Hij ging als jongen voetballen. Speelde zeker bij NAC en bij Groen-Wit. Hij voetbalde in de jaren dertig. Ik heb in het familiearchief een paar voetbalfoto’s van mijn vader en ik vond nog wat wedstrijdverslagen. Ik weet dus dat hij bij NAC met het derde kampioen werd. Hij speelde zelfs ook in de hoofdmacht van NAC. Ik vond een verslag waarin hij wordt genoemd. Hij viel in, dat was de wedstrijd tegen Longa. Mijn vader was een snelle, behendige voorhoedespeler. Geen wonder dat ik dus NAC-supporter ben! Welke rechtgeaarde Bredanaar heeft overigens niet een speciaal plaatsje voor NAC ingeruimd?
Toen mijn moeder een keer een wedstrijd van onze zoon Pieter volgde, liet zij me weten dat “Pieter net ons pa was”. Vandaar. Een foto van de voetballende Van Son heb ik helaas nog niet op de kop kunnen tikken. Daarvoor is meer onderzoek nodig, denk ik. Maar de verslagen zijn al leuk genoeg. Kleinzonen van Cor voetbalden ook. Tommy en Pieter bij Nevelo en vooral Baronie en ook Stefan die bij Internos speelde. Maar ook de man van zijn kleindochter Meike van Son voetbalde. Ronald van den Bergh speelde in zijn jeugdjaren bij Bossche clubs DBNC, TGG en BVV, vertrok toen naar RKC en keerde weer terug bij BVV in ’s-Hertogenbosch. Een andere kleinzoon, Stefan van Son, speelde nog een tijdje bij Internos.
Maar terug naar mijn vader. Na zijn actieve voetbalcarrière kon hij ook passief mateloos genieten van alle mogelijke sportaktiviteiten: hij was vaak te vinden langs de velden bij het amateur- en profvoetbal en bij het bedrijfszomeravondvoetbal. Of aan de straatkant bij een van de talloze plaatselijke wielerrondes. Of hij was gekluisterd aan de (draagbare) radio op zijn stoel bij de haard, of voor de tv in de voorkamer, bij alle mogelijke sportuitzendingen. Of het nu schaatsen, zwemmen, voetbal of atletiek was. Samen met mij bezocht hij veel thuiswedstrijden van NAC, dat toen nog speelde in het legendarische, gezellige stadion aan de Beatrixstraat, nauwelijks enkele honderden meters van ons huis. Mijn moeder en de andere kinderen zaten dan vaak in de tuin te genieten van de zon. Ze wisten de uitslag, voordat Pa en ik weer thuiskwamen. “Dat kon je aan het gejuich horen”, vertelde mijn moeder. Mijn vader genoot ook van grote wielerwedstrijden. Hij fietste vaak met vrouw en kinderen naar de dorpsrondes zoals het Hart van Gilze, de Ronde van Bavel en de Ronde van de Molen in Oosterhout. Hij bezocht ook ‘de Acht van Brasschaat’, waar de grote toerrenners akte de presence gaven. Samen met mij ging hij ook twee keer kijken naar de wereldkampioenschappen wielrennen. Dat was in 1967 in Heerlen-Terwinselen toen Eddy Merkx zijn eerste wereldtitel bij de profs greep door Jan Janssen met een half wiel in de sprint te verslaan. Een tweede keer was in Zolder-Terlaemen, waar Harm Ottenbros op 10 augustus 1969 de Belg Julien Stevens de baas was. Het was die dag tropisch warm. Ik weet nog heel goed dat al het drinken op het circuit op was. Een glas water kostte daar omgerekend 1 gulden en zelfs het ijs om te koelen, werd uit de bakken gevist. Kranten plakten vast aan het asfalt. Zo warm was het. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar denk dat Cor ook de doorkomst van de eerste etappe van de Tour de France langs de Ginnekenweg in 1954 niet gemist zal hebben. De Tour startte dat jaar in Amsterdam en de 1e etappe op 8 juli ging naar Brasschaat in België. Na 216 kilometer kwam
Woutje Wagtmans als eerste over de streep. Vaak zag ik mijn vader, ook tijdens dMol, met mijn draagbare radiootje aan zijn oor of op schoot, touretappes en andere sport volgen.
Hij speelde op vakantie badminton met de kinderen en trapte een balletje, ook als we op een zondagmiddag in het bos waren. Sport of het nu passief of actief was, het was zijn grote hobby. Het was zijn lust en zijn leven. Hij volgde vrijwel alle sporten minutieus. Bij voetbal-, wielerwedstrijden, zwemmen, atletiek of schaatsen was Cor voor de televisie te vinden om er onvermoeibaar te genieten. Hij was ook erg actief. Zo noteerde hij van alle schaatsers bij de kampioenschappen alle rondetijden. Jammer genoeg was het hem niet meer gegeven om het Nederlands voetbalelftal in 1974 de finale van de Wereldbeker te zien spelen of in 1988 in Duitsland onder leiding van Rinus Michels Europees kampioen te zien worden, nadat in de halve finale aartsrivaal Duitsland werd geklopt en in de finale Rusland de mindere bleek. Hij stierf plotseling op 2 februari 1972 en ik mis hem nog steeds.
Bron: Foto's en artikelen familiearchief f.v.son)
fotobijschrift: De kampioensfoto seizoen 1935-1936 van NAC 3. van de reserve 2e klasse A. Staande van links naar rechts Van Bers, Cor van Son, De Krom, Ad van Iersel, Joop Piederiet, A. van der Linden II. Knielend: Van Hout, Bliek, A.v.d.Linden I, A.v.Dinther, Tijssen, Van Ermel Scherer. Op de foto ontbreken Van Aalsum, Hakkens en Hilt.
Sport luisteren met de draagbare radio tijdens de vakantie in Mol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten