Voor José begon die bruiloft al vijf maanden van tevoren. José wilde graag de trouwjurk maken. Maar zag er eigenlijk wel tegenop. Daarom maakte ze eerst een galajurk voor Elke en durfde het daarna toch aan. Uiteraard was Meike verrast en erg gelukkig dat zij zo'n unieke trouwjurk van mama kreeg. Kleding maken was José niet vreemd. Toen de kinderen klein waren had zij heel veel kleren zelf gemaakt. Van broeken en jurken en bloesjes tot jassen toe. Zo hadden onze kinderen heel vaak kleren aan waarvan moeders van andere kinderen aan José vroegen, waar ze dit toch gehaald had. Er kon meestal een etiketje in “made by mum”. Meike was dat niet vergeten en wilde heel erg graag een speciale jurk voor de mooiste dag van haar leven. En die kwam er.
Er werden meters speciale stof gekocht; een patroon werd uitgezocht en verder bewerkt en er alle mogelijke andere kleine spulletjes werden aangeschaft. Die “kleine spulletjes”, daar draaide het om: hele kleine pailletjes en pareltjes, dozen vol en daarnaast nog meters kant. Want het moest een prachtjurk worden.
Week na week, maand na maand kroop José elke avond achter haar eigen naaimachine of achter de speciale ‘lockmachine’. Ik heb het even moeten opzoeken: een lockmachine, overlockmachine of locker is een soort naaimachine. Dat wist ik al! Het verschil ligt in de techniek waarmee de steken worden gemaakt. Bij een lockmachine borgen de lusjes elkaar; bij een naaimachine gebeurt dit met hulp van een kleine spoel. José legde me uit dat het wordt gebruikt om te voorkomen dat de stof gaat rafelen. Die had ze van de ouders van schoonzoon Bram geleend. De enige die het monnikenwerk van José echt konden volgen, waren jongste dochter Elke –die nog thuis woonde- , Pieter die ook wel eens een blik wierp en ik. Uiteraard mocht Meike voorlopig niets zien. En Ronald, die moest eerst even met zijn mobieltje bellen als hij van plan waqs naar ons toe te komen.
Het moest een prachtige jurk worden. Toen alle pareltjes en pailletjes een voor een op de jurk moesten worden bevestigd, waren na verloop van tijd de vingers van José blauw en kapot. Toen de kant nog en de jurk was klaar. Uiteraard prachtig op tijd !
Het passen was natuurlijk een hoogtepunt op zich. Toen Meike op de ochtend van de negentiende mei haar trouwjurk bij ons aantrok, kreeg zij van mij een speciaal bijpassend hangertje.
Meike was die dag de stralende bruid vanaf het moment dat haar Ronald haar op de ochtend van die negentiende mei thuis kwam afhalen. Evenals zijn oma en opa, evenals zijn ouders, zou ook hij trouwen in het gemeentehuis van ’s-Hertogenbosch. Iedereen was het er na afloop over eens: het was een mooie dag met een knalfeest als afsluiting.
(bron: familiearchief f.v.son: José maakt de bruidsjurk van Meike (greep uit de serie ‘een bruidsjurk in 100 stappen’); Meike als stralende bruid samen met haar Ronald op 19 mei 2006.
lockmachine: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lockmachine).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten