Als ik in mijn telefoonagenda kijk, dan zie ik – op een paar blauwe na- enkel paarse streepjes bij afspraken of taken deze week. Twee keer de fysio, het tijdig bestellen van de deeltaxi voor die dag dat ik mijn oogoperatie heb komende week en een telefoontje van die afdeling ter voorbereiding van die operatie, een afspraak met de pedicure en het inbrengen van de route op mijn mobieltje naar het ziekenhuis in Dordrecht voor komende maandag. Niet dat al die strepen allemaal zo spannend zijn, maar ik lijk zo onderhand wel een administratiekantoor om alles bij te houden. Gelukkig waren er ook nog leuke dingen.
Carnaval
Zo was er natuurlijk carnaval. Geen school voor de kinderen. Wij hoefden dinsdag dus Cas en Sem niet op te halen en na de lunch bij oma en opa weer terug te brengen van en naar school. Zij waren er overigens een paar dagjes gezellig tussenuit deze week. Donderdag was onze zoon Pieter jarig. Maar toen mocht ook Luuk weer een dagje komen spelen. Hij loopt nu als een kievit, dus geen rust voor oma José. En dat niet alle kinderen gelijk zijn, merkte ik ook, toen ik hem op schoot nam op net als met Cas en Sem toen ze kleiner waren “liedjes zingen” te doen, zoals Sem het noemde. Niks bijzonders, maar dan kropen ze bij mij op schoot en voordat ik begon met het schrijven van artikelen voor mijn pagina, keek ik even een aantal minuutjes naar kinderen die samen met hun juf speelden en liedjes zongen. Sem kon dat best een halfuurtje erg leuk vinden, maar Luuk was het na een minuut of vijf al beu en wilde verder spelen. Voordat hij op donderdag kwam, kreeg ik al een foto toegestuurd van het kinderdagverblijf. Onze charmeur mocht natuurlijk bij de juf op schoot in zijn carnavalspak. Ik had je graag de hele foto laten zien, maar je weet het hé die privacy…. Daarom een kleine uitsnede. En ook een foto van toen hij “liedjes zingen” deed bij opa op schoot en een foto met papa tijdens carnaval.
Onderzoeken
Natuurlijk zijn we zelf ook nog even weg geweest deze week, woensdag gereden door een voor ons nog onbekend stukje land van onze zuiderburen. Gezellig om de zinnen te verzetten, want al dat aankomend medische gedoe komende week gaat José en mij toch niet in de koude kleren zitten. Ik had uiteraard ook weer een paar uurtjes de tijd om aan familieonderzoek te doen. Ik kreeg weer een mooi artikel binnen van de hand van Nicolas Ruffini-Gonzani over kerk en klooster in Florennes in de tiende en elfde eeuw. Het bevatte weer een aantal interessante gegevens die mijn onderzoekpuzzel en mijn familieverhaal dat ik schrijf over vijftien eeuwen familiegeschiedenis, van mooie details voorzien. Het is immers niet een gortdroog verhaal van vader op zoon of dochter. Dat leest niet en is een stuk minder interessant. Ik ben geabonneerd en krijg zowat wekelijks dit soort artikelen binnen, die over mijn zoekgebied gaan. Dus zou ik er best een dagtaak aan kunnen hebben om ze te lezen en er gegevens uit te verwerken, uiteraard met bronvermelding. Vaak zijn die artikelen in het Frans, maar toch ook wel in mijn eigen taal, bij tijd en wijle. Daarnaast begint dit weekend het Belgische wielerseizoen. Ook dat wil ik zo nu en dan graag volgen. Eigenlijk heb ik het veel te druk….
Eén jaar
Ik kan en wil er niet aan voorbij. De oorlog waarin die immorele gek Oekraïne binnenviel, was vrijdag precies een jaar oud. Wanner stopt die fanaat eens met ademhalen, zo zou je hopen. Хай живе Україна, Leve Oekraïne! Jammer dat er nog zoveel bedrijven zaken doen met de Russen. Jammer onder meer Heineken….
(Bron: familiearchief f. van son; academia.edu )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten