Wat
hebben de kleintjes lang op dit moment moeten wachten. Gelukkig gaan alle
discussies, posts op facebook en tv- en radioprogramma’s over lastige oudjes,
roetveegpieten en slavernijverleden, aan de kinderen voorbij en zag je zondag overal
alleen maar lachende en gezellige mensen die genoten van alleen maar Zwarte
Pieten, zoals het in mijn herinnering altijd al geweest is. Gelukkig mogen de
kinderen kind zijn en waren demonstrerende Sylvana Simons of andere zeurpieten
niet in de buurt om het kinderfeest te verpesten. In het Caraïbisch gebied
genieten de mensen ook van Zwarte Piet. Voor een groot aantal van hen geldt ook
het slavernijverleden; maar zij weten de zaken uit elkaar te houden. Respect! Het
was een aankomst van Sint Nicolaas zoals ik me die van vroeger kan herinneren.
Uiteraard ging ik ook met mijn vader en moeder naar Sint en Zwarte Pieten kijken
en er was zelfs nog tot twee keer toe een extraatje voor ons die dag. Sint kwam
bij ons op zijn paard met Pieten, bakfietsen en karren vol pakjes, begeleid
door ‘Spaanse edelen’ door de straat, op weg naar ‘Moeke Mols’, toen nog op de
hoek van de Haagweg en de Dijklaan in Breda. Daar stopte Sint altijd even om
van zijn paard te worden geholpen en na enkele cognacjes er –met aanzienlijk
meer moeite- weer op te worden gehesen....... Aan
het eind van de middag gingen we dan vaak nog naar hotel De Kroon op de Grote
Markt. Daar kwam Sint op het balkon om te zwaaien naar alle zoete kinderen.
Samen met horden Zwarte Pieten. Wat heb ik toen veel teruggedacht aan ons
slavernijverleden........ Natuurlijk niet. Ik
was zoals elk kind opgewonden. Had zelf ook koude handjes en rode wangetjes. Want
Sint en zijn Zwarte Pieten waren er immers weer. Ik kon daarvan genieten en ook
mijn hartje klopte vol verwachting. Dat weet ik zeker. De tijd van cadeautjes
in de schoen, liedjes zingen voor de haard met dat ruitje waarachter de
vlammetjes flikkerden, en als donderslag bij heldere hemel werd er gestrooid
als wij lief aan het spelen waren. Wat een heerlijke spannende tijd zonder
zeurende volwassenen, die zichzelf o zo belangrijk vinden en verantwoordelijk
zijn voor poortjes en hekken bij een kinderfeest. Over
ons slavernijverleden, dat de schoonheidsprijs niet verdient, werd ik rondom
Sinterklaas niet lastig gevallen. Dat leerde ik wel in de hoogste klassen van de
basisschool en ook later op de middelbare school. Ik ging als puber niet met
mijn vrienden de straatnaambordjes, die herinnerden aan de West-indische compagnie,
bekladden of het het beeld van Jan Pieterszoon Coen bekalken met leuzen, al was
mijn middelbare schooltijd juist in de tijd van trappen tegen de gevestigde orde,
flowerpower, de democratiseringsgolf en alle goeds en kwaads dat daarmee
gepaard ging. Ik
vond het zondag dan ook fijn dat ons plaatselijke Sinterklaascomité gewoon zorgde voor een ouderwetse aankomst. Mét Zwarte Pieten. De kleintjes
konden genieten van een feest zoals het altijd al geweest is. Ook konden ze
warm worden bij het dansen en springen met Zwarte Piet en Sint in de aula van
het Dongemond college. Ze konden samen op de foto als zij wilden. Een fijne
middag als beginpunt van een leuke, spannende tijd die moet uitmonden in een
heerlijk avondje of ochtendje. In elk geval ook bij Oma en Opa. Ook dit jaar
weer. Want dat Sint met zijn Zwarte Pieten ook dit jaar bij ons weer cadeautjes
brengen voor onze kleinkinderen, dat staat volgens mij als een paal boven
water. Oma José heeft het er maar druk mee. Intussen weten zowel Cas als Youri al haarfijn de weg naar de boordevolle pot met pepernoten te vinden in 'oma's huisje'
(Bron:
familiearchief f.v.son: aankomst Sint 2016).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten