Mijn moeder, de oma van onze kinderen en de Omi van onze kleinkinderen is jarig. Ons Ma wordt liefst 91.
Zij werd geboren op 19 maart 1924. Dat lijkt niet alleen bijna een eeuw geleden, op een handvol jaren is dat ook zo.
Mijn moeder is een sterke vrouw. Dat kan je wel zeggen. Zij heeft het niet cadeau gekregen! Haar man, mijn vader, verloor zij al in 1972.
Haar dochter Lieke moest zij afgeven in 1978 en haar tweede dochter Marianne in 2008. Haar gezondheid speelt haar al jaren parten en toch kruipt ze steeds weer uit elk dal omhoog.
Sinds kort, na weer een herseninfarct, heeft zij zich weer omhoog gevochten en woont sinds enkele weken in een nieuwe, ruime, lichte kamer in de zorg van Huize Ruitersbos in Breda. Het moet nog wat wennen, maar ze laat nu al weten, dat het al beter gaat. Ik heb graag zo'n voorbeeld voor me. Geef nooit op! Dat lijkt haar lijfspreuk.
Ik ben trots op mijn moeder en hoop haar toch nog een tijdje bij ons te hebben, ondanks haar leeftijd. Ze heeft pas nog een puzzelboekje gekregen van haar enig overgebleven zus. "Dan kan ik tenminste weer puzzelen". Zij kan haar eigen brood weer smeren en snijden en zelfs het knippen van vlinders met de 'knutseljuffrouw' leverde haar eergisteren nog een compliment op. Elke maandagmiddag gaat ze nog naar het koor. Zingen is haar lust en haar leven. Nog steeds. Zo !
Zeg maar eens dat zij geen goed voorbeeld is voor ons, voor de kleinkinderen en de achterkleinkinderen. Van harte gefeliciteerd, mama.
(Bron: familiearchief f.van son; Ons ma toen zij haar negentigste verjaardag vierde. Nu 1 jaar geleden met links mijn broer en rechts ik. Haar enige twee overgebleven kinderen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten