Trots als een pauw

Vandaag onze oudste kleinzoon Joël en een andere kleinzoon, Cas.

Joël is aan het schilderen gegaan. Kunstschilderen wel te verstaan. We kregen een paar van zijn werken onder ogen. Hij mag er best op zijn. De kleuren passen prima en ook de stijl vind ik in elk geval zijn eigen stijl. Kijken hoe het zich gaat ontwikkelen. Ik zie aan José dat schilderen als hobby heel erg veel met je kan doen.

Wie ook zo trots was als een pauw, dat was kleinzoon Cas.

Hij kwam bij oma en opa zijn kostbare kleinood laten zien in de achtertuin. Op de Coronamanier. Op veilige afstand dus.

Cas is ‘ranger’ geworden van het Wereld Natuur Fonds. En dan krijg je een prachtig spandoekje voor op je kamer. Met bedreigde diersoorten erop op een soort wereldkaart. Dat spandoek blijkt nog gemaakt te zijn van plastic flessen. Dus nog eens extra goed voor de dieren.

Cas ziet het voortaan als zijn belangrijkste taak om de dieren te helpen waar hij maar kan. Hij wilde al extra gaan zorgen voor dieren in de dierentuinen, maar zijn moeder vertelde meteen, dat daar al goed genoeg voor wordt gezorgd door de mensen van de dierentuin. Toen ik vertelde, dat ik vroeger ook ‘ranger’ ben geweest en oma José liet weten dat ook ome Pieter dat was, was Cas nog meer in zijn nopjes.

En José en ik? Mijn coupe corona is verleden tijd. We zijn weer naar de kapper geweest. José is weer een ‘fieve jonge meid’ en ik zie er ook weer herkenbaar uit. Hopen dat het zo blijft. Die corona-crisis komt me nu zo langzamerhand al de keel uit. Maar ik vrees dat we er nog niet vanaf zijn. Ik kijk met angst en beven naar het verloop van het pinksterweekend. Als iedereen nu eens voor één keer zijn verstand zou gebruiken…. 

José is druk doende om nieuwe broeken voor me te maken. Want een mij passende broek kopen is er niet bij en laten maken véél te duur. Ik zou graag willen dat het anders was. Gelukkig is mijn José van alle markten thuis. Mijn been bezorgt me ondertussen volop coronalast, al heb ik de fysio weer kunnen oppakken.

En ondertussen dient de nieuwe ellende zich al aan. De bordjes heb ik gezien, de waarschuwende linten en de rupszuigers aan het werk. Ik heb het uiteraard over de eikenprocessierups. Krijgen we dan nooit rust of slaan de dieren eindelijk de mensen om de oren vanwege hun ergerlijke gedrag tegen flora en fauna?

(Bron: familiearchief f. van son)