“Ik ga die voor jou maken, Opa ......”

Veel te vertellen, dus een uitgebreid weekendbericht! Youri en Robyn waren gisteren bij ons. Nadat Robyn voor Oma een ketting met kralen had gemaakt, kwam Youri ook en ze speelden vervolgens de hele ochtend samen, dat het een lieve lust was. Zonder kibbelen. Af en toe moesten José of ik als patiënt fungeren, of als Vader of klant. Youri keek op zeker moment omhoog en zag het schilderij van mijn vader aan de muur hangen. We hadden hem al eens een keer uitgelegd wie die ‘oude opa’ was. “die is naar de sterretjes,  hè Opa”, hij hield zijn handje voor zijn mond. "Jammer hè". Ik antwoordde hem uiteraard, waarop hij me aankeek, even wachtte en zei:  “Ik ga die wel maken voor jou, Opa”.

Hoe hartelijk kan een kind zijn. Ik ben trots dat ik zijn opa mag zijn. Een aai over zijn bol was wel het minste dat hij verdiende. Het leverde mij uiteraard even een brok op in mijn keel.En Robyn, ook al zo lief. Af en toe kwam ze voor een "kroel" naar me toe en vroeg en praatte honderduit. Het was een fijne week met van alles en nog wat. 

Onze oudste zoon Tommy en zijn vriendin zitten in Vietnam. De jongste met haar gezin nog lekker aan de Franse zuidkust in de zon.

Ik geef het toe. Toen onze oudste zoon Tommy ons een paar weken geleden liet weten,  dat de vakantie dit jaar richting Vietnam en Cambodja zou gaan, toen moest ik wel even slikken. Heel even, maar toch. Het zou niet in mij opkomen om zo ver en voor een deel  “op de bonne fooi” op vakantie te gaan. Toch had ik het van hem en zijn leuke vriendin Nienke kunnen verwachten. Zij was als eens gaan backpacken in Nieuw Zeeland en samen hadden ze ook al parachute gesprongen. Dingen die ik mezelf overigens nooit zie doen. Maar ze zijn jong en het lijkt me aan de andere kant wel ontzettend leuk en interessant om samen verre en exotische reizen te maken.

Ze gaan deze keer vanuit het noorden van Vietnam van Hanoi en Da Nang, Vientiane en Saigon heel het land door naar het zuiden. Voor mij stuk voor stuk plaatsen die mij slechts bekend voorkomen uit de Vietnamoorlog van Amerika, de Vietcong met hun ondergrondse tunnels en de protestsong uit 1966 van Lennart Nijgh, vertolkt door Boudewijn de Groot: ‘Welterusten meneer de president’. 

Als Tommy en Nienke in het zuiden van het toenmalige Zuid-Vietnam zijn aangekomen, dan steken ze de grens over naar buurland Cambodja. Daar, in het land dat ik weer slechts ken van Pol Pot en zijn ‘killing fields’, bezoeken ze enkele van die gruwelijke plekken en sluiten -af met het hoogtepunt, het immense tempelcomplex van Angkor Wat. Mochten jullie dat complex niet kunnen vinden Tommy en Nienke, het adres is Siem Reap, Cambodja! Dat heb ik van internet! Uiteraard is er voor de twee ontdekkingsreizigers ook nog even tijd – het is immers vakantie- om te genieten op zo’n tropisch bounty-eiland, voordat ze het vliegtuig weer terug naar huis nemen.

Ja, ik zal blij zijn als ze weer velig thuis zijn. Maar dat geldt ook voor onze jongste en haar gezinnetje die “slechts” in zuid-Frankrijk genieten van die welverdiende vakantie. Ik mis Cas nu al. Deze week was voor ons een speurweek. Eerst een bezoekje aan Mechelen, wat eigenlijk best tegenviel. Om dat te compenseren dacht ik nog even aan Dendermonde en Halle, maar op de markt van Dendermonde met wat oude pandjes na, was dat ook geen succes. En onze boeken-speurtocht verder ook niet. José en ik zoeken naar specifieke boeken. Het ene voor José gaat over de Franse schilder Matisse en vooral zijn werk  en ik zoek naar het boek ‘Baanderheren, boeren & Burgers van Jean Coenen’. Bij de uitgever niet meer te krijgen en ook andere boekwinkels verkopen ‘nee’.  Ik denk dat ik binnenkort noodgedwongen een keer naar het Regionaal Historisch Centrum in Eindhoven moet rijden om het daar in de studiezaal in te kunnen zien. Want om nu ‘even’ op en neer naar de Gentse Universiteit te rijden, dat gaat – en is- me te ver. Oh ja. Nog een ander werkje zou ik graag willen inzien: ‘De landelijke bezittingen van de heren van Wezemaal in de middeleeuwen, dl. 1 tot 1417 en dl. II. Onder Jan II (1417-1464)’, van E. Ermen, uitgegeven in  Leuven, 1986. Het gaat me dan voornamelijk om gegevens over Westerlo en Olen. Dus als je –misschien digitaal- één van die werken hebt, laat het mij dan even weten. Er zijn nog wel meer boeken en artikelen die ik wil bestuderen. Daar kan ik nog pagina’s mee volschrijven. Genoeg dus om nog verder te zoeken en het internet af te speuren.  Want al die werken kopen; daarvoor is mijn budget ruimschoots onvoldoende. Als ik tijd van leven heb, dan moet ik een paar dingen nog wel kunnen regelen, denk ik.

(Bron: familiearchief f.van son : Tommy en Nienke naar Vietnam en Cambodja 2017, Robyn en Youri).