Een penseel en koudbloedige dieren......

Ik heb José deze week ook eens vaak aan het werk gezien, zoals zij mij ook vaak aan mijn genealogiehobby bezig ziet. Kunstschilderen bedoel ik dan. Ze is deze week vol overgave aan het kwasten geweest. Vrijwel elk vrij moment naast haar veel andere wekelijkse taken werkte ze om haar nieuwe kunstschilderstuk vorm te geven. Dezelfde idee uitvoeren in vier verschillende kunstuitingen: olieverf, aquarel, houtskool en acrylverf. Ze hanteert vaardig haar penselen en dat gaat haar prima af. Eindelijk best jammer dat de meeste kunstenaars tijdens hun leven niet voldoende geëerd worden. Vaak blijkt pas later dat hun werk wordt gewaardeerd en soms veel opbrengt. We konden het nu eigenlijk best goed gebruiken. Maar José kan er haar hele ziel en zaligheid in leggen. Ze doet het met heel veel plezier en dat is ook veel waard.

Donderdagochtend geen schilderskwast. We zijn met Youri naar Breda geweest. Om precies te zijn naar het Reptielenhuis De Aarde. Ik was er nog nooit geweest. José wel. Heerlijk rustig daar en prachtige ruime verblijven voor de meest vreemde koudbloedige dieren. Van een reuzenpad tot een vlekpython, en ander glibberig gedierte, dat zich lag op te warmen onder een lamp.  Verder grote spinnen en grote en kleine varanen en de giftige reuzenpad. Zeer de moeite waard, dat kan ik best zeggen. Boven en beneden een compact Reptielenhuis met bijzonder enthousiast personeel dat vertelt, ook al vraag je er niet om.

Wat ook zo prettig was, Youri is onze dinosaurus-fanaat bij uitstek. Laten ze daar nou heel veel kleine en grote dinosaurussen hebben om mee te spelen. Toen de tocht langs de verblijven achter de rug was, hadden we dan ook geen kind meer aan Youri. Het was een echte verrassing, zeker toen hij ook nog een pakje drinken en chips kreeg. Iets anders om te eten is er jammer genoeg niet.

Of ik misschien een slang wilde vasthouden......! Nou nee, dat is aan mij niet besteed en aan Youri ook niet. Oma José wilde wel. De Heldin! Iedereen noemde een slang maar erg koud. Nee. Dat hoef ik niet te voelen. Ik kijk wel op eerbiedige afstand. Heb het niet zo op die dieren. Vissen in mijn eigen aquarium en onze Croky vind ik voldoende, ook al happen die vissen naar het baasje.

Later werden ook de grote wurgslangen gevoerd met een –overigens dood- konijn. Youri keek vanuit de verte toe. “De slang knuffelt het konijntje”, wist hij te vertellen. Al met al een leuk uitstapje. Doodmoe viel hij op de weg terug in slaap.

Het was een  gevarieerde week. José en ik moesten ook naar de tandarts. Geen gaatjes. Pas in september volgend jaar terugkomen! Mooi zo. Op woensdag waren we in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein voor een CT-scan van mijn longen. Het beeld beviel de arts kennelijk, want ik mag als het aan hem ligt pas over 5 jaar nog zo’n scan laten maken. Hij moest nog wel even beter kijken samen met de radiologe, maar verwachtte geen bijzonderheden. “Ik bel u wel!”, zo liet hij weten. Wat een heerlijk ziekenhuis;  meteen dezelfde dag de uitslag in een gesprek met de behandelend arts.

Zoon Tommy in Utrecht knapt gelukkig weer wat op van zijn ziekte, opgelopen in Vietnam of Cambodja. Veel kilo’s afgevallen en nog behoorlijk slap, maar alweer aan de beterende hand. Een zucht van verlichting. Donderdagavond gemeenteraad. Niet zo veel zinnigs over te melden om eerlijk te zijn. Oh ja en precies een week geleden op de zaterdagmiddag was ik met José bij het optreden ‘Van Vrienden voor Vrienden’. Ook vanuit de schilderclub. Ben ook meegegaan. Gezellig en de moeite waard. Daarna snel Emma en Renée opgehaald voor een logeernachtje bij oma en opa. Zeg maar eens dat mijn weken sinds mijn pensionering niet gezellig, interessant en gevarieerd zijn.....

En ik heb genoten van de kleindochters die oma’s zelfgebakken frietjes weer zo lekker vonden en van Youri. Je had die gezichtjes zelf eens moeten zien.......

(Bron: familiearchief f.v.son; schilderen, logeren en Reptielenhuis 2017)