Onze kleindochter Robyn mocht nog een dagje met oma en opa mee. Dat had zij nog tegoed van vorig jaar. Op de dag dat we toen hadden afgesproken, was opa ziek en daarna kon ik onvoldoende lopen om er een dagje tussenuit te gaan. Robyn mocht zelf kiezen wie ze het liefst met haar mee wilde.Ze koos voor Cas. Die bofte dus. Het bleek de vorige keren, dat zij jaarlijks samen met ons mee naar de dierentuin in Overloon gingen, steeds een succes. Elk jaar mogen immers de kleinkinderen die nog op de basisschool zitten, met oma en opa mee, zo lang wij dat zelf kunnen opbrengen qua gezondheid uiteraard. Zondag haalden we ze al vroeg op en het ‘One Planet’ Museon en het met dat museum gefuseerde Omniversum waren nog maar amper een kwartiertje open, toen wij om kwart voor elf de auto aan de Stadhouderslaan in Den Haag parkeerden. We hebben tot vijf uur in het bijzonder interactieve museum rondgedwaald. Natuurlijk ook een hapje gegeten en wat gedronken. Robyn en Cas genoten de hele dag. Ze waren niet weg te slaan uit de studio waar ze zelf nieuwsjournaals konden maken; bij het maken van eigen natuurfoto’s, waarvan je er twee kunt zien en in de keuken bij het eten van de toekomst. Ook de speelplek om te bewegen, de diverse themaexposities op de eerste verdieping en om drie uur ook nog eens de film over onder meer de trek van de gnoe’s in de Serengeti in de dome van het omniversum, op een steenworp afstand van het museon waren stuk voor stuk voltreffers in de ogen van de twee. Een echte belevenis. Cas vond het zelfs nog iets leukers dan Madurodam, waar hij vorig jaar met zijn broertje Sem naar toe was gegaan met ons. Dat vonden ook zowel Anouk als Youri een heerlijk dagje uit. Maar daar was het nu toch nog echt wat te koud voor. Voor mij was het een goede loopoefening en een dagje om eens niet bezig te zijn met doktoren, medicijnen en ziekenhuis. Oma regelde alles voor de kinderen op de haar welkende manier. Uiteraard waren oma José en ik aan het eind van de dag, toen we nog frietjes en snacks aten, zowat afgebrand. We lagen al vrij vroeg die avond in bed. Ook de maandag was nog wat stijf en stram. Maar we konden net als de kleinkinderen terugkijken op een hele fijne en leerzame dag.
Kapot
De verwarmingsketel gaf maandag de geest. Een nieuwe was nodig. Daar ging ons spaargeld, dat toch echt voor iets anders bedoeld was. Gelukkig zorgde de installateur ervoor, dat de nieuwe ketel ’s avonds rond half elf kant en klaar hing en aan het werk was.
Carnaval
Onze jongste
kleinzoon Luuk gaat de carnaval in als teletubbie. Hij loopt nu als een kievit en
lacht nog steeds. Youri is gabber, compleet met bijpassend pakje en bril. Sem gaat als stoere bodybuilder, je weet wel, zo'n sterke groene man met een wasbordje. Cas is als Freek Vonk compleet met verrekijker. Als ze maar plezier hebben. Carnaval is voor mij en ook José tegenwoordig een stap te ver.
Nier
Weer controle bij de nefroloog gehad. Mag geen zout meer gebruiken. Oké. Zoutloos betekent nog niet zouteloos eten. José kan toveren met kruiden en we gebruikten al nauwelijks zout meer. Op naar de oogoperatie eind deze maand. We gaan onvermoeibaar door, we moeten wel.
(Bron: familiearchief f. van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten