Zaterdagmiddag kwamen onze oudste zoon Tommy, Nienke en Sven weer eens afzakken naar Raamsdonksveer. Weer even bijpraten natuurlijk maar vooral ook samen aan tafel met het gourmetstel. Zoals gebruikelijk had José weer voor alles gezorgd en we mogen het best zeggen: het smaakte weer heerlijk. Ik kreeg nog een boek als verlaat verjaardagscadeautje. Ze weten precies wat ik leuk vind. Leuk om te zien dat Sven echt een jongetje wordt, dat volgend jaar naar de basisschool gaat. Zondag zijn José en ik weer even de Biesbosch ingereden. Het blijft daar heerlijk ontspannend. Ik voelde me niet goed en dat deed ons besluiten weer naar huis te gaan, nadat we op een bankje aan het water onze meegebrachte boterhammen hebben gegeten. Er stonden aardig wat mensen met uit de kluiten gewassen telelenzen naar een grote vogel in de lucht te staren. Ik had meer aandacht voor mijn gezondheid op dat moment. Mijn bloeddruk bleef erg laag en ik had aanhoudend dorst. Na een waterijsje kroop ik later thuis op de bank met een kruik om de spieren te ontspannen en na een hele middag op de bank te hebben gelegen en af en toe wat te zijn ingedommeld, togen we ’s avonds na Expeditie Robinson weer op tijd naar bed en na een goede nacht slaap, al was het tot half drie, voelde ik me gelukkig weer iets minder slecht. Ik heb na half drie zo nu en dan weer een hazenslaapje kunnen pakken om fitter te zijn op de maandag. Dan komen immers traditiegetrouw ‘de jongens’ weer bij ons lunchen. De keuze was aan Youri en die vond hamburgertjes wel een goed idee.
Over de jongens gesproken: het was deze week teampresentatie bij de voetbal van RFC. Youri, Cas en Sem werden elk met hun team persoonlijk gepresenteerd aan de mensen die waren komen kijken. Die foto’s kan ik je natuurlijk niet onthouden.
Deur dicht
Je zal maar uit bed komen, naar beneden gaan per trap of traplift en in de gang voor een dichte kamerdeur staan. En die deur ging met geen mogelijkheid open. Geen sleutel om aan de achterkant het huis binnen te komen, want alle sleutels lagen toevallig in de kamer. Dat betekende zoon en schoonzonen bellen. Die kwamen, compleet soms met gereedschap maar konden niets doen vanuit de gang. De tussendeur was dicht en bleef onwrikbaar. Dat werd dus uiteindelijk intrappen, want andere opties leken er niet te zijn. Alles kwam daarna weer op zijn pootjes terecht gelukkig. Niet zo veel schade. Dat komt omdat je met beleid trapt….. Maar het zorgde weer wel voor de nodige stress. Gelukkig kwam Luuk een paar uurtjes, waardoor we onze zinnen konden verzetten. Tara moest voor haar werk weer eens een keer een examen doen. Het ging uiteraard goed. Een fantastische 9 behaalde zij. We hebben samen met haar en Luuk gezellig bij ons samen een boterham gegeten. Dat zie je op de foto.
Robyn
En vandaag? Vanmiddag gaan we naar Robyn, onze kleindochter uit groep 8. We gaan haar cadeautjes brengen. Ze was al eerder jarig, maar vanmiddag gaan we even bij haar op visite. Het is het laatste weekend zomerweer, zeggen ze. Nou met zo’n 18 of 19 graden ben ik dik tevreden. De zomerse hitte zie ik met plezier gaan. Sorry!
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten