Robyn gaat op pad…..

Onze jongste kleindochter Robyn van Son, voluit Robyn Jasmijn, dochter van Pieter en Tara, heeft in de afgelopen week een eerste ‘grote stap’ gezet. Robyn, -spreek uit als Robin-, is voor het eerst naar de ‘voorschool’ gegaan. En ze deed net alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Meteen een sprookjesboek bemachtigd, gedroeg ze zich alsof ze al jaren naar school ging. Dit tot grote tevredenheid natuurlijk van Mama, die het – traditiegetrouw toch- met het naar ‘school’ gaan moeilijker zal hebben gehad dan dochterlief. Zo gaat dat nou eenmaal. 
Het is wel typisch iets dat past bij onze Robyn. Het is een ‘haaibaai’, zo zou mijn moeder haar achterkleinkind omschreven hebben. En dat is ze inderdaad. Als ze een dagje bij ons is, dan kan je dat aan den lijve ondervinden. Je kan haar dan werkelijk geen minuut uit het oog verliezen. Let je even niet op, dan kan ze zo maar op tafel gekropen zijn, om in de lamp te gaan hangen. 
Op school haalde Robyn meteen al alle boeken uit de kast. De ondeugd straalt van haar oogjes af. Hoe 'nieuw'op school?
De juffrouw had dat ook al snel in de gaten: “Ze is wel ondernemend hoor”, zo liet ze aan Tara weten. Ondernemend is zwak uitgedrukt…… Maar dat kan ook eigenlijk niet anders met twee grote broers die haar op handen dragen. Joël en Daan zeulen hun kleine zus overal mee naar toe en verwennen of verwensen haar bij toerbeurt, als echt lief is en als ze kattenkwaad met hun spulletjes uithaalt. De huisdieren hebben het ook niet altijd zo op Robyn, al kan ze heel lief als poppenmoedertje met de kleine kitten op schoot zitten. De parkiet staat te hoog, anders zou ze die zonder meer ook al even met haar kennis hebben laten maken….
Je begrijpt zo langzamerhand dat het een handenbindertje is, zodra de jongens gewoon naar school zijn. Dat betekent dus zowat de hele dag spitstijd voor Mama Tara.
Enkele keren per week, (op de maandag en de dinsdag), naar de ‘voorschool’ geeft mama nu even rust en tijd om noodzakelijke en minder noodzakelijke dagelijkse dingen in of buitenshuis te doen. 
En aan het einde van de dag, zodra Papa Pieter van zijn werk thuis komt, bespringt Robyn hem als het ware. ‘Papa is jief’, zo laat ze weten. Papa en Robyn zijn twee handen op een buik. Krijg ze maar groot, zo zou je kunnen zeggen. Maar het is wel leuk om er zo’n kleinkind bij te hebben. Zeg dat wel!
(Bron: familiearchief f.van son; Robyn voor het eerst naar de ‘voorschool’ februari 2016.).