraf! Het was weer tijd voor de kapper voor José (bijkleuren, knippen en mooier maken) en knippen bij mij. We ervaren het elke keer weer als een stukje fijne extra verzorging. We gaan daarvoor nog altijd gezellig naar onze vriend Berend, kapper in Oisterwijk, ook na 22 jaar nog. Zo lang zijn we daar immers al weg. Elke 7 of 8 weken gaan we lekker nog een bakkie drinken en gezellig bijpraten, terwijl we gefatsoeneerd worden. Meestal gaan we daarna nog even een ‘broodje kaaspijpje’ halen bij de winkel in de Dorpsstraat, die al lang niet meer zo heet. Toen was hij van de familie Haans. Noem het nostalgie als je wilt. We kunnen er nu weer zo’n week of 7 of 8 tegen, voordat we opnieuw naar de kapper gaan. Dinsdagavond waren we ook uitgenodigd om te komen eten bij onze vrienden. Ook dat werd weer gezellig en smakelijk bijpraten. 

Cultuur

Natuurlijk hebben we ook nog wat cultuur gesnoven. In het Noord-Brabants museum in Den Bosch. Het lopen ging die dag minder gemakkelijk, helaas. Waar het aan ligt.., wie het weet mag het zeggen.

(Bron: familiearchief f.van son; 'Recherches sur le Hainaut ancien(Pagus Hainoensis) du VIIIe-XII siècle, L.Devillers, Bruxelles 1865 nr. 26 bis, blz. 374);  Société Archéologique de Namur, Annales Volume XIX 1891 blz. 86 (98)).