Youri’s boek en de eerste stappen

Sinds woensdag bestaat het in het echt. Een boek van onze voetbal-kleinzoon Youri. Hij heeft het zelf gemaakt en het gaat helemaal over zijn grote held Ronaldo.

Als je dat boek eenmaal gelezen hebt, dan weet je voortaan precies hoe hij is, wat Ronaldo eet, hoe goed hij slaapt en hoe hij beweegt.

En ik moet het eerlijk zeggen. Als ik die foto van Ronaldo op bladzijde 1 van het nieuwe boek van Youri goed bekijk, dan lijkt Youri zelf ook wel een beetje op zijn grote held Ronaldo. Misschien gaat hij net zo goed of wie weet zelfs beter voetballen dan Ronaldo.

Weet je wat ik ook zo goed vind van dat boek van Youri, er zit zelfs nog een mooie poster in van Ronaldo. Ik ben blij dat ik de foto’s van elke bladzijde aan iedereen vandaag kan laten zien.

Ik kon het niet meteen zo goed lezen, want toen ik de foto’s van alle bladzijden op mijn mobieltje kreeg, toen waren oma en ik aan het fietsen in de Biesbosch. Dan kan je door de zon niet zo goed kijken. Dat heb ik toen thuis nog maar even gedaan.

Het was woensdag weer best lekker om erop uit te gaan. Ik erger me wel aan die misselijke noordenwind, maar eenmaal in de rug op opzij, werd het gaandeweg de rit lekkerder en warmer.

Je merkt heel goed dat de accu van mijn scootmobiel meer kilometers aankan, als het wat warmer is. We hebben niet enkel een ‘rondje Biesbosch’ gedaan via Hank en Nieuwendijk, maar konden -omdat het zo lekker ging- ook nog even via de Werfkampenseweg naar Raamsdonk en via de Ganzewiel en Julianalaan terug. En of het nog niet genoeg was, konden we ook nog via het fietspad langs het Dongemond college rijden en vervolgens toch echt naar huis. Ik reed toen al ‘in het oranje’.

Donderdagavond verrasten Ronald en Meike ons met een uitnodiging voor de barbecue. Uiteraard prima op afstand. Een gezellig uitje! Vrijdag fietsten we langs de Donge en over het Halve Zolenpad. En vrijdag was er nóg een mooie eerste stap net als donderdag op weg naar ‘back to normal’. Cas en Sem hebben bij ons aan tafel gezeten. Wel elk aan de andere kant als wij, maar toch. Sem genoot en Cas speelde als vanouds. Heerlijk dat dit nu al weer kan. Uiteraard blijven we allemaal voorzichtig.

Oh ja nog één ding dat ons opviel deze week. Het gaat goed met die bouw bij de school. Er liggen wat mooie gekleurde blokken, die José al meteen fotografeerde om er nog eens een keer over te schilderen. Het duurt nog wel even, voordat die nieuwbouw als vervanging van het brugklasgebouw in gebruik kan worden genomen. Ik blijf alles elke week maar volgen.

(Bron: familiearchief f. van son).