Voluit heet het ‘New Royal fashions’. Sam Surin laat zijn team van kleermakers twee keer per jaar vanuit Bangkok in Thailand de wereld over reizen. Sam Surin is kleermaker van beroep oorspronkelijk. Nu is hij gevierd zakenman met een groot imperium. Waarom is dat allemaal zo belangrijk? Wel, vrijdag zijn José en ik weer eens naar zo’n meet- en bestelbijeenkomst geweest in Vught. Daar staan de kleermakers en liggen de stalenboeken twee keer per jaar klaar. In juni en in november. Er wordt de maat genomen bij dames of heren voor een jas, jurk, rok, blouse, maatpak of pantalons. Je snapt het al; mijn linkerbeen gaat steeds meer krom staan als gevolg van mijn aangeboren afwijking. Door medische ellende en de corona-aanslag op mijn lichaam is dat de laatste maanden verergerd. Zo, dat José er slechts met heel veel moeite in slaagt een ietwat passende broek voor mij te maken. Jaren geleden liet ik al eens broeken en blouses opmeten door de kleermakers van Sam Surin en dat beviel goed. Tot volle tevredenheid dus. Over een week of 6 krijgen we ze per UPS thuisgestuurd. Op de blousjes staan zelfs mijn initialen. Dat doen ze ook met kostuums in de jasjes. Maar een volledig maatpak draag ik eigenlijk nauwelijks meer, sinds ik mijn werk als communicatie-adviseur verruilde voor het onderwijs. José zocht vrijdag de stof uit voor de pantalons, de broeken dus en voor de shirtjes. Even afwachten. Het lijkt wel sinterklaas….
Apart
Eigenlijk was het we een apart weekje. Volgende week moet ik naar de cardioloog voor controle. Dat betekende deze week bloedprikken. Voor een keertje in mijn andere arm. Meteen leverde het een bloeduitstortinkje op. Ik hoop dat de cardioloog mij een goed advies kan geven, hoe ik uit het dal kan klimmen voor de zoveelste keer. Wat ik ook probeer bij de fysio; de beenspieren laten nog veel te veel verstek gaan. Ik denk dat de pompwerking van mijn hart verslechterd is. We gaan het horen.
Te warm
De ventilatoren in huis draaien op volle toeren. Toch vinden we het prettig om af en toe een ritje met de auto te maken. De airco is prima in orde. We reden zo maar even richting Oisterwijk en verder, totdat we in de Kempen kwamen en bij de ‘Acht Saligheden’. Natuurlijk zit er dan ook een stop bij op een van onze favoriete plekjes. De Beiaard op het terrein van de abdij van Postel. Een heerlijk broodje gegeten en een alcohol vrij biertje, gezellig gezeten onder de bomen en toen weer op ons gemak naar huis. Met pensioen zijn heeft voordelen, maar we merken ook dat alles niet meer zo soepeltjes gaat en steeds meer moeite gaat kosten. Ook voor José. Daar moeten we noodgedwongen wat meer rekening mee gaan houden. Niet alles kan meer. Hoe graag we ook zouden willen.
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten