zaterdag 1 juni 2024

Van mijlpaal naar mijlpaal.

 Ik was gisteren erg blij en een beetje trots op mezelf. Dat gebeurt niet zo vaak, maar ik vond, dat er reden voor was. Ik zal proberen het je uit te leggen.

Maandag dacht ik, dat er iets danig was verslechterd in mijn gezondheid. Ik stond erg wankel op mijn benen, was ineens mijn evenwichtsgevoel kwijt en ben daarom noodgedwongen op mijn stoel blijven zitten. Zo lang ik rustig op mijn computer werkte, was dat gevoel het minst, maar het bleef wel. Ook op de dinsdag stond ik wankel en zonder veel evenwicht op, en ik maakte me steeds meer zorgen. Was dit het dan? Ik zag nog steeds geen bloeduitslagen om mee te vergelijken, dus werd ik ongerust.

Maar gaandeweg de dinsdag was het nare gevoel wat minder. Er zat kennelijk toch verbetering in. En gelukkig was woensdag het onevenwicht weg. Plotseling, zoals het gekomen was. Ik naar de oorzaak zoeken en ik dacht dat het met verkoudheid te maken kon hebben. Of verdween het omdat NAC in de nacompetitie Excelsior dinsdagavond met 6-2 versloeg in een kolkend Rat Verleghstadion? Nu morgen nog. Vanaf zes uur moeten zij het dan proberen waar te maken. Dan kunnen ze promoveren. Ik blijf voorlopig nog wat onzeker daarover. Spannend en hoewel ik nog echt supporter ben, kijk ik het liefste toch maar even niet. Je weet het bij NAC nooit. Ik weet wel dat ik de vorige keer dat ze promoveerden, erg blij was. Het is nu of nooit. Succes NAC!

Maar goed, dat even tussendoor. Woensdag konden we daarom even voorzichtig op pad om een cadeautje te halen voor de verjaardag van Youri. Dat ging als vanouds, al bleef ik wel in de auto zitten, toen José dat cadeau ging halen. Dat deed ik, omdat ik even daarvoor bij Ikea een stukje gelopen had. Niet overdrijven, dacht ik toen.

Toen kwam de dag van de cardioloog. Op donderdag 30 mei om 14.00 uur. Hartfilmpje, bloeddruktest en toen naar de dokter. Die bleek tevreden. De situatie was volgens haar stabiel. Nierfunctie zelfs ietsje verbeterd. Het bloedbeeld schommelt een beetje, maar zij noemt de situatie stabiel. We weten dat het erg broos is, maar zo lang we het stabiel kunnen houden, zijn José en ik meer dan tevreden. De eerste mijlpaal had ik immers als bereikt: 50 jaar getrouwd op de 24e. Het feestje met kinderen en kleinkinderen komt er nog aan. Ik kreeg vorig jaar op 22 juni te horen, dat ik nog maximaal een jaar te leven had. We gaan voor meer.

Die tevredenheid klopte precies met mijn gevoel, voordat ik maandag en dinsdag dat probleem kreeg. Het ging me namelijk voor mijn gevoel al weken ietwat gemakkelijker af. Het hijgen en de vermoeidheid zijn veel minder dan voorheen. Ik ben niet meer zo dodelijk vermoeid, telkens als ik iets doe. Het is veel eerder een kwestie van gebrek aan energie, die me steeds parten speelt. Als ik me houd aan het slowmotion-tempo, niet te snel omdraai en regelmatig eet, drink, leef en niet teveel doe, dan kom ik de dag wel door.

Goed. Tot zo ver het voorspel. Waarom blij en trots?  Vrijdag gingen we, nadat ik de pagina gemaakt had, ’s middags een andere jas voor José halen. Er zat een grote scheur in haar zomerjas. In het outletcentrum in Roosendaal dachten we wel te kunnen slagen. Nee dus. Het was zonnig en ik ben -gesteund door het positieve gevoel na het bezoek aan de cardioloog-, zonder rolstoel met krukken gaan lopen, het hele winkelcentrum door. Langzaamaan, dan breekt het lijntje niet. Af en toe kon ik op een van de vele bankjes gaan zitten in afwachting van José die weer eens een winkel binnenging. Het resultaat was elke keer nul. Alleen colbertjes in alle mogelijke kleurtjes of een lange jas tot op de enkels. Dat zocht José niet. Terug naar huis dus. Misschien nog even kijken in onze woonplaats Raamsdonksveer en tot slot in Geertruidenberg, bij Penachio. Daar slaagde José aan het eind van de middag. Ik was trots op mijn vele lopen in het winkelcentrum in Roosendaal. En dat ben ik nog. Op naar de volgende mijlpaal.

Zomer

Oh ja. Vandaag begint de meteorologische zomer zeggen ze. Ik houd het liever op 21 juni, zoals ik geleerd heb. Het weer is er vandaag nog allerminst naar.  

(Bron: familiearchief f. van son)





 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten