Een
keer in de zoveel jaar is het weer zo ver. Na weken, soms maanden praten en
denken, valt ineens het besluit om onze meubels anders te zetten en de kamer
heel anders in te richten. Niet zo’n beetje, maar ingrijpend. Even geen tijd
voor de genealogie en artikelen voor mijn weekbladpagina, laat staan voor een
of andere wielerwedstrijd op TV. Want die verhuisde immers ook...
Nu
hebben we dankzij onze uitbouw een redelijk grote woonkamer, dus we kunnen af
en toe eens veranderen. Deze keer ging het om wel een grootscheepse andere
opzet. De eettafel met zes stoelen ging van een plaatsje vlakbij de keuken, naar
de uitbouw aan de achterkant. Dat wil zeggen dat onze bank met tafeltje en
televisiekastje naar de voorkant moesten. Alle kasten moesten naar een andere
plek dus kasten uitruimen, verplaatsen en weer inruimen.
Na
lang wikken en wegen, passen en meten, moest ook het aquarium nog worden
verplaatst. We weten, dat die operatie geen kleinigheid is. Mijn aquarium meet
1 meter 20 bij 40 bij 45. Dat betekent, dat er nog meer dan twintig emmers
water in zitten. Dan heb ik het nog niet over de bodem, de stenen en het
kienhout. Er zaten dit keer niet zo veel vissen meer in. We besloten het water
voor een deel te verversen. Dat betekent met een stuk tuinslang over de vloer van
de glazen bak om er het vuil eruit te hevelen en stukken planten en plantafval
tegelijkertijd uit de bak te krijgen. Met vereende krachten konden José en ik daarna
het aquarium en de kast eronder, verplaatsen. Toen de nieuwe plek de
goedkeuring van José en mij kon wegdragen, -je moet immers ook rekening houden
met lichtinval- , konden de uitgehevelde emmers water weer worden aangevuld, emmer voor emmer. En bij elke emmer voeg ik
wat waterverbeteraar toe, om te voorkomen dat de vissen ziek worden. Dat let
heel nauw, zo weet ik uit ondervinding. Toen het aquarium weer vol was met
water op de juiste temperatuur, verraste José met de uitnodiging om wat extra
vissen te gaan kopen. Ook kwamen er nog wat nieuwe planten bij. Vanuit mijn
sta-op-stoel, die ook op de nieuwe plek weer naast het aquarium kwam te staan,
kan ik het leven gadeslaan. En toen woensdag Cas en Sem kwamen, kon Sem op zijn
gemak genieten van de kleine visjes, die het –gelet op hun kleur- in hun nieuwe
woonomgeving naar hun zin hebben. Een drukke dag, maar dik tevreden over hoe
alles nu staat. We kunnen er weer even tegen. En Kroky, onze kat, die moet nog
even wennen. Zijn eten staat op een andere plaats en ook het kussentje waarop
hij driekwart van elke dag op zijn gemak ligt te slapen, ligt ook ergens anders
natuurlijk. Maar hij had het na nauwelijks een paar uur al gevonden. Toch best
slim zo’n kat. Een ding is sindsdien niet veranderd. Hij blijft miauwen als het
over een uur etenstijd is en drentelt constant achter je aan. Als hij dat nou
nog eens afleerde...
(Bron: familiearchief
f.van son: interne verhuizing)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten