Jaren langs de velden...

De kinderen werden groot. Dat betekende dat Pa en Ma, -wij dus-, het erg druk kregen. Niet zo zeer met het huishouden, want daar draaide José haar hand niet voor om. Dat liep en loopt nog steeds op rolletjes. Nee. Het was meer alles wat erbij kwam. Onze kinderen deden namelijk aan sport. Met de oudste twee was het nog niet zo druk, maar toen eenmaal de jongens in navolging van hun opa gingen voetballen……..
Tommy en Pieter begonnen bij Nevelo in Oisterwijk. Een voetbalclub met de welluidende naam uit het verleden ’NEVELO ofwel Noeste Eenheid Voert Elkeen Langzaam Opwaarts’. Elke week in het seizoen waren José en ik langs de velden te vinden. Eigenlijk door heel Nederland en zo af en toe ook nog eens daarbuiten. Pieter en Tommy speelden natuurlijk afwisselend thuis en uit. Wij namen elke keer in de auto een paar teamgenootjes mee. En je weet hoe dat gaat: er waren ook elke keer wel ouders die geen tijd of zin hadden om mee te gaan. Wij waren dus elke week de klos! 
Naast de wedstrijdjes in zowel heel Midden-Brabant waren er natuurlijk ook de jaarlijkse toernooien. Zoals bij voorbeeld in Groningen! Een keer gingen we met de bus naar Manchester om daar Tommy te zien voetballen en natuurlijk ook om het roemruchte stadion van United, Old Trafford te bekijken. Ik was toen vice-voorzitter en ging ook namens het bestuur mee naar die buitenlandse trip.  Zo voetbalden de jongens ook in Frankrijk in Chécy Mardie, Duitsland in Sprendlingen en in Tsjechië internationale toernooien. 
Op zeker moment wilden de jongens hoger op en we meldden ons bij Baronie, hoofdklasser in Breda. Daar werd Pieter met zijn team bekerwinnaar. Hij in de C en Tommy bij de B-jeugd. Ik werd daar ook bestuurslid. Toen ze wat ouder werden, gingen beiden wat dichter bij huis spelen. Toen wij verhuisd waren naar Geertruidenberg, speelden zij aanvankelijk bij Right Oh. Tommy stopte met voetballen en Pieter ging nog even bij zijn vriend spelen in Den Hout bij Irene’58. Elke wedstrijd was ik van de partij langs de lijn, maar gelukkig hielden beide zonen het voor gezien. Tommy pikte later de draad nog op met wielrennen, daar heb ik hem tot nu toe enkele keren aan het werk gezien. 
En Elke? Ja. Ook Elke hield van sporten. Het werd op zeker moment hockey bij DDHC in Raamsdonksveer. Ze deed het met plezier en kon goed uit de voeten met een stick. Jammer dat ze daar gerust een team onvolledig wegstuurden voor een uitwedstrijd als er een speelster naar de mening van de leiders of leidsters op die zaterdag beter paste in een ander team. Elke had er na een tijdje genoeg van en wij ook. De wekelijkse kleumpartijen langs de lijn in de winter, behoorden daarmee ook tot het verleden. 
(Bron: familiearchief f.van.son:  Elftalfoto Opa Cor van Son, Pieter voetbalt met Baronie in het Nac-stadion tegen Nac; met Tommy naar Manchester United; Elke in DDHC. Tommy op de ‘heilige grond’ van Manchester United; Kampioen met Baronie B2; Tommy wielrennen )