Ik ben nooit een kei geweest in digitaal en draadloos. Ik ben al blij dat ik mijn foto’s kan verbeteren met behulp van een speciaal programma; mijn genealogisch computerprogramma kan bedienen; artikelen kan typen in word –ik heb nog versie 2010-, een pdf kan maken en dat soort dingen. Als mijn printer dan op onverklaarbare wijze ineens niet meer in mijn netwerk wil blijven, dan zit ik met mijn handen in het haar. Gelukkig heb ik dan een schoonzoon die mij uit de brand helpt. De printer kan niet meer op de gebruikelijke manier bediend worden om hem draadloos in het netwerk op te nemen. Daar is hij te oud voor. Maar de schoonzoon kijkt even, ik laat een verbindingssnoertje aanrukken en koppel laptop en printer. Dan wordt voor mijn ogen de printer uit het netwerk gewist. Er wordt vervolgens een en ander gedownload én zie, als donderslag bij heldere hemel luistert de printer weer. Ik weer gelukkig.
Maar een streamer…
Nee, dat draadloos en digitaal gedoe is niet aan mij besteed. Het is voor mij ongrijpbaar; ik heb er totaal geen kaas van gegeten en daarnaast, de ontwikkelingen gaan voor mij veel te snel. Nu zag ik tegen het eind van het afgelopen jaar op de verjaardag van kleindochter Renée een zilveren kastje met twee –ik denk- antennes. Het bleek een streamer. Wat ik niet weet vraag ik, dus kreeg ik te horen, dat je er bij voorbeeld muziek van je telefoon mee kunt afspelen via de geluidsinstallatie; als die zo nog heet, tenminste.
Ouderwets
Ik houd het enigszins noodgedwongen bij de ouderwetse dingen. Eerst op batterijen, later ook op stroom. Ik weet nog hoe het begon. Met flessen sorteren bij de VéGé als vakantiebaantje verdiende ik in 1967 mijn eerste draagbare radio. Hij kostte een fortuin , liefst 75 gulden. Maar dan had je ook al wat. Ik kon er heerlijk ’s nachts in bed de Amerikaanse en andere speciale zenders volgen tijdens de ruimtevluchten. Wel zachtjes natuurlijk, want van oortjes had ik geen weet. Het was toen ook eind jaren zestig van de vorige eeuw. En toch had ik ook nog in de vorige eeuw een commodore 64+ met zo’n klein cassetterecordertje. Een computer! Je kon er ‘Prince of Persia’ en nog een aantal andere spelletjes mee doen. Ik ging wel met de tijd mee….
Van alles
Ik ben niet van de DAB, wat dat dan ook zijn mag. Ik deed en doe het tot nu toe in de loop der jaren met de radio die wij ooit thuis hadden, in mijn jeugd; de eigen wereldontvanger, de cassetterecorder, het tapedeck en de videorecorder. En nog zo’n ding waarop je ‘tetris’ kon spelen. Nu hebben we enkel nog de draagbare radio, de TV, waarop ook radio kan worden afgespeeld. En uiteraard heb ik al jaren computers en nu de laptop, waarop ik dit artikel getypt heb. Ik verlang terug naar de ouderwetse digitale kaartenbak DBase. Dan had je nog echt ‘kaarten’ die je kon invullen en op je computer kon oproepen. Beter dan die lange lijsten met excel en andere office-onderdelen, die ik niet snap. Ik weet verder wel hoe ik kan downloaden en uploaden en daar blijft het eigenlijk bij. Ik weet hoe ik genealogische onderzoeklectuur kan opzoeken en downloaden om te lezen; hoe ik een printscreen kan maken en foto’s kan verbeteren en dergelijke. Ik doe aan mail en sommige digitale media en oh ja. Ik noem mijn telefoon nog steeds ‘mobieltje’.
Gezellig, gezond en gelukkig
Die drie trefwoorden zouden voor iedereen de begrippen moeten zijn, die het zojuist begonnen nieuwjaar typeren. Dat wens ik iedereen toe. Donderdag kwamen Cas en Sem bij ons spelen. Het is immers vakantie. Die zien we vaak. Elke kwam ze brengen en Wouter had mijn printerprobleem opgelost. Ik ben trots op en dankbaar voor ons hele gezin. Wij hebben het oude jaar verder heel erg gezellig ’s middags gisteren uitgeluid met Pieter, Tara, Daan, Robyn en Luuk. Het was genieten. Die Luuk, onze jongste is een schatje. Hij heeft geen enkele keer gehuild en was erg tevreden. Dat was José ook, die als vanouds weer prima had gezorgd. Juna en Joël waren er in onze gedachten natuurlijk ook. Vandaag komen Tommy, Nienke en Sven, als hun testen goed resultaat hebben en morgen is het de beurt aan Meike, Ronald, Anouk en Youri. Inge, Bram, Emma en Renée hebben we al gezien op de verjaardag van Renée. Wie weet wat dit zojuist begonnen nieuwe jaar allemaal voor ons in petto heeft. In elk geval voor mij een ICD en aan de rest moet ik voorlopig nog maar nog even niet denken.
(bron: familiearchief f.van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten