Een huis vol. Nee, ik bedoel niet
dat televisieprogramma over die erg grote gezinnen. We leken deze week op een
buitenschoolse opvang. Veel kleinkinderen op visite en om voor te zorgen. De
meeste kinderen hebben we deze week ook gezien. Meike in het begin van de week.
Zij kwam speelgoed brengen voor de kleintjes. Youri liet ook nog even zijn
gezicht zien. Maar de drukste dag was zonder twijfel de donderdag. Renée was
woensdag bij ons gekomen en bleef slapen. Donderdagochtend is José met haar
meegereden naar zwembad de Ganzewiel. Daar moest ze met haar klas zijn.
Intussen bracht Pieter onze kleine Luuk, de jongste van het stel. Ik bleef
daarvoor speciaal thuis. Luuk had woensdag een vaccinatieprikje gekregen en zou
ziek kunnen worden. Luuk kwam donderdag zoals gebruikelijk weer bij ons spelen.
Intussen kwam voor mij de pedicure en ’s Middags na schooltijd kwam Renée weer
terug en ook Robyn werd gebracht. Ze was terecht trots, want ze had een tien
voor haar dictee en ook een tien voor Engels.
Goed zo Robyn! Zo tegen half zes kwamen Inge en Emma om Renée op te
halen en kwam Pieter Robyn en Luuk weer mee terug naar huis nemen. Een drukke dag en ook wat spannend, want Sem
kreeg ’s middags buisjes. Het was afwachten hoe hij ervan opknapte, maar dat
bleek gelukkig heel positief. Vrijdag was het zijn dag bij oma. Spelen met
ander voor hem nieuw speelgoed. Cas kwam uiteraard ook ’s morgens gezellig
ontbijten en moest naar school worden gebracht. Ik moest naar de fysio en
daarna zoals altijd werken aan mijn pagina over politiek en bestuur in het
weekblad. Sem was wat extra rustig, maar gelukkig niet ziek. Cas kwam ’s
middags na schooltijd weer bij ons. Er kwamen oo een paar kinderen van anderen
mee. Hun moeder kon niet op tijd zijn om de kinderen op school op te pikken.
Hoezo ‘Kinderdagverblijf Oppasoma’? Vandaag gaan we met een van de oudere
kleindochters Anouk, zoals beloofd, een schooltas kopen. Zij gaat immers na dit
schooljaar naar de middelbare school. Kleintjes worden groot…. Puur vanwege die vele idioten
die er rondlopen tegenwoordig, zet ik er deze week niet veel foto’s van onze
‘kleintjes’ bij; die houden wij voor onszelf. Ook onze kleinkinderen verdienen
het om beschermd te worden in de huidige steeds vreemder wordende maatschappij,
net als andere kinderen zijn ze te belangrijk, om geen aandacht aan ze te
besteden en ze aan hun lot over te laten. Ik merk dat een
drukke week me toch wat meer vermoeid maakt. Ik voel meer en meer, dat ik geen
40 meer ben. Ook voor José is het zorgen tijdens zo’n drukke week een
belasting, zodat ze ’s avonds best moe is. Maar aan de andere kant willen we
oppassen voor geen goud missen. Hartelijke gezichtjes doen wonderen.
Broeken
José maakte even
geleden weer een broek voor mij. Prima gelukt. Hij zit erg fijn. Dat betekent,
dat we weer nieuwe stof hebben gehaald, voor nog twee nieuwe broeken. Dat doen
we altijd bij ‘Textielstad’ in Tilburg. Veel keuze en goede prijs-kwaliteit. Fijn
dat José dat nog altijd prima kan. Ze heeft vroeger ook vaak kleding gemaakt
voor onze kinderen. Vaak kreeg ze de vraag, waar ze dat gekocht had. Dan liet
ze soms –eigenlijk met terechte trots- het door haar ingenaaide speciale labeltje
zien: ‘made by Mama’. José heeft inmiddels ook weer een paar nieuwe broeken.
Voor haar kunnen we die makkelijk kopen. Dat hebben we tijdens de Pinksterdagen
gedaan. Voor mij kan dat niet. Mijn benen vragen om speciale kleermakerskwaliteiten
om de broek toch goed passend en zittend te krijgen. Gezellig was dat, zo samen
even erop uit.
Geen onderzoek
Deze week lag mijn
familieonderzoek te sudderen. Ik heb er gewoonweg geen tijd voor
gehad. Er waren zo veel andere dingen die we doen moesten of wilden doen.
Misschien in de komende weken meer mogelijkheden.
Broddelclub
Wat gewoon dag na
dag doorgaat, is het onnadenkend getheoretiseer van de Haagse broddelclub van
Rutte en zijn kornuiten. Ze stoppen maar niet. Eerst op alle terreinen
jarenlang zonder nadenken vernielen en nu weer zonder nadenken telkens
bij ‘verbeteringen’ tot de conclusie komen, dat ze weer niet werken, gewoon omdat
er niet echt over is nagedacht en vooraf met mensen die het kunnen weten, overlegd is. Noem
het maar. De zorg, het onderwijs, het asielbeleid, het milieubeleid, de AOW, de toeslagenaffaire, de onzinnige 'regelneuzelarij' op alle mogelijke terreinen en nog veel meer. Dat
stelletje hobbyisten kan jarenlang helaas doorgaan, omdat de mensen die er de dupe van
worden, het vertikken om te gaan stemmen ‘omdat het toch niet helpt’. Demonstreren,
daar lachen ze om in Den Haag. Hun kernwoorden zijn liegen, bedriegen, grote nietszeggende woorden
gebruiken, vergeetachtigheid en eigen belang. Het ettert maar door. Zoek toch een functie elders en laat hardwerkende mensen die niet weten waar ze het moeten zoeken, met rust.
(Bron:
familiearchief f.van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten