Het heeft allemaal te maken met mijn gevoel om af en toe toneel te spelen. Dat zit nu eenmaal in mijn karakter. Echt toneel, maar ook spel. In de eerste klas van de lagere school speelde ik al Jozef in het Kerstspel. Samen met mijn vriendinnetje Corrie Stofmeel die –uiteraard- Maria was.
Mama zorgde voor een prima bruine pij, die mij nog meer op Jozef deed lijken en een bezemsteel deed de rest. We waren snel tevreden toen. Als er iets met toneel of acteren was, dan deed ik mee. Zoals in de tijd dat ik in Apeldoorn werkte. Samen met Ton Kock was ik bestuurslid en lid van de Apeldoornse Komedie. Wij speelden geëngageerde stukken. Want ook dat zat er al van jongs af aan in. Daar ben ik als het ware mee opgevoed.
“Als je erop trapt”, zo heette één van die stukken. Het ging over discriminatie, zo kan ik me herinneren. De Apeldoornse Komedie speelde in de kleine zaal van het beroemde Orpheus. Superspannend!
In mijn Oisterwijkse tijd speelde ik rondom een reorganisatie van de gemeentelijke organisatie een tovenaar en op een personeelsdag was ik Sjeik Ibn El Flippo. Ik was met mijn team De Flippo's naar een “internationale” zeskamp gekomen op het strand en in het water van het Oisterwijkse Staalbergven. Uiteraard werd ik als Sjeik geschminkt en aangekleed. Een mooie zwarte mantel die normaal gesproken door de ambtenaar van de burgerlijke stand werd gebruikt. Ons team deed het –naast al het lachen- eigenlijk wonderwel goed.
Nu nog speel ik toneel. Meestal in mijn vrije tijd, maar tijdens de les wil ik zo af en toe ook wel eens uit de hoek komen. Toneel spelen geeft mij plezier. Lachen is de beste medicijn, zo heb ik gemerkt, om vervelende gevoelens en gedachten als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Probeer het meer eens………
(Bron: familiearchief f.van son: Kerstspel met Frans als Jozef; personeelsdag gemeente Oisterwijk met Sjeik Ibn El Flippo; reorganisatie Oisterwijk met tovenaar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten