Toch nog eerder dan verwacht, kreeg ik maandag mijn ICD. Ik moet zeggen, met uitzondering van de spuiten voel je wel dat de chirurg bezig is, maar pijn was er toen niet. Later wel, maar dan mag je extra paracetamol nemen. Ik kreeg uiteindelijk een icd ingeplant mét een pacemakerfunctie, omdat het nodig was, maar wat nu precies het verschil is…. Dat vraag ik tijdens de controle op 16 februari wel even. Dan wordt mijn apparaatje doorgemeten en eventueel nog verder afgesteld. Een ICD is een klein apparaatje dat onder de huid wordt geïmplanteerd bij mensen met een hartritmestoornis. Het verschil met een pacemaker is dat een ICD kan ingrijpen bij een levensbedreigende hartritmestoornis door een elektrische schok toe te dienen, Daarna wordt het hartritme normaal, zo is de bedoeling. De pacemakerfunctie zorgt dat het hart in het juiste ritme blijft kloppen. Vaak is een pacemaker nodig als het hartritme te langzaam is. Een sensor bewaakt voortdurend het hartritme. De pacemaker geeft zo nodig stroomstootjes om het hart weer in het juiste ritme te krijgen. Eigenlijk viel de ingreep mee, maar veruit de meeste last kreeg ik van een stijve nek, die me bewegen met alle beperkingen die ik al heb, bijna onmogelijk maakt. Ik moet nu tijd nemen om weer op te knappen intussen goed uitkijken dat mijn linkerarm, -ik ben links- niet boven mijn schouders komt. Niet tillen, geen extra kracht zetten en ga zo maar door. Allemaal om te voorkomen dat het draadje, dat als een kurkentrekker onder in mijn hart vast zit, los raakt. Vervelend als je je linkerarm normaal gesproken overal voor gebruikt. Ik heb wat foto’s geplaatst bij dit weekendbericht. Eén vóór en een na de operatie en mijn eerste maaltijd erna. De crackers met pitjeskaas en runderrookvlees smaakten prima! Dat gold ook voor de koffie-in-tuitflesje en de sinaasappelsap, want ik moest veel drinken en de krentenboterham. Behelpen hoor met je stijve schouder en de arm die niet boven je kin mag komen. Ik heb het ook nu weer zelf kunnen merken: wat een drukte voor dat verplegend personeel. Ze komen echt zelfs nauwelijks toe aan een kop koffie. Het is draven en hollen. “We lopen dagelijks minimaal 8 tot 10 kilometer”, zo vertelde een verpleegkundige. “In de loop van de middag wordt het pas wat rustiger”. Respect hoor voor die mensen.
Pasje
Ze laten er geen gras over groeien bij het Amphia. Ik heb namelijk ook inmiddels al mijn speciale pasje gekregen. Op de voorkant staat dat ik een ICD & pacemaker heb en op de achterkant alle gegevens over type en dergelijke. Handig als je in een ander ziekenhuis moet zijn en natuurlijk bij een eventueel medisch probleem onderweg. Als je op vakantie gaat, dan moet je ook even kijken waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is, dat jouw type icd gebruikt. En er is meer. Heb je een rijbewijs, dan geldt ook daarvoor een speciaal traject.
Corona
En ja hoor, ons gezin bleef er al niet van verschoond, maar nu heeft weer een van de kleinkinderen corona. Niet prettig natuurlijk, zeker niet als je er ziek van bent. Ook de huisgenoten moeten zich weer aanpassen. Aan de andere kant heeft het –hoe klein dan ook- ook wel iets positiefs. Je hebt corona over enkele dagen doorstaan en bent daarna dus ook tot op zekere hoogte beschermd.
Ons Pa
Ik meldde het al vorige week. Gisteren was het precies vijftig jaar geleden dat mijn vader plotseling stierf. Wat had ik graag nog veel aan hem willen vragen en met hem willen meemaken. Ofschoon het al een halve eeuw geleden is, doet het me nog steeds elk jaar erg veel begin februari. Gelukkig gaat ons leven door met onze vijf kinderen en inmiddels twaalf kleinkinderen. Gezellig, zo’n groot gezin. Maar het gemis blijft.
Laptop
Ik heb ook al weer achter mijn laptop gezeten. Niet erg lang, want dat lukte toch nog niet zo goed. Enkele artikelen maken en afmaken voor de Langstraat en dit wekelijkse artikel. Volgende week gaat het hopelijk weer wat beter. José heeft vanochtend het verband verwisseld. De wond zag er prima uit. Hopelijk blijft het draadje ook vastzitten. Het is allemaal wel om uit te houden, zeker nu ik nog een paracetamolspiegel in tact houd…
(bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten