De horeca steunt en kreunt onder Corona. Waarom laten jullie met Kerstmis niet een diner komen, vroeg Elke zich af. Samen met haar zus Meike had ze José voor haar verjaardag een dinertje voor twee aangeboden, met in hun achterhoofd steun aan de plaatselijke horeca. Waarom niet met kerst, vroeg zij. We waren er zelf nog niet opgekomen. Maar het leek ons erg leuk. Dat hebben we geweten. In een grote doos bracht Elke mede namens haar zus een massa kleine bakjes binnen gistermiddag en een gebruiksaanwijzing met kleurenfoto’s. Ze nam alles, voorzien van gekleurde stickers voor elke gang, samen met José door. Ik moet zeggen de plaatselijke horecamensen van ‘Koken aan de Markt’ in Geertruidenberg hadden zich echt uitgesloofd. Er kwam een heerlijk vijfgangendiner op tafel. José moest er in de keuken natuurlijk nog wel de finishing touch aan geven, maar dat is haar wel toevertrouwd. Haar borden waren van de echte foto’s niet te onderscheiden. Ik heb er van elke gang daarom maar een foto voor jullie bijgedaan. Dankjewel Elke en Meike, een heerlijk cadeau. We hebben er lekker gezellig samen drie en een half uur over gedaan.
Kerstmis heeft een bepaalde sfeer. Je moet de radio niet aanzetten, met die misselijke amerikaanse kerstsongs. Maar op TV viel me iets nieuws op En dat gebeurt niet zo vaak. Na ‘de Passion’ rondom de Paasdagen, was er nu in Dordrecht ‘Scrooge’ live, A Christmas Carol. Het overbekende verhaal van Dickens over de vrekkige Scrooge die bezoek krijgt van drie geesten en uiteindelijk toch eieren voor zijn geld kiest, werd mooi in de openlucht tussen de historische panden in Dordrecht vertolkt. Het is de bedoeling dat dit, net als de Passion, een traditie wordt. Lijkt me leuk. Maar wat ik nou zo jammer vind: waarom moeten er alleen maar engelse liedjes worden vertolkt, terwijl het verhaal toch prima in het Nederlands verteld wordt. Het lijkt haast of er nog maar weinig mensen geïnteresseerd zijn in onze moerstaal. ‘Scrooge live’ volgend jaar weer, maar -als het aan mij ligt- met nederlandse songteksten. Dat maakt het verhaal zonder twijfel nog mooier.
Ik heb de artikelen al geschreven voor het eerste nummer van de Langstraat in het nieuwe jaar. Dinsdag nog één keer naar de fysio dit jaar.
José was druk met het aanhalen van boodschappen en het voorbereiden en maken van al het lekkers. Ze hebben er gisteren zeker weer van kunnen genieten en wij van de aanwezigheid van (schoon)kinderen en kleinkinderen. De Eerste Kerstdag is voorbij en ik maak dit weekendbericht op Tweede Kerstdag. Weer passen en meten vanwege het coronavirus. Dat viert geen Kerst. Wij hielden ons zoals gebruikelijk aan de regels. Hooguit 3 volwassen gasten. Wij hielden het zelfs op 2. Gisteren kwam het gezin van Meike en Ronald met Youri en Anouk brunchen. Vandaag is het de beurt aan dat van Elke en Wouter met Cas en Sem en zondag komen Tommy en Nienke met de kleinzoon-in-wording. Dan enkele dagen later gaan we naar Inge, Bram, Emma en Renée om de verjaardag van kleindochter Renée te vieren. We zijn er uitgenodigd voor een brunch. De jaarwisseling brengen we op uitnodiging door bij Pieter, Tara, Joël, Daan en Robyn. En dan hebben we rond Kerst en Oud en Nieuw al onze kinderen en kleinkinderen weer gezien. Zo kunnen we op de laatste avond van het jaar toch nog eens even weg. Want al dat binnen zitten is best slopend. We hebben het er al bij al maar druk mee. ‘Als een oud baasje’, maar eigenlijk begin ik dat zo langzamerhand ook te worden.
(bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten