Pieken en dalen...

Het was een week van pieken en dalen en terugkijken. Dat begon al toen Kees Graumans ons via via liet weten, dat hij graag contact wilde. Kees was de man van mijn veel te jong overleden zus Lieke. Zij stierf al op 25 jarige leeftijd. Wij konden goed opschieten met Kees, waar hij raakte uit zicht, toen hij was hertrouwd. Dinsdag gingen we op zijn verzoek naar hem toe om gezellig bij te praten.

Op woensdag was het de sterfdatum van mijn moeder. Zij overleed in 2015. Onlangs, op 9 mei dit jaar stierf haar laatste overgebleven zus. Dat was voor ons vroeger ‘tante pop’. Een van haar andere zussen was al in de jaren negentig van de overige eeuw overleden in Warmond. Ik heb daarom voor deze gelegenheid een foto uit ons familiearchief opgediept van mijn moeder, geflankeerd door haar zus Jo, die kloosternon was en haar veel jongere zus, die nu op 9 mei stierf. De foto werd gemaakt tijdens een bezoek in Warmond. Met het overlijden van haar laatste zus is er meteen ook een einde gekomen aan een generatie.

Net niet

Jammer, maar Youri is net geen kampioen geworden met zijn voetbalteam. Waspik kaapte de titel voor hun neus weg. Maar tweede in die poule is ook een prestatie. En vooral gezellig met elkaar voetballen is net zo veel waard. Volgend seizoen misschien wel, Youri.

Herinnering

Gisteren was het precies 50 jaar geleden, dat José en ik trouwden. Wij vieren het niet uitgebreid. Dat is voor mij te belastend vanwege mijn gezondheidssituatie en de afgelopen periode stond en staat nog in het teken van minder prettige herinneringen en situaties waar José en ik ons doorheen moeten slaan. Samen met enkel de kinderen en kleinkinderen staan wij in juni nog even stil bij deze gouden mijlpaal. Ik ben nog steeds trots om mijn maatje, steun en toeverlaat. Ook nog na 50 jaar. We zijn er lekker even samen op uit geweest de 24e en hebben heerlijk geluncht. Lekker aan zee. De weergoden waren ons gunstig gezind. We konden in ons bloesje lekker eten op het terras van een favoriet plekje aan zee. We hebben pas regen gezien en gekregen, toen we op de terugweg waren ter hoogte van Kapelle Biezelinge. Maar thuis kregen we een verrassing. De kinderen hadden ons huis van binnen en buiten versierd en zo voor iedereen kenbaar gemaakt dat we 50 jaar getrouwd waren. Oeps... Diverse prachtige bossen bloemen in huis, mooie felicitatiekaarten waaronder ook een brief van de burgemeester, slingers en ballonnen. Daar keken we van op. Dat hadden we niet zien aankomen. We waren blij verrast.

Zoek het maar uit

Donderdag waren we na de fysio gaan tanken omdat we op onze trouwdag weg wilden. We wilden zoals altijd lekker langs een mooie omweg naar huis. Ten minste dat was de bedoeling. Het tanken lukte voor 1.60 euro per liter, maar terug kwamen we in allerlei omleidingen terecht. Dwars door de ‘middle of nowhere’ en nauwelijks tot geen aanwijzingen. Zo van “zoek het zelf maar uit”. Dat hebben we gedaan, maar we vonden uiteindelijk toch nog een plekje waar we onze thermoskan thee en ons broodje konden aanspreken. Toen kwamen we van Oosterhout uiteindelijk naar Raamsdonksveer, hadden we als klap op de vuurpijl ook daar pech. We konden het viaduct over de A59 niet over en moesten omrijden via Raamsdonk. Iemand had zich van het leven willen beroven. Toen hadden we er eigenlijk wel genoeg van.

Gisteren

Gisteren was ook kleindochter Anouk jarig. Vandaag wordt dat al even kort gevierd. Het echte feest komt later nog, zo heeft Anouk laten weten. Maar we gaan er natuurlijk wel even naar toe. We nemen de cadeautjes gelijk mee.  

(Bron: familiearchief f. van son).