We hebben het deze week noodgedwongen wat rustiger gedaan. Ik had last van een hamstring. Dat maakte elke stap met krukken pijnlijk. Met smeren en rust is het uiteindelijk weer goed gekomen. We fietsten (ik per scootmobiel) door de polder onder Raamsdonksveer. Achter de put om, langs de put van Caron, een grote bocht door de polder tot aan Oosterhout en via de andere kant naar het Huntingtonhuis en via een ijsje bij Enzo terug naar huis. We reden ook een keer met de auto naar de Biesbosch in Werkendam en aten daar, zoals je op de foto ziet, met een prachtig uitzicht op een bankje op ons gemak een boterhammetje en dronken een kopje thee uit de thermosfles. Gisteren pasten we op Luuk en zijn grote zus Robyn kwam mee. Het is immers nog steeds vakantie. Ze had een mooi schilderijtje voor oma gemaakt. Zij is zo creatief. We wilden gisteren eerst naar een buitenspeeltuin, maar de regen strooide roet in het eten. Het werd daarom Monkey town in Waalwijk. Daarna naar huis, waar oma haar geliefde zelfgesneden en gebakken verse friet met snacks serveerde. Over Robyn gesproken; die werd elf deze week. We hebben haar uiteraard gebeld om haar te feliciteren. Het bracht mij ertoe om uit mijn familiearchief een paar aardige fotootjes te lichten bij dit weekendbericht.
Haardos
Robyn werd met een grote zwarte haardos geboren en was natuurlijk diverse malen bij oma om samen pannenkoeken te bakken en om te knutselen, want dat doet Robyn het liefste als ze bij ons is. Ze tekent naar hartenlust en speelt uiteraard ook met haar kleine broertje. Maar haar grootste hobby is toch wel het acteren en de musical. Ik zie haar nog ver komen. We hebben al een paar keer naar een optreden van haar kunnen kijken. Geweldig!
Etentje
We hebben nog een paar cadeaus te goed van onze gouden bruiloft. Gisteravond mochten we met Elke en Wouter, Cas en Sem mee naar ‘Me Gusta’, het Spaanse tapasrestaurant in Oosterhout. Uiteraard werd het gezellig. Ik werd zelfs voor de deur afgezet, zodat ik niet al te vermoeid aan tafel kon. Heerlijk toch, die kleine hapjes. Het was erg smakelijk en we konden zelfs buiten zitten. Toch weer eens wat anders dan aardappelen groenten en vlees. Ook de smaakjes die zo goed in elkaar opgingen en die heerlijke olijven. We waren er al enkele keren eerder geweest, nog voordat het restaurantje afbrandde. Het al tijd leuk om met de jongens, Elke en Wouter uit eten te gaan.
Pffft
Met angst en beven kijk ik naar komende maandag. Als ik het goed begrepen heb, wordt het zelfs 30 tot 35 graden. Ik wordt nu al totaal uitgeknepen door de temperaturen van nu. Ik heb geen energie, kan nauwelijks bijtanken en soms voel ik met ziek. Vroeger kon ik zo goed tegen de hitte. Nu zet ik noodgedwongen een petje op als ik op de scootmobiel zit of als ik uit de auto stap en José reikt me mijn krukken aan. Als ik haar en haar niet aflatende goede zorgen niet zou hebben, was ik nooit zo ver gekomen als nu het geval is. Genoeg. We gaan ook komende week weer ons uiterste best doen. Dat ben ik zeker ook aan haar verplicht.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten